Sokak Dövüşü

Bölüm 37 - Denize düşen Deniz Yılana Sarılırmış

Cümlesini tamamlayamadan tekrar arkasını dönüp öğürdü. Düşmemek için duvara elini koydu.

Neler düşündüğünü anlamak zor değildi.

Beni itmesini umursamadan onu belinden tuttum.

"Banu yemin ederim Keremle aramda hiçbir şey yok. Göründüğü gibi değil. "

Birkaç derin nefes alıp kolumdan çıktı ve lavaboya yürüdü. Daha iyi olduğu belliydi. Eğilip yüzünü yıkadı. Son gördüğümden beri çok daha zayıf olduğunu fark ettim o an.

"Göründüğü gibi değil mi?" dedi gülerek. "Aylardır sürekli yan yanasınız. Tekerlekli sandalyedeyken de dibindeydin. Sonra romantik yemeğinizi tüm okul gördü. Şimdi de kol kola koridorlardasınız. Seni arabasıyla getirdi. Bunlar nasıl göründüğü gibi olmayabilir? Sen ne tarz bi yalancısın!"

Gözlerimi yavaşça kapattım. "Öyle değil Banu... İnan öyle değil... "

Belki de şu an evet böyle. Çatla da patla demeliydim ona. Ama tüm asabi sözlerine karşın savunmasız ve bitmiş görünüyordu.

"Tek birini sevdim be! Bir tek çocuk! Kapımda yatan onca erkek varken ben sadece bir tanesini istedim... Hayattan sadece bunu istedim..."

Şimdi de bir anda kederlenmişti. Sarhoş muydu yoksa sahiden bu kadar kötü müydü psikolojisi?

Denize düşen yılana sarılırmış derler. O an anladım ki denize düşen Deniz de yılana sarılırmış.

Ona yaklaşıp omuzlarından yakaladım ve bana bakmasını sağladım. Gözlerimi gözlerine diktim.

"Banu sana inandığım her şey üzerine yemin ederim ki Keremle aramda bir şey yok. Olamaz da! Yemin ederim."

Birkaç saniye gözlerime ifadesizce baktı.

"Ahaha olamaz tabi ki beni seviyor çünkü. Değil mi?"

"Evet sürekli senden bahsediyor. Evet..."

"Biliyordum." dedi Banu sırıtarak.

"Bak sana ne diyeceğim sen benim için bir şey yap. Ben de Keremle konuşup ona cesaret vereyim ki sana gelsin. Korktuğu için gelemiyor çünkü onu affeder misin diye endişeli... Ama edersin değil mi Banu?"

"Ederim. Çok seviyorum ben onu. Deniz o benim her şeyim."

"Tamam o zaman konuşayım değil mi? Ayarlayım mı?" dedim dostça gülerek.

"Yapar mısın?"

"Evet ama sen deee..." dedim çevreme bakınarak. "Sen de bu notu Ali'ye vereceksin. Olur mu? Ha?"

"Hangi not?"

Gözüme kestirdiğim Banu'nun çantasını açtım ve bir sayfa koparıp kalem çıkardım. Hızla karaladım.

"Hiçbir şey göründüğü gibi değil ama bana ayak uydurman lazım. Sabırlı ol ve asla unutma seni seviyorum."

"İşte bu. Ali'ye vereceksin bunu tamam mı? Keremle konuşacağım."

Banu ise hiç beklemediğim bir şey söyledi.

"Hangi Ali'ye?"

"DENİİİİZZZ! İÇERİ GİDERECEĞİM ARTIK!"

Kerem'in sesiyle titredim. Hızla Banu'ya döndüm.

"Banu bir zamanlar arkadaşın olan Ali! Kerem sen ve o arkadaştınız ya hani? O da aranızı yapmak istiyor. Ona ver bunu. " dedim ve onu o sersem haliyle orada bırakıp dışarı çıktım. Banu toparlanıp çıkmadan önce Keremle sınıfa dönmeliydik.

CANLAR NASILDI BÖLÜM?

OY VE YORUMU UNUTMAYIN :)

Görüşürüz :)