SF [ FassAvoy / Cherik ]

- Candy Candy -

"ความผิดฉันเองชาร์ล"

"คุณพ่อไม่ผิด ฮึก.. ผมไม่ยอมแปรงฟันเอง แด๊ดดี๊อย่าว่าคุณพ่อนะ" เด็ดน้อยในอ้อมแขนรีบออกโรงปกป้องคุณพ่อ พยายามกลั้นเสียงสะอื้นขณะที่พูดกับแด๊ดดี๊(หรือคุณแม่ในสายตาทุกคน) ใบหน้าเล็กๆก้มหน้าจ๋อยสำนึกผิดกับวีรกรรมของตนเองเมื่อคราวก่อนที่ไม่ยอมแปรงฟันจนทำให้ฟันผุไปสองซี่

ชาร์ลถอนหายใจออกมายาวๆกับสองพ่อลูกที่พร้อมใจกันทำหน้าล่ะห้อย ดูท่าว่าเขาจะปล่อยลูกไว้กับอิริคมากไปล่ะมั้ง ปีเตอร์ถึงได้เลียนแบบอิริคทุกอย่างตั้งแต่คำพูดยันหน้าตาสำนึกผิด

"ก็ได้ปีเตอร์ แต่แค่อันเดียวเท่านั้นนะ" สุดท้ายก็ใจแข็งกับท่าทางน่าสงสารไม่ลง ชาร์ลอนุญาตก่อนจะหยิบเหรียญในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ ปีเตอร์พูดขอบคุณสั้นๆแล้วดิ้นขลุกขลักจนหล่นจากอ้อมแขนคุณพ่อตัวโต

"ตกลงฮะแด๊ดดี๊" ปีเตอร์วัยสิบขวบฉีกยิ้มกว้างจนแก้มตุ่ย แทบไม่เหลือคราบเด็กน้อยขี้แยเมื่อครู่ ท่าทางน่าหมั่นเขี้ยวของลูกชายทำให้ชาร์ลอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปฟัดแก้มนิ่มทั้งสองข้าง จนเมื่อยืนนิ่งๆให้แด๊ดดี๊ฟัดแก้มจนหนำใจ ร่างป้อมๆของเด็กชายก็วิ่งปรู๊ดหายไปอีกทาง ทิ้งไว้เพียงเสียงตะโกนที่ดังลั่นทั่วถนนนิวยอร์ก

"candyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy"

ชาร์ลได้แต่ส่ายหัวไปมากับความซุกซนของลูกชาย ในขณะที่สายตาอบอุ่นจากร่างสูงก็ทอดมองมายังตัวเขาอีกทีโดยที่ไม่รู้ตัว

อิริคมองรอยยิ้มชาร์ลด้วยความหลงใหลไม่รู้เบื่อ เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาตกหลุมรักภรรยาตัวน้อยเพราะรอยยิ้มสว่างไสวนั่น วงแขนแกร่งตวัดโอบรอบลำคอก่อนจะดึงร่างเล็กให้ขยับมาซุกแนบอก

"อย่าเที่ยวแจกยิ้มเรี่ยราดได้ไหม ฉันหวง" เสียงทุ้มที่กระซิบอยู่ข้างใบหูแต้มสีแดงเลือดฝาดบนพวงแก้มนิ่ม ชาร์ลกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถขณะที่มุดหน้าเข้ากับอกของอิริค