Bize En Çok Aşk Yakıştı (Bir Kalp iki Ask 3)

Bölüm 4

Merhaba yeni bolum bir kaç gün gecikme ile de olsa geldi. Malum bayram telaşı derken epey uzadı zaman.
Guzel okuyucularım çok sessizsiniz. Bölüm ile ilgili yorumlarınız benim için cok önemli. Bol bol yorum bekliyorum. Birde votelerinizi tabiki☺☺

İyi okumalar... İnşallah beğenirsiniz...

ARDA

Arda ona doğru yaklaşan kalabalık gruba baktı. Aslı teyzesi en önde Elif ve Melek teyzesi hemen arkasında onların arkasında Naz ablası ve Simge teyze onların arkasında ise Yağız, Kadir ve Ali amcası ve en arkada Bekir amcası ve Ömer ona doğru yaklaşıyordu.

"sizin burada ne işiniz var".

"Arda acıkahvem sen iyisin çok şükür. Allah'ım kaza yapmış deyince Elif teyzen nasıl geldiğimizi bilemedik."

"Elif teyzem ne alaka. O nereden duymuş ki. Kaza falan yapmadım ayrıca". Arda bu ailenin iletişim olayına bir türlü akıl sır erdiremiyordu. Gün içerisinde yüzlerce kere konuşsalar da bıkmıyorlardı. Hele biri ile ilgili bir olay varsa en küçüğünden en büyüğüne tüm aile bunu öğrenir bir yorum getiriyordu. Kesin yine öyle olmuştu.

"hastanenin müdürü tanımış seni şirkete bilgi geçmiş kaza nedeni ile burada diye." Cevap veren Ömer'di.

"sende bunu hemen elif teyzeme elif teyzemde maşallah tüm aileye haber verdi dimi".

"ay aşk olsun kuzum olur mu öyle şey ben Demir'den duydum melek teyzene söyledim o doktor ya hemen hastaneye gelsin diye."

"tamam, neyse teyze merak etmeyin iyiyim ben kaza değil bomba patladı."

Arda bunu söylediği anda ailesinden yükselen nidalarla ne kadar büyük bir hata yaptığını fark etmiş ama geç kalmıştı. İşte tam o sırada arabanın içinde seslerden korkan Ömrüm Balımda ağlamaya başlamış Arda ne yapacağını şaşırmıştı.

"aaa bu çocuk kimin" Simge arabanın camından gördüğü çocuğa bakıp Ardaya doğru seslenince, Arda daha fazla dayanamayıp arabanın kapısını açıp ufak kızı kollarının arasına almış sakinleştirmeye çalışıyordu.

"baba ne olur gitme. Beni bıyakma".

Ufak kız hala uyku halinde bir yandan sayıklayıp bir yandan ağlarken kızın söylediği baba kelimesi Ardanın ailesinin üzerine çökmüş hiçbir gücün susturamayacağı ufak kalabalık dut yemiş bülbüle dönmüştü. Tabi Arda da bu duruma nasıl tepki vereceğini bilemediği için kızın bir yandan başını okşarken bir yandan da içinden kopan sevgi sözcüklerini çıkarıyordu. İlk kez ailesi haricinde birine sevgi gösteriyordu belki de.

"Şşşş. Tamam, güzelim buradayım ben merak etme bak geçti." Balım adamın sesi ile sakinleşip uykusuna geri dönmüş adam kızı tekrar arabanın içine bırakmaya cesaret edemediği için kucağında tutmaya devam ederek karşısında ona ağızları beş karış açık şekilde bakan aile üyelerine "hadi içeri geçelim" diyerek hastaneye doğru yürümüştü.

Arkasında kalanlar kendi arlarında dahi konuşmuyorlardı ki bu gerçekten bu aile için bir mucizeydi. Elindeki kimliği bulduğu hemşireye vererek durumu özetlemiş ve müdürün odasına yürümeye başlamıştı. Aile bireyleri de arkasında onu takip ediyordu.

"müdür bey bize müsaade eder misiniz?"

"tabi tabi efendim. Bir şey içer misiniz?"

"Hepimize soğuk su yeterli". Aslında Arda bu kadar kaba bir adam değildi ama müdürün boş boğazlığı yüzünden şuanda içinden çıkılması çok zor bir duruma düşmüştü ve bu durum canını gerçekten çok sıkmıştı.