Η Νύχτα (girlxgirl) {#Wattys2016}

Κεφάλαιο 3

Αλινας' Pov

Μερικοί άνθρωποι νιώθουν ενα μεγάλο κενό μέσα τους, που δεν μπορεί να καλυφθεί με κανέναν τρόπο. Η ζωή είναι άδικη είναι πολύ άδικη τουλάχιστον σε έμενα και δεν ξέρω τον λόγο, τόσα χρόνια έχω αυτήν την απορία γιατί; έχω κανει κάτι που δεν το ξερω; γιατί πρέπει να χάνω όλα τα αγαπημένα μου άτομα πρώτα οι γονείς μου και τώρα; και τώρα η αδερφή μου. Θα παρακαλούσα να μην είχαν ερθει αυτες οι μέρες, που με έκαναν να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου, να μην έχω οικογένεια, να είμαι μόνη μου. Τουλάχιστον με την αδερφή μου ένιωθα οτι ανηκα κάπου ειχα κάποιον που να με στηρίζει, τώρα είμαι εγώ και οι θείοι μου.
Εντάξει δεν ειναι άσχημα να ζω μαζί τους με προσέχουν, ειδικά η θεία μου που δεν μπόρεσε ποτε να κάνει τα δικα της παιδιά. Τώρα για τον θείο μου... δεν είναι και ο καλύτερος αλλά προσπαθεί, τουλάχιστον αυτό δείχνει. Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα του σχολείου.. άλλαξα σχολειο γιατί μου θύμιζε την Νεφέλη και αυτην την στιγμή δεν ήθελα να μου την θυμίζει και αυτό, μπορεί να είναι άσχημο αυτο που λέω αλλά δεν ξέρω δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Αφού χαιρέτησα τους θείους μου έφυγα, ανέβηκα στο ποδήλατο μου και ξεκίνησα. Δεν ηταν πολύς ο δρόμος σε ενα πεντάλεπτο-δεκαλεπτο ήμουν εκεί, άφησα το ποδήλατο και πήγα στην καφετέρια. Τότε μπορώ να πω οτι σταμάτησαν όλα, βλέποντας την...την κοπέλα με τα καταμαυρα μαλλιά και τα ροζ της χείλη. Ηταν σαν να βλέπω εναν άγγελο έπρεπε οπωσδήποτε να της μιλήσω. Για να ξέρετε δεν γνωρίζω την σεξουαλικότητα μου ακριβώς, μου αρέσουν και τα αγόρια και τα κορίτσια. Πάντως είμαι σίγουρη οτι αυτήν την θέλω, θέλω να την κάνω δικιά μου με οποιοδήποτε τρόπο 'κρατησε τα ρέστα' είπα στο παιδί ενω πήρα τον καφέ της και την κοίταξα 'ελα παρε' της έδωσα το χερι μου, αφού δεν μίλαγε είπα να συνεχίσω 'μην φοβασε δεν δαγκωνω' χαμογέλασα 'εμ συγνώμη δεν μπορώ να το πάρω' μου απάντησε 'σιγά' είπα και πήγα δίπλα της, ντρεπόταν φαινόταν αυτό πολύ καλά 'δεν ηταν ανάγκη να το κάνεις'
'οκ πες οτι ηταν ενα καλό βήμα γνωριμίας' περιμενε να δει τι άλλο θα έλεγα
'Παρτω βρε' 'ευχαριστώ' είπε και μου χαμογέλασε εντάξει εδώ μπορω να πω οτι πεθανα, πήρε
τον καφέ και πήγα μπροστά της 'πως σε λένε;' ρώτησα με περιέργεια 'Αλέξια εσένα;' τώρα έπρεπε να της πω κάτι καλό ώστε να της τράβηξω το ενδιαφέρον, χαμογέλασα πονηρά και είπα 'αυτό είναι για εμενα να το ξέρω και για εσένα σύντομα να το μάθεις' της έκλεισα το μάτι και έφυγα. Είμαι σίγουρη, οτι μέχρι το τέλος της ημέρας θα έχει έρθει να μου μιλήσει.
--
'Είσαι η καινούργια;' με ρώτησε μια κοπέλα μαζί με μια άλλη, ήταν πολύ όμορφες αλλά δεν ξέρω μπροστά στην Αλέξια δεν είναι τίποτα 'εγώ είμαι αυτή..παρεμπιπτόντως ωραίος τρόπος για μια νέα γνωριμία' χασκογελασα. Κάτι μου λέει πως αυτές οι κοπέλες θα είναι οι νεες μου φίλες 'συγχώρεσε την δεν είναι και η ειδικός για να κάνει νέες γνωριμίες..εγώ είμαι η Δανάη και αυτή η Ιόλη' 'χάρηκα Αλίνα' έδωσα το χέρι μου 'ωραιο όνομα ασυνήθιστο' 'το ξέρω Ιόλη είπαμε;' αναρωτήθηκα δείχνοντας την με το χέρι μου 'σωστα' γέλασε και πήγαμε μέσα σε μια τάξη 'αυτή ηταν παλιά μας τάξη πως σε λένε στο επώνυμο;' είπε η Δανάη και ανεβηκε πανω στο θρανίο 'Αλεβίζου εσάς;' ρώτησα για να δω αν θα είμαστε μαζί 'Βασιλείου και την Ιόλη Γαλάνη' τέλεια θα είμαι μαζί τους 'οο θα είμαστε μαζί δηλαδή' 'φυσικά και ναι' είπε η Ιόλη ενθουσιασμένη και με αγκάλιασε 'μην την παρεξηγεις είναι λίγο γκάου το κορίτσι' ειπε η Δαναη ενω έβαλε το χέρι στο κεφάλι της και έκανε οτι αυτοπυροβολείται.
--
'Οοο δεν σου είπα και το άλλο το καλό, με το που είδε μια κατσαρίδα στην τάξη πετάχτηκε πάνω στην καρεκλα και άρχισε να τσιριζει..με αποτέλεσμα να πάθει καρδιακό ο καθηγητής' 'αχαχαχα' γέλασα μετα απο πολύ καιρό αυτά τα παιδιά με έκαναν να βλέπω και την αλλη πλευρα της ζωής την καλη και ας τους είχα γνωρίσει σήμερα. Λέγαμε αστείες ιστορίες, στην παρέα μας ειχαν ερθει δυο αγόρια ο Λουκάς και ο Ανδρέας.
Ο Λουκάς τα έχει με την Ιόλη και ο Ανδρέας με την Δανάη 'ναι Αλίνα εγω θα πέθαινα και οι αλλοι θα γελαγανε, τι να πω ωραίοι φίλοι' 'κοιτά και εγώ θα γελαγα αν δεν φοβόμουν τις κατσαρίδες αλλά τώρα που τις φοβάμαι είμαι μαζί σου' 'ετσι ρε' έβαλα το χέρι μου πίσω απο τον λαιμό της και ηταν σαν να κάναμε μια συμμαχία 'Αλινα;' γύρισα και είδα την Αλέξια με τις στοίβες βιβλίων 'Αλέξια κατσε να σε βοηθήσω' πήγα δίπλα της και πήρα τα μισά βιβλία 'γεια σας παιδιά' τους είπε και την χαιρέτησαν και αυτή 'ειδες τελικά βρήκα πως σε λένε' μμ είμαι εντυπωσιασμένη μαζί της αλλά κάτσε μην της το δείξω 'ναι όχι οτι το ακουσες απο τα παιδιά' 'τι όχι' γουρλωσε τα μάτια της 'μόνη μου το βρήκα δεν το άκουσα απο εσάς' άφησα τα βιβλια στο πεζούλι και έκατσα 'πως το βρήκες;' την ρώτησα για να παίξω λίγο μαζί της 'μου το ειπαν οι φίλοι μου' 'χα αυτό δεν είναι κι' ακριβώς μονη σου αλλά οκ, αφού έκανες προσπάθεια σημαίνει οτι σε ενδιαφερω' έβαλε το χέρι της πίσω απο τον λαιμό της και μου χαμογέλασε ελαφρά 'θες να πάμε για κανέναν καφέ; να γνωριστουμε καλύτερα;' είπα για να την βγάλω απο την άβολη θέση 'αυτήν την φορά όμως κερναω' μου είπε με αυτοπεποίθηση 'όπως θες εσύ;' της χαμογέλασα 'ποτε;' 'για τώρα δεν νομίζω αν θες το συζητάμε αύριο' μου έδωσε το τηλέφωνο της και την βοήθησα να βάλει τα βιβλία στην τσάντα της 'σε ευχαριστω και παλι...τα λέμε' μου είπε και εφυγε.
Προχώρησα και πήγα στα παιδιά με ενα μεγαλο πλατύ χαμόγελο 'γιατί με κοιτατε έτσι;' Ρώτησα αφού όλοι είχαν μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπο τους 'που την ξέρεις εσύ την Αλέξια;' με ρώτησε ο Ανδρέας 'εμ σήμερα την γνώρισα, είχα πάει να πάρω καφέ' η αλήθεια είναι οτι με τρόμαζε ο τροπος που με κοίταζαν σαν να είχα κανει καμια βλακεία 'γιατί έχει γίνει κάτι;' τους ρώτησα αλλά δεν μου απανταγαν.

~~~~
#HΝυχτα #greekfanfic

Συγνώμη για οποιοδήποτε λάθος vote, comment, follow plz❤❤❤