OCD

πέντε

ΠΕΝΤΕ

"Τι θα ήθελες να κάνουμε Harry;"

"Δεν κάνω και πολλά συνήθως." το αγόρι ανασηκώνει τους ώμους του.

"Λες ψέμματα." η Kenzie τον χτυπάει παιχνιδιάρικα. "Είδα ένα σωρό βιβλίο στο δωματιό σου."

"Υποθέτω πωςμου αρέσει να διαβάζω βιβλία," ξύνει το πίσω μέρος του λαιμού του. " αλλά με παίρνει λίγη ώρα γιατί πρέπει πρώτα να μετρήσω κάθε γραμμή από κάθε παράγραφο."

"Έχεις δοκιμάσει ποτέ να βάλεις κάποιον άλλο να σου διαβάσει;" ρωτάει.

"Όχι, γιατί;"

"Έτσι θα ήταν πιο εύκολο για σένα να διαβάσεις περισσότερα βιβλία, δεν νομίζεις;"

"Τι προτείνεις Kenzie;"

"Θα μπορούσα να σου διαβάσω κάποια φορά, άμα θέλεις."

"Θα ήταν ωραία." την ευχαριστεί. "Εσύ τι θα ήθελες να κάνουμε;"

"Δεν ξέρω." κινεί τους ώμους της πίσω στον καναπέ. "Να διαβάσουμε;"

"Εκτώς από το διάβασμα. Πες μου κάτι ενδιαφέρον." Ο Harry ζητάει. Οι δυό τους μιλάνε έτσι εδώ και μία ώρα. Στην αρχή ο Hatty ένιωσε άσχημα που την αποσπούσε από την δουλειά της, αλλά μετά σταμάτησε να ενδιαφέρεται αφού η συζήτηση συνέχιζε και αυτή του είπε πως ήθελε έναν περισπασμό έτσι και αλλιώς.

"Μου αρέσει να γράφω ποιήματα."

"Αλήθεια; Για ποιο πράγμα;"

"Για πράγματα που με κάνουν να νιώσω κάτι, υποθέτω."

"Μπορώ να διαβάσω ένα;"

"Δεν είναι και τόσο καλά." τα μαγουλά της κοκκινίζουν.

"Δεν καταλαβαίνω γιατί υποτιμάς τον εαυτό σου Kenzie. Είσαι πολύ σαγηνευτική. Πολύ σαγηνευτική." Ο Harry της λέει στοργικά, τα μάτια του κλειδωμένα με τα δικά της.

"Μπορώ να πω το ίδιο και για σένα Harry." το κορίτσι απαντάει και νιώθει σαν να είναι πολύ πιο κοντά- σωματικά.

"Όχι, είναι αρκετά προβληματικός. Επαναλαμβάνω ότι κάνω."

"Δεν υπάρχει κάτι προβληματικό με αυτό. Όλοι έχουμε τις ιδιοτροπίες μας."