Şarkıyı ikinci kez istiyorlardı. Bu on üç yıldan sonra ilk kez oluyordu. Bir daha söyledim. Alkışlara teşekkür edip sahneden indim. Bar sahibi orada çalışabileceğimi söyledi. "Hazır, değilim. Bir ay sonra başlasam olur mu?" diye sordum. Biraz şaşırdı. Sonra "Olur!" dedi. Bir ay içinde Şaçada'nın albümündeki dokuz şarkının yedisini çok iyi bir şekilde çalıp söyleyebiliyordum.
ToyBar'da o akşam üç farklı şarkı söyledim. Her birini en az iki kez söylemiştim. Ertesi akşam üç tane daha, yine her birini istek üzerine ikişer üçer kez söyledim. Tüm ısrarlara rağmen başka şarkılar, başkalarının şarkılarını söylemiyordum artık. Bundan sonra sadece Şaçada'nın şarkılarını söyleyecektim.
Bar her geçen gün biraz daha kalabalık oluyordu. İnsanlar beni dinlemeye geliyorlardı. Muhteşem bir duyguydu. Bir zaman sonra internette, barda şarkı söylerken çekilmiş videoalarımı gördüm. Hiçbirini ben çekmemiş, internette ben paylaşmamıştım. Dinleyicilerim yapmıştı bunu. Belki de bu yüzden, bunu yapan ben olmadığım için kısa sürede sayısız kez dinlenmiş, binlerce kez paylaşılmıştı.
Uğrak olmasına rağmen ToyBar şehirdeki en ünlü ve en büyük bar değildi. Ama daha büyük bir yerden iyi bir teklif gelince, çalıştığım yer bana daha yüksek bir ücret önerdi ve ben de ToyBar'da çalmaya devam ettim. Artık bu işten, kendimi geçindirecek kadar para kazanabiliyordum. İstediğim ünü de yavaş yavaş elde etmekteydim. Gelecekteki deneyimimde Şaçada'ya olan ilgi aklımı başımdan almıştı ama şimdi her şey daha doğal gelişiyordu. Bu yüzden bir yandan gözde bir bar şarkıcısı olarak egomu tatmin ediyor, etrafımda yeniden görmeye başladığım ışıktan çemberin tadını çıkartıyor, diğer yandan da şöhretin ilerde başımı döndürmemesi için hazırlık yapıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şarkıları Çalan Adam
Science FictionBaşka bir üniversiteli hikâyesi... Ünlü bir şarkıcı olmak isteseydiniz ve bir zaman makinesi bulsaydınız ne yapardınız?
