Η Νύχτα (girlxgirl) {#Wattys2016}

Κεφάλαιο 9

Αλέξιας' Pov

Πωω δεν αντεχετε άλλο αυτός ο καθηγητής, είναι ο πιο βαρετος άνθρωπος στον κοσμο. Είμαι έτοιμη να κοιμηθώ στην κυριολεξία, είμαι ξαπλωμένη στο θρανίο και έχω βάλει τον μπροστινό μου να με κρύβει όχι οτι αν με δει ο καθηγητής θα μου πει κάτι αλλά ποτε δεν ξέρεις. Ευτυχώς σε 2 λεπτα θα χτυπήσει το κουδούνι, παλι καλά περασε όλο αυτό το βασανιστήριο. Είδα την Λυδία που με κοιτούσε και γελούσε κάνοντας με να γελασω και εγω.

<Ντριννν>

Κατευθείαν πετάχτηκα απο την καρέκλα και έκλεισα το βιβλίο μου, ήθελα να φύγω τόσο πολύ απο αυτήν την τάξη. Επιασα το βιβλίο αλλά ενα χέρι μου το πήρε και το άφησε πανω στο θρανίο με δυναμη. Κοίταξα να δω ποιος είναι και αντίκρισα αυτά τα υπεροχα πράσινα μάτια 'θα φύγεις παλι εε;' είπε ειρωνικά και λύγισε λιγο τα χέρια της που τα ειχε πάνω στο θρανίο. Χαμήλωσα το βλέμμα μου και καταπια το σάλιο μου, όλη την εβδομάδα την αγνοώ τουλάχιστον προσπαθώ εξαιτίας αυτου του μηνύματος. Είναι πολύ δύσκολο απο την μια να είσαι μια χαρά μαζί της και απο την αλλη να μην "θέλεις" να της μιλάς. Δεν ξέρεις ποτε τι μπορεί να της συμβεί με αυτόν τον μουρλο που μου στέλνει τα μυνήματα, θέλω να την προστατεψω.. καλύτερα να παθω κάτι εγώ παρα αυτή.
'Ε-ε ο-χι που να πάω;' είπα νευρικά και έκατσα παλι στην καρέκλα μου. Την έβλεπα που είχε ηρεμήσει λίγο και ηρέμησα, δεν ήθελα καθόλου να έχει νεύρα μαζί μου αλλά πως να μην έχει αφού και εγώ η ίδια θα είχα αν μου το έκαναν αυτό. 'Καλώς' είπε και ανέβηκε πανω στο θρανίο μου 'τι θα κάνουμε σήμερα;' με ρώτησε χαμογελαστή και έβαλε τα χέρια της πανω στους ώμους μου. Ανατριχιασα όταν με ακούμπησε αλλά ανατριχιασα με την καλη έννοια 'τι θα κανουμε; της απάντησα ρωτώντας την και εγώ για να προσπάθησω να την μπερδέψω και να αλλάξουμε θέμα 'τι τι θα κάνουμε; έχουμε να τα πούμε 1 εβδομάδα και στο τηλέφωνο μου απαντάς μια στο τόσο. Πίστευα οτι θα θες να βρεθούμε αλλά απο οτι καταλάβα είμαι η μόνη' σηκώθηκε και πήγε 2 βήματα πιο πίσω ενώ η φωνή της είχε αλλάξει... είχε γίνει πιο δυνατή 'θέλω ρε Αλίνα θέλω αλλα' 'αλλά τι; τι ρε Αλέξια πες μου για να ξέρω' γαμωτο δεν μπορω να της λέω ψέματα..δεν μπορώ. Και να της πω την αλήθεια που λέει ο λογος δεν θα με πιστέψει θα γελάσει και με το δίκιο της. 'Δεν μπορω' της απάντησα και πήγα να φύγω αλλά με έπιασε απο το χερι και με σταμάτησε 'θέλω την αλήθεια' είχε θυμώσει και η δυναμη που εβαζε στο χερι μου ηταν πολύ μεγάλη 'πρέπει-πρέπει να...να' Σκέψου κάτι καλό Αλέξια 'να βγάλω τον σκύλο βόλτα' παρτα Αλέξια κάτι καλύτερο δεν μπορούσες να βρείς; 'οκ' είπε με μια μεγάλη απογοήτευση και γύρισε πλευρά για να φύγει. Όχι ρε Αλέξια τι έκανες; 'περίμενε' φωναξα και πήγα δίπλα της 'τι θες ρε Αλίνα; ποιο ωραία δικαιολογία δεν μπορούσες να βρείς; δεν εχεις καν σκύλο' φώναξε 'το ξερω μαλακία μου αλλά' 'αλλά αστο θα μπορούσες να μου το πεις ξεκάθαρα οτι δεν θες να εχεις σχέσεις μαζί μου' με αυτό έφυγε αφήνοντας με μέσα στην τάξη έτοιμη να κλάψω, γιατί η ζωή μου πρεπει να είναι τόσο σκατα;

Όλη την εβδομάδα προσπαθούσα να μιλήσω στην Αλίνα, τώρα αυτή ηταν που με αγνοούσε... ουτε στο τηλέφωνο, ουτε στα μυνήματα μου απαντούσε, όταν πήγαινα να της μιλήσω στο σχολείο παντα θα ηταν με τα παιδιά που θα την κάλυπταν... μέχρι και στο σπίτι της πήγα αλλά ο θείος της μου είπε ότι δεν είναι εκει. Δεν θέλω να μου είναι θυμωμένη αν αυτό συνεχιστεί και άλλο δεν ξέρω τι θα κάνω θα τα παίξω.
'Ελα βρε αγάπη μου' μου είπε ο Χάρης στο αυτί και τα χέρια του άλλαξαν κατεύθυνση πήγαιναν όλο και πιο κάτω. Είχε ορέξεις μου φαίνεται αφού ημασταν και μόνοι μας στο σπίτι βρήκε την ευκαιρία 'απλα χαλάρωσε' τα χέρια του τώρα βρίσκοντουσαν στην περιοχή μου, όχι γαμωτο δεν έχω καμια ορεξη 'αστο ρε Χάρη δεν θέλω' είπα με εναν μικρο αναστεναγμό 'οι αναστεναγμοι σου αλλα μου λένε' με φίλησε στα χείλη και με πίεσε πιο πολύ απο κάτω 'Χάρη' είπα αλλά δεν με άκουγε 'Χάρηηη' φωναξα και τον έσπρωξα 'σου είπα δεν θέλω'
κατάλαβε οτι είχε κανει βλακεια και αμέσως κοίταξε κατω στο πάτωμα 'συγνώμη' είπε χαμηλόφωνα ακουγόταν σαν τα μικρα παιδάκια που τους εχουν τιμωρήσει οι γονείς τους 'δεν πειράζει' είπα και πήγα δίπλα του 'απλά' σταμάτησε να μιλά και του σήκωσα το πρόσωπο του για να με κοιτάξει 'απλά;' του απάντησα και του εκανα νόημα για να προχωρήσει 'απλα είναι οτι έχουμε να το κάνουμε πολύ καιρό και μου εχεις λείψει' μου άρεσε που ηταν ειλικρινής μαζί μου η φάτσα του ηταν όλα τα λεφτά 'αγάπη μου μην ανησυχείς θα γίνει και αυτό απο μόνο του, τώρα δεν είμαι έτοιμη με όλα αυτά που έχουν γίνει ελπίζω να με καταλαβαίνεις' μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε 'καταλαβαίνω οποτε εσύ είσαι έτοιμη' με φίλησε και έβαλα το κεφάλι μου πανω στον ώμο του. Είμαι πολύ τυχερή που τον έχω δεν είναι σαν τους αλλους που το μονο που σκέφτονται είναι το σεξ, δεν του αξιζω όμως δεν του αξιζω καθόλου ρε φίλε.
'Είπα και στα παιδιά να ερθουνε έχουμε χαθεί τώρα τελευταία, ελπίζω να μην πειράζει' μου φώναξε απο το σαλόνι για να τον ακούσω 'οκ δεν έχω κανένα πρόβλημα' ευτυχώς αυτή η μέρα θα ηταν τελεια θα ήμασταν σαν τα παλιά τα χρόνια
<Η παλιο παρεα>
' άνοιξε τα χέρια μου είναι χάλια' του φωναξα απο την κουζινα και άκουσα την πόρτα να ανοίγει 'γεια σας' ακούστηκαν τα παιδιά και πήγα μέσα 'γεια σας' είπα και εγώ με μια χαρά μέχρι που είδα την Αλίνα και την Μικαέλα να κρατάει η μια το χερι της άλλης. Δεν ήξερα οτι ο Χάρης είχε πει και στα αλλά παιδιά να έρθουν.
'Αλέξια πιασε την μπάλα' σηκώθηκα απο την ξαπλώστρα και τους την έδωσα. Μονο εγώ και η Αλίνα καθομασταν όλοι οι άλλοι έπαιζαν βόλεϊ στην πισίνα. Δεν υπήρχε λεπτό που να μην την κοιτούσα, ανα ενα δευτερόλεπτο εκανα αυτό το πράγμα και αυτή δεν μου έδινε καμια απολύτως σημασία.
'Κορίτσια ελάτε να παιξετε και εσείς' μας είπε ο Ανδρέας αλλά και οι δυο αρνηθηκαμε του είπαμε οτι θα πηγεναμε αργότερα. Έπρεπε να βρω εναν τροπο για να της μιλήσω. Την έβλεπα που διάβαζε ενα βιβλιο με τόσο συγκέντρωση και αναρωτιομουν πιο να είναι. Πιστεύω οτι αυτό είναι μια καλη δικαιολογία για να πάω να της μιλήσω έτσι σηκώθηκα αποφασισμένη...πρέπει να της μιλήσω.

~~~~~
#ΗΝυχτα #greekfanfic

Πείτε μου την γνώμη σας❤❤❤
Συγνώμη για το οποιοδήποτε λάθος vote, comment, follow plz❤❤❤