OCD

τρία

ΤΡΙΑ

Την στιγμή που μπήκε στο δωματιό του, όλες οι σκέψεις του Harry σταμάτησαν. Όλες οι εμμονικές ιδέες απλά εξαφανίστηκαν. Ήταν δύσκολο, το να έχεις Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή γιατί δεν έχεις ποτέ σου μια ήσυχη στιγμή, πάντα υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου, ποτέ τίποτα δεν είναι σωστό. Πάντα υπάρχει κάτι εκτός τόπου. Γιατί τίποτα, δεν ήταν ποτέ τέλειο και ο Harry χρειαζόταν τα πράγματα να ήταν όσο πιο τέλεια γινόταν- πάντοτε. Ακόμα και όταν πας για ύπνο έχεις πράγματα στο μυαλό σου που σε ενοχλούν. Ρωτάει τον εαυτό του αν έπλυνε τα χέρια του πριν πάει για ύπνο, αν βεβαιώθηκε πως είχε βάλει ξυπνητήρι- κατέβασε το καπάκι της τουαλέτας αφού το χρησιμοποίησε ή το έκανε η Gemma γι'αυτόν;

Ο Harry σκέφτεται την Kenzie και την καμπύλη των χειλιών της. Επίσης σκέφτεται την βλεφαρίδα στο μαγουλό της. Το πρόσεξε, ακόμα και με τον σκοτεινό φωτισμό. Ήταν κολλημένο εκεί, στο μαγουλό της: ακόμα και όταν χαμογέλασε αυτό δεν κουνήθηκε από την θέση του. Υπήρχε μια βλεφαρίδα στο μαγουλό της και ο Harry ήθελε να την βγάλει τόσο πολύ, αλλά δεν το έκανε. Δεν μπορούσε.

"Harry;" η Gemma μπαίνει στο δωμάτιο του, κανοντάς τον να αγνοήσει τις σκέψεις του.

"Gem," λέει κοιτάζοντας επίμονα τον τοίχο του δωματίου του.

"Είσαι καλά; Χτυπάς το-"

"Ξέρω τι κάνω."το αγόρι στριφογυρίζει τα μάτια του. Όταν αγχωνεται, χτυπάει πράγματα επίμονα ή ακόμα καλύτερα μετράει για να ηρεμήσει τον εαυτό του. Καμιά φορά δεν μπορεί να το ελέγξει. Τα μάτια του κλείνουν όταν σταματάει να χτυπάει το κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι του για να γυρίσει και να κοιτάξει την αδερφή του."Γιατί δεν της το είπες;"

"Σε ποιον; Στην Kenzie;" η αδερφή του κάθεται δίπλα του "Σ-Συγνώμη."

"Γιατί ντρέπεσαι τόσο πολύ για μένα;" ο Harry ρωτάει, πληγωμένος.

"Δεν ντρέπομαι για σένα." βάζει το χέρι της πάνω στον ώμο του Harry, αλλά το βγάζει γρήγορα. "Δεν ήξερα πως ήθελες να της το πω."

"Λες ψέματα! Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για μένα και όμως αφήνεις κάποιο κορίτσι να μπει εδώ μέσα και μάλιστα χωρίς να ξέρει που μπλέκει. Δεν μπορώ να ελέγξω το πως δρω όταν υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω και το ξέρεις. Με κοίταζε λες και ήμουν τρελός!" φωνάζει, δάκρυα σχηματίζονται στα μάτια του. "Σε μισώ τόσο πολύ."

Η Gemma αγνοεί το γεμάτο μίσος σχόλιο, γιατί ξέρει πως δεν το εννοεί. Είναι νευριασμένος και πάντααυτόσυμβαίνει- πάντα λέει τα λάθος πράγματα όταν είναι νευριασμένος. "Δεν νομίζει πως είσαι τρελός."

"Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός του ότι νρέπεσαι για αυτό που είναι ο μικρός σου αδερφός. Η Kenzie δεν πρόκειται να μου ξαναμιλήσει τώρα και γι'αυτό φταις εσύ. Έπρεπε να της το είχες πει."

"Θα μπορούσες εσύ να της το είχες πει." η Gemma αντιλέγει.

"Δεν θέλω να σου μιλήσω αυτήν την στιγμή." κλείνει τα μάτια του για ακόμη μια φορά "Φύγε σε παρακαλώ."

"Είσαι θυμωμένος."

"Δεν είμαι θυμωμένος απλά θέλω να μείνω μόνος."

"Κι όμως είσαι. Τα χέρια σου τρέμουν και μου φωνάζεις. Αυτό ονομάζεται θυμός."

"Βγες έξω Gemma!" φωνάζει- και ναι, είναι θυμωμένος- για ακόμη μία φορά και νιώθει λες και είναι έτοιμος να εκραγεί.

"Harry-"

"Σε παρακαλώ;" επαναλαμβάνει για ακόμα μια φορά, η φωνή του πολύ πιο απαλή, πολύ πιο αδύναμη.

"Δεν ντρέπομαι για σένα." η Gemma μουρμουρίζει πριν βγει από το δωμάτιο.

"Ντρέπεσαι για μένα!" φωνάζει μόλις η πόρτα κλείνει. Ολόκληρο το σώμα του τρέμει, το κεφάλι του βουίζει.

"Ντρέπεσαι για μένα."

"Ντρέπεσαι για μένα."

"Ντρέπεσαι για μένα."