Psychotic (A Harry Styles Fanfiction) [Greek Translation/ΕΛΛΗΝΙΚΑ]

Κεφάλαιο 47

Παρά αυτή την διαβεβαίωση, ακόμη ένιωθα σαν να με διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα. Μπορούσα να την φανταστώ και σχεδόν να την νιώσω να πιάνει τον αστράγαλο μου, το χέρι της μερικά εκατοστά μακριά, απλωμένο για να με πιάσει καθώς εγώ μπουσούλαγα για να δώσω ένα τέλος στον τελευταίο τρόμο του Wickendale.

Ήταν λες και μετά από ανεξέλεγκτα καρδιοχτύπια, βαριές ανάσες και ώρες αίσθησης καψίματος στους μύες, είχα φτάσει σε ένα τέρμα. Ο Harry σταμάτησε να κινείται. Σταμάτησα να κινούμαι. Ήταν ένα αδιέξοδο. Μόλις ηρέμησα, συνειδητοποίησα ότι δεν βρισκόταν μερικά εκατοστά πίσω μου όπως νόμιζα. Αλλά, ακόμη ακούγαμε από το βάθος του τούνελ αυτό το παράξενο σύρσιμο. Δεν είχε σταματήσει να μας ακολουθεί.

«Τι στον πούτσο ήταν αυτό;» ρώτησε ο Harry, παίρνοντας βαθιές ανάσες, αγγίζοντας μανιωδώς τους τοίχους για να βρει μια διέξοδο.

«Δεν-» ξεκίνησα, αλλά χρειάστηκα να πάρω μια ανάσα. «Δεν έχω ιδέα.»

«Σκατά» είπε. «Μην το αφήσεις να σε πλησιάσει. Βγαίνουμε έξω και τρέχουμε.»

Έγνεψα, γυρίζοντας το κεφάλι μου εκεί απ' όπου προερχόταν οι παράξενοι ήχοι και οι ψίθυροι. Δεν υπήρχε τίποτα που να χωρίζει εμένα και αυτή τη γυναίκα. Τίποτα. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή από τον πανικό και τον φόβο, το κεφάλι μου δεν γύριζε να κοιτάξει πουθενά αλλού από την κατεύθυνση που ήρθαμε. Πήγα πιο κοντά στον Harry, ψάχνοντας για ίχνη της, που ήταν δύσκολο να βρω μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ο τύπος του φόβου που δεν σου επέτρεπε να κάνεις τίποτα άλλο και ο παραμικρός θόρυβος ή η παραμικρή κίνηση στο σκοτάδι πρόσθετε στην ήδη υπάρχουσα νευρικότητα σου. Ήταν ο τύπος του φόβου που απαιτούσε όλη σου την προσοχή μέχρι να υποχωρήσει. Και αυτός ο φόβος δεν είχε υποχωρήσει ακόμα.

«Το βρήκα» μουρμούρισε ο Harry και εξέπνευσα από την ανακούφιση μου. Αλλά δεν μπορούσα να ξεγράψω από το μυαλό μου τη σκέψη που την ήθελε να έρθει οποιαδήποτε στιγμή, μπορεί να είχε όπλο, μπορεί να είχε σχεδιάσει να μας σκοτώσει. Ήξερε το όνομα μου.

Αναπήδησα όταν ο Harry έδωσε μπουνιά σε κάτι από πάνω μας. Κάτι σκληρό, σαν ξύλο. Ήταν κλειδωμένο, σφράγιζε αυτή την τρύπα. Οπότε, συνέχισε να δουλεύει για να την ανοίξει. Καθόμουν και περίμενα καθώς οι σκέψεις μου αναμειγνύονταν μετις φλόγες του πανικού και του φόβου. Τα αισθήματα του Harry δεν φαίνεται να επισκεπτόταν τις σκέψεις του όπως τα δικά μου, αλλά επισκεπτόταν τις πράξεις του καθώς κοπανούσε τη γροθιά του στο ξύλο με όλη την αδρεναλίνη και την βιασύνη που κυλούσε στις φλέβες του.