Μαχη Με Τον Ερωτα

✖47 I want your lips

Marina POV

here | alessia cara

Ετρεξα..
Δεν αντεχα να κοιταω άλλο αυτό το ζευγάρι ναζιαρικα ματια χωρίς να ξέρω τι πρεπει να κάνω ,τι να πω και πως να συμπεριφερθω..
Το εσκασα.
Οπως κάνω πάντα.
Προσπαθώ να αποφευγω τα προβλήματα μου ,να τρεξω απο αυτά, αν και ο Κάμερον δεν αποτελεί πρόβλημα.
Ειναι απλα ένας μπελάς, ο καλύτερος μπελάς μου..
Δεν πρεπει να γίνει κάτι, όσο και αν το θέλουμε και οι δυο.
Το φιλί ...
Αχ το φιλί του...
Ποσο γευστικά ,πωρωτικα και εθιστηκα ηταν αυτα τα βελούδινα χείλη.
Θα θέλει κανείς να τα φιλάει για μια αιωνιότητα.
Κι όμως, δεν πρεπει.
Δεν ειναι για εμένα ,δεν ειμαι για αυτον.
Φοβάμαι.
Θα τον πληγωσω.
Οπως εκανα τώρα, τον άφησα μονο του, χωρίς να του δώσω μια απάντηση.
Ααχ Μαρίνα!
Ισως εκανα και σωστα όμως...
Λιγα λεπτα χωρίς ανάσα, με το προσωπο μου ενωμένο με το δικο του.
Δεν με ενδιέφερε που δεν αναπνεαμε.
Δεν θα με ενδιέφερε καν αν αυτά ηταν τα τελευταια μου δευτερόλεπτα...
Τον απομάκρυνα αλλά αμέσως ήθελα να τον ξανά πλησιασω ,βλέποντας αυτά τα απορρημενα ματια να με κοιτούν και να αναζητούν ένα βλέμμα μου...τα πρισμενα ,απο το φιλί, χείλη του φανταζαν τόσο...τόσο, εθιστηκα.
Τα θες ξανά και ξανά...
Εφτασα σπίτι μου και μπήκα σιγά σιγά για να μην ξυπνησω κανέναν...
Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και φυσικά έπεσα σε αυτό το καημενο το κρεβατι.
Ξέρει πραγματικά όλα μου τα προβλήματα!
Δεν είχα να κάνω κάτι άλλο απο το να κάτσω ξύπνια μέχρι το πρωι και να σκέφτομαι..
Τι πραγματικά θέλω;
Τον θέλω;
Θέλω απλα να τον χρησιμοποιησω για να ικανοποίηση το συναίσθημα της εκδίκησης προς τον Αλεξ.;
Δεν νομιζω, ειμαι ερωτευμένη...
Δεν θέλω με τίποτα να πληγωθεί απο εμένα ,παλι.
Γιατί ετρεξα;
Γιατί ανταπέδωσα το φιλί;
Το αισθάνθηκα ,και ωω ..θεέ μου ήταν τόσο υπέροχο!!
Ειμαι ερωτευμένη με τον Κάμερον Ντάλλας ή όχι;;
Κανεις δεν ξέρει..
Ισως ειμαι απλα ενθουσιασμένη.
Αλλά ....! Δεν ξερωω.
Νιώθω τόσο λίγη και άπειρη μπροστά στον Κάμερον..
Παντα όμορφος, αψεγαδιαστα άριστος σε όλα, τα τέλεια ματια σε συνδυασμό με αυτά τα σαρκώδη χείλη είναι αυτό που ζητάω.
Αρα του αρεσω ε;
Ειναι όλα τόσο μπερδεμένα...
Τόσο πολύ.
Εχουμε περάσει λιγες μέρες μαζί αλλά εχουμε ζησει πολλά ..
Ισως είμαστε φτιαγμένοι για μια υπέροχη...φιλια.
Τίποτα παραπανω, φίλοι...
Οχι, πρεπει να τον ξεχάσω..
Πρεπει να γυρίσω την πλάτη μου σε αυτον και τα συναισθήματα που τρεφω για αυτον ..
Πρέπει να προσπαθήσω,απλα,αυτο.
Οσο δύσκολο κι αν είναι πρέπει να προσπαθήσω να διαγραψω τα πάντα.
Το βράδυ στο ηλιοβασιλεμα.,
το βραδινό μπάνιο, όλα...
Μα αυτό το φιλί δεν ξεχνιέται.
Τόσο παθιασμένο, μονο με αυτόν..
Και τι δεν θα έδινα για λιγα δεύτερα ακόμα, χωρίς ανάσα, με το κάτω χείλος μου εγκλωβισμένο
απο τα χείλη του.
Να νιώσω την ανάσα του να χαϊδεύει τον λαιμό μου...
Να τοποθετήσει για αλλη μια φορά το χερι του στο λαιμό μου και να σκύψει με απροσμονη ανυπομονεσια σε εμενα.
Να προσπαθησει να με κρατήσει στο φιλί, με κάθε τροπο.
Θέλω να βάλω παλι το χερι μου μέσα στα μαλλια του και να τον ωθησω να με φιλήσει όπως το θέλει..
Θέλω να ονειρευτω άλλο λίγο..
Εμένα και αυτον ...
Μακάρι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ..
Αν γυρνούσα το χρονο πίσω;
Δεν θα καθόμουν σπίτι εκείνο το βράδυ που ήρθε πρωτη φορά σπίτι μου, αλλά θα είχα παει βόλτα με τον Αλεξ, δεν θα είχα χωρίσει και θα ζούσα στο ψέμα...