Don't walk away [5sos] จบ.

Chapter 7

ลุครีบส่งข้อความแล้วปิดเครื่องหนี เพราะเขาไม่ชอบให้ใครซักนู่นถามนี่เวลาโมโห
'พวกผู้หญิงวันๆอยู่แต่กับโทรษัพท์รึไง' เขาคิดในใจแล้วส่ายหน้า ระหว่างนั้นเขาก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้น และก็ลุกจากโซฟาเดินออกจากห้องไปทันที

-ก้อกๆ-
เสียงเคาะประตูปลุกให้คริสที่นอนอยู่บนโซฟาลุกขึ้นตื่น เธอมองดูนาฬิกา 5:15น. ก่อนจะเดินไปเปิดประตู

เมื่อเธอเปิดออกไปก็เห็นลุคยืนอยู่ จึงปิดประตูกลับอย่างเก่า แต่เขาเอามือกันไว้
"เดี๋ยว" ลุค
"มีไร" คริส
เขายื่นโทรศัพท์สีขาวให้เธอ เธอมองดูอยู่พักหนึ่งก่อนดึงมันมาจากมือเขา

"ฉันเมมเบอร์ของฉันไว้ให้แล้ว มีอะไรโทรมาได้" เมื่อเขาพูดเสร็จก็ปล่อยมือ คริสจึงปิดประตูทันที

เธอทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วยิ้ม เพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอแทบไม่ได้เล่นโทรศัพท์ คริสรีบกดโหลดเกมและเพลงต่างๆนานาลงในโทรศัพท์ แล้วนั่งเล่นแบบสบายใจ

-ตึ้งตึ่ง-
มีคนไลน์มาหาคริสขณะที่เธอกำลังเล่นเกม เธอถอนหายใจแรงๆแล้วกดอ่าน

LH: คริส
LH: ฉันลุคนะ
LH: ขอโทษที่วันนี้กวนประสาทเธอมากไปหน่อย
LH: ห้ามโกรธฉันนะ ฉันขี้เกียจหาข้ออ้างไปอธิบายกับฟรานซิส

เธออ่านข้อความแล้วเม้มปาก ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นฝ่ายมาขอโทษ คาดไม่ถึงจริงๆ
CC: เออๆ ไม่โกรธก็ไม่โกรธ
เธอพิมพ์ข้อความไปขำไปเหมือนคนสติหลุด

LH: วันนี้ตอนเย็นไปกินข้าวข้างนอกกัน พวกแอชตันไปด้วย
CC: นายก็ไปกับแฟนนายสิ จะชวนฉันทำไม

คริสกดส่งข้อความ แล้วกรอกตาพร้อมถอนหายใจ

LH: ห้ะ? แฟน? ใครวะ?
CC: โซเฟียไง คิดว่าฉันไม่รู้รึไง ไมเคิลบอกฉันแล้วล่ะ
LH: เธอเชื่อมันรึไง โซเฟียกับฉันเป็นแค่เพื่อนสมัยเด็ก
CC: ฉันจะเชื่อได้ยังไง
LH: แล้วฉันจะโกหกเพื่อ?
CC: เออๆเชื่อๆ ไปก็ไป
LH: เตรียมตัวซะ เดี๋ยว 6 โมงไปเรียก
CC: อือ

เธอส่งข้อความสุดท้ายของบทสนทนา แล้วลุกไปเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดใส่ แต่เสื้อผ้าที่ลุคซื้อมาส่วนใหญ่มีแต่กางเกงเดฟสีดำ เสื้อก็มีลายพื้นๆ กระโปรงก็ซื้อมาตัวเดียว บอกได้เลยว่าเขาแย่เรื่องแฟชั่นมาก

แต่ด้วยความที่คริสเป็นคนมีจินตนาการสูง เธอก็จัดการเลือกใส่เสื้อผ้าให้ดูไม่เชยได้ โดยใส่เสื้อไหมพรมสีลูกพีชกับกางเกงเดฟสีดำ และบูทสั้นสูงสีดำ

ก่อนถึงเวลาที่ลุคจะมาเรียก เธอก็จัดการถ่ายรูป แล้วอัพลงโซเชี่ยลมีเดี่ย
-ก้อกๆ-
"คริส" เสียงลุคเรียกเธอ คริสเด้งตัวขึ้นจากโซฟา
"กำลังไป!" เธอตะโกนบอกเขา และเดินไปปิดไฟก่อนออกจากห้อง

"จ้ะเอ๋!!" คริสเดินเข้ากลางวงของแอชตัน คาลัม และไมเคิล

"อ้าวคริส! ลุค!" คาลัมทัก
"มารอกันนานยังอ่ะ" คริสถามตามมารยาท
"มาได้สักแปปนึงอ่ะ ไม่นานหรอก" ไมเคิล

แล้วพวกเขาก็นั่งลงคุยกันเลือกเมนูอาหาร ลุคเรียกพนักงานเสริฟเพื่อออเดอร์อาหาร

"ทีโบนบีฟสเต็ก 1 ซุปข้าวโพด 1" คาลัม
"คาโบนาล่า 1 ผักโขมอบชีส 1" ไมเคิล
"สเต็กแกะ 1 เฟรนช์ฟราย 1" แอชตัน
"ชิกเก้นมักกะโรนี 2 ออนเนี่ยนริง 2" ลุค
เมื่อลุคสั่ง คริสก็อ้าปากค้าง และพอพนักงานเสริฟเดินออกไป

"รู้ได้ไงว่าฉันชอบกินอะไร" คริส
"ตอนเข้าไปในห้องเธอเห็นอยู่ในตู้เย็น" ลุค
"แล้วทำไมนายไม่สั่งอย่างอื่น" คริส
"สั่งหลายเมนูจะได้ช้า" ลุค
เมื่อเขาบอกคริสพยักหน้าแบบเข้าใจ ต่างจากไมเคิลที่นั่งมองหน้าลุคแบบสงสัย

ขณะรออาหารมาเสริฟคริสเห็นทุกคนหยิบโทรศัพท์มาเล่น เธอจึงหยิบขึ้นมาบ้าง
"อ้าว! คริสมีโทรศัพท์ด้วยหรอ" แอชตัน
"ฉันเพิ่งซื้อให้" คนที่ตอบไม่ใช่คริสแต่เป็นลุค

"อ๋อๆ งั้นขอเบอร์มั่งสิ" แอชตันถาม
"ก็ได้ เบอร์เอ่อ..." คริสยังจำเบอร์โทรศัพท์ตัวเองไม่ได้ ลุคจึงเป็นฝ่ายบอกให้

"09x-xxxxxxx ถ้าโทรหาคริสไม่ติดโทรหาฉันก็ได้" ลุค
"อ่า...แต้งกิ้วเพื่อน" แอชตัน

"คริส" ไมเคิลเรียกคริส แต่ลุคหันไปมองด้วย
"หืม?"คริส
"ขอไลน์หน่อยสิ" ไมเคิล

#อย่าลืมโหวต&เมนท์กันนะค้าา😉
#ไม่โหวตไม่เมนท์ = ไม่อัพตอนใหม่น้ะจ้ะ😘