Hamileliğimin son günlerindeydim. Justin çeşitli ulkelerde konser veriyordu ve ne zaman dönecegiyle ilgili henuz bi bilgim yoktu. Onu özluyordum..evet. kim cennet bildigi huzurunu özlemezki!?.
Bugun de bi kac kere telefonda konusmustuk. Sesi yine beni buyulemisti. Yaklasik 1 saattir sancılarim yogunlasmaya basladi. Kendimi zor tutuyordum. Sanirim oglum babasi gibi aceleci bir erkek olacakti. Sancilarimin daha da fazla aci vermeye basladigini fark ettigimde hemen yardi.cimiz Tati teyze ye bagirdim. Sanirim suyum gelmisti.
" Tati cabuk arabayi hazirlasinlar. Justin i arayin. Cantayi da unutmayin. Cabuk olun Ağhgğ" diye bağirabildigim kadar bagirdim. Zavalli Tati de benimle birlikte telaş yapmisti.
"Sakin ol sel! Ben haber verdim araba hazir."
"Justin i aradiniz mi?"
"Aradim ama ulasilmiyor. Hem dunya nin obur ucunda! Doguma yetisemez"
Kafami sallayarak arabaya bindim. Avazım çıktıgi kadar bagiriyordum.
Yaklasik 1 saat sonra
Oglumu kucağima almistim. Justin de haberi almis yolda geliyormus.
Kalbime bir bıçak saplanmis gibi olmustum. Heralde tansiyonum yukselmisti. Her neyse.
Annemlerin yanina gitmek icin tam dogrulmustum ki annem ve pattie iceri girdi.
Yuzlerinde endiseli bir tavir vardi. Hatta annemin gozu dolmustu ve pattie agliyordu.
"Her sey yolunda degil mi?"
"Selena.. sakin ol ve beni dinle"annene gozlerimi cevirdim.
"Neler oluyo anne?"
Soruma pattie aglayarak cevap verdi.
"Justin burdan iki soka ustteki marketin cikisinda bir kargasa yasanmis. Bi adam justin'i kalbinden vurmus."
Duyduklarima kahkaha ile gulmekten baska bir tepki verememistim. Durumun ciddiyetini fark etmem uzun surmedi.
"Justin nasil? Bacagindan veya kolundan vurulmustur. Sorun yoktur dimi?"
Pattie bu dediklerime karsi aglamasini hizlastirdi.
Annem beni sakinlestirme icin basimi eliyle kavrayip saclarimi oksamaya basladi.
"Malesef selena. Kalbinden vurulmus. Durumu ciddiymis. Simdi hastaneye getiriliyor."
Daha fazla sakinligimi koruyamadan yataktan firladim. Nefesimi kontrol edemiyordum. Sadece kosuyordum. Ustumde hastane onluguyle insanlari iterek kosuyordum. Bazi sacma sapan insanlar ciglik atip 'selena' diye bagiriyorlardi. O bei birakmazdi. Lanet olasi hastanenin cikisi nerdeydi?
Nefesim kesilmeye baslayinca dizlerimin uzerinde coktum. Kim oldugunu anlayamadigim siluetler beni kaldirmaya calisiyorlardi. Insanlar melegim bu haldeyken benden sakin olmami bekliyorlardi. Biraz da olsun gucumu toplayip kosmaya devam ettim. Sonunda cikisa ulasmistim. Ambulans gelmisti. Icinden cikardiklari sedyenin ustunde kimin oldugunu cozemiyordum. Taa ki eli yana dustugunde justin oldugunu fark ettim. Uzun ve yamuk parmaklari kendini belli ediyordu. Onumden gecerken o guzel yuzunu gordum. Gozleri benimkilerle bulusmuyordu. Bana işil işil parlamiyordu. Dudaklari hareket etmiyordu. Bi kac kisi beni tutmaya calisiyordu ama onlarin elinden kurtulup justin in bosluga dusen elini kavramistim. Her saniye nefesim yavasliyordu. Her ne kadar acı cekersem cekiyim elini birakmadim. Yaninda oldugumu bilmesi lazimdi. O bei hissederdi.
"Justin! Bebegim, oglumuz ayni sana benziyor. Cok tatli. Onu gormek istemiyor musun? Bunu hize yapma Bieber!''
Belki de ona soyledigim son sözler bunlardi. Son kez 'seni seviyorum" diye fisildadim ve yuzume bir kapi kapandi. Dizlerimin ustune kapaklandim tekrar. Elini biraktigimda benden gidecek diye korkuyordum. Hickiriklarla aglamaya devam ettim. Isyan ediyordum.o bei birakmamaliydi. Bizim sonumuz mutlu olacakti. Evet bir sonumuz elbet olacakti ama o son mutlu bir son olmaliydi. Oyle soz vermisti.
Bedenimi soguk duvara yasladim ve kollarimla bacaklarimi sarip aglamaya devam ettim. Yanima bir suru kisi geliyordu ama onlarin sadece seslerini duyabiliyordum. Ne dediklerini cozemiyordum. Gözum ameliyat kapisinda doktorun gelip iyi haber vermesini bekliyordum. Ama ameliyat uzadikca uzuyordu. Her saniyesinde biraz daha öluyordum . Şoyle bi etrafima baktigimda butun aile burdaydik. Yakin arkadaslarimiz,ailelerimiz... herkes dua ediyordu. Ama ben burda agliyordum. Hata yaptigimi fark edip onlarla birlikte dua etmeye basladim. Tanri'dan onu bana bagislamasini diledim. Uzun bir sure dua ettik. Doktor sonunda cikmisti.
"Yakinlari olmalisiniz. Cok uzgunum ama Justin in beyin ölumu gerceklesti. Son kez gormek isterseniz morgta bekliyor olacagim. Tanrı günahlarini affetsin. "
Doktorun sozleri kalbime ok gibi saplaniyordu. O beni yanliz birakmisti. Her sey bitmisti. Justin bensiz;ben onsuz yapamazdimki. Bu fikir beynimi öldurmeye yetmis gozlerim kararmisti. Bi kac ciglik sesi son duydugum sozler olmustu.
Hastane odasinda uyanmistim. Kimse yanimda degildi. Olanlari hatirladikca kafayi yiyor gibi oluyordum. Justin ölmustu. Bunu Belieber lara benim soylemem gerekiyordu. Masada duran telefonuma uzanip son tweet imi attim.
" onu ilk gordugumde onu sevdigimi soylemistim. Ve son sozum de bu oldu. Dua edin ..R.I.P..@justinbieber seni ozliyeceğim huzurum...."
Yaklasik 5 dakika falan sonra alfredo ve maejor iceri girdiler.
"Sen mal mısın Selena?"
Alfredo nun bu tavri hic hosuma gitmemisti.
"Şakanin sirasi degil. Aci cekiyorum fredo".
Bu cevaplarima karsi maejor un yuzu degisik bir hal aldi.
"Mutlu olman gerekir Gomez! Pardon Bieber!"
Gozumden yaslar akti.
" o öldu maejor artik bir Bieber degilim"
Fredo kahkaha atmaya basladi. Maejor da ona katilmakta gecikmemisti.
" o yasiyor selena. Sen neyin kafasini yasiyosun merak etmiyor degilim. Öldugunu nerden cikardin.?"
" ama doktor beyin ölümü gecirdigini soylemisti..."
Ben sasirmis bi sekilde konusmaya devam ederken kapi acildi ve bi cicek demeti gozuktu. En swvdigim ayciceklerinden bir demetti bu. Sonra justin iceri girdi.
Hic bi problem yoktu.
O benden bile saglikli gozukuyordu.
S:burda neler oluyor?ruya mi goruyorum?
J: hayir bebegim ben gercegim. Annemler sana yanlis istihbarat vermisler. Kalbinden ben degil o silahli adamin yanindaki diger silahli adam vuruldu. Kursun kolumu sıyırdı sadece. Sen de hastanenin cikisina kosarken bayilmissin. Ve daha yeni uyandin.
Agzim acik justin in anlattiklarini dinliyordum. Son hatirladigim sey yerde diz coktugumde nefesimin kesildigiydi. Buyuk ihtimalle orda bayilmis ve gerisinde yasadigim her seyde bilincaltim benimle oyun oynamisti. Sonuc olarak huzurum yasiyordu ama ben o öldu sanip tweet bile atmistim. Buyuk ihtimalle belieber lar onu öldu sanip suan agliyorlardi. Hatta bazilari TANRIM!! Intigar bile edebilirler. Hemen bu durumu duzeltmeliydik.
Yatagin kenarina biraktigim telefonumu geri alip snapchat e girdim. Ve bizi vidyo ya almaya basladim. Vidyoda maejor ve fredo dans ederek sorry soyluyorlardi. Biz de el ele tutusup onlara eslik ediyorduk. Vidyoyu kaydedip .(yanlis alarm! Koca bebek ölmemis. )
Yazip paylastim. Az once milyonlarca insanin dunyasini aydinlattim. Ama en cok ta kendi dunyami aydinlatmistim. Twiti 21.17 de atmistim. Simdi saat 21.25 ti . Ben 8 saat once ölmeyi dusunmustum ama simdi sadece ölumune mutluydum.
Kapi tekrar acildi bu sefer iceriye butun aile giris yaptilar. Jeremy nin elinde konfetiler vardi. Bizim kizlar,Taylor felan balonlarla odayi doldurdular. Herkes christopher yazili sapka takmisti. Evet bu oglum icin kararlastirdigimiz bir isimdi. Hemsire elinde oglumuzla birlikte iceri girdi ve onu kucagima verdi. Justin de minnak ellerinden tutmus oynuyordu. Fredo ve taylor vidyo cekiyorlardi. 3 ten geriye dogru sayip hep birlikte bagirdik.
"ARAMIZA HOSGELDIN CHRIS"
