Afleiding III

Deel 37

Gefrustreerd legde Lilly haar hoofd in haar armen op tafel. 'Ik ben niet gek!' riep ze waarna ze zuchtte.
'Dat zeg ik niet Lilly, maar misschien heb je het gedroomd.. Je was hartstikke moe, misschien ben je gewoon in slaap gevallen.' Zei haar vader.
'Nee-hee. Hij was daar. Pim was daar, écht.'
'Waarom zou hij dan zo snel weg zijn? Hij is toch je vriend.' Bemoeide Fleur zich ermee.
'Omdat hij de zoon van Peer is!' kwaad sloeg ze haar vuisten op tafel. Ze had het nu al zó vaak gezegd maar niemand leek haar te geloven.
'Lilly kappen nou.' Zei Eva streng.
'Jullie geloven me gewoon niet!' het huilen stond haar nader dan het lachen.
'Ik geloof je wel, maar je draaft door nu.' het bleef even stil.
'Je gelooft me helemaal niet.' Wist Lilly.
'Ik geloof dat jij denkt dat dit echt is gebeurd.' zuchtend liet Lilly zich achterover in de stoel vallen.
'Ik geef het op.'
'We waren in the middle of nowhere Lilly.. Er was helemaal niks of niemand. Als hij daar is geweest hadden we hem toch gezien? Of gehoord?' bezorgd aaide Fleur over haar arm maar kwaad schudde Lilly haar van zich af.
'Wat kan het jullie ook schelen, jullie worden niet lastig gevallen door die creep.'
'Li?' begon Youna voorzichtig. Al die tijd had ze zwijgend toegekeken naar de heftige discussie.
'Wat.'
'Het is niet helemaal waar wat je zei.. Ik heb ook een sms gekregen van Peer, voordat we op vakantie gingen.'
'Waarom weten wij hier niks van Youna?' zei Wolfs gelijk. De tiener haalde haar schouders op.
'Ik wist niet of ik het moest zeggen.. Dit gaat al zo lang op deze manier en er gebeurd toch nooit iets.'
'Je weet dat we zoveel mogelijk bewijs moeten verzamelen Youna.. Je had dit gelijk moeten komen vertellen.' Haar vader klonk boos, hij was boos.
'Sorry..' piepte ze.
'Heb je de sms nog?' Eva gebaarde naar haar man dat hij rustig moest doen. Youna knikte. 'Waar is je telefoon?'
'Bij jullie op de kamer in het kluisje..'
'Ga maar pakken, hij staat nog open.' Gebaarde Eva.
'Zie je nou wel.' zei Lilly.
'Dit zegt toch niet dat het Pim was?' zei Fleur.
'Ik heb hem toch verteld waar we naartoe gingen, en wanneer.' Zuchtte Lilly. 'En daarbij, Peer ondertekende altijd met zijn naam óf papa. Sinds de laatste keer dat ik hem in het bos zag is hij vier jaar lang stil, en inééns beginnen het opnieuw, met briefjes en sms'jes. Geen Peer, geen papa, maar P. Dat is sowieso toch raar.' Somde Lilly op. Tot nu toe hadden ze er nog nooit is van gedacht. Ze waren er altijd maar gewoon vanuit gegaan dat het Peer was geweest. 'We hebben hem nooít meer gezien. Waarom zou hij wel weer briefjes schrijven maar niet continu uit het niets achter me staan?' het bleef even stil en Youna kwam terug buiten met haar telefoon. Wolfs trok het uit haar handen waarna hij het terug gaf.
'Code.' Youna begon gelijk te huilen door de woedende toon en snel toetste ze haar wachtwoord in.
'Floris doe rustig,' waarschuwde Eva hem sissend. Ze stak haar arm uit naar haar jongste dochter en snikkend ging Youna bij haar zitten.
'Rustig maar,' suste ze haar. Youna veegde haar tranen weg en haalde haar schouders op.
'Fijne vakantie pannenkoek. Kus P.' las Wolfs voor.
'Zie je nou wel! Peer weet niet eens dat ik haar zo noem. Pim wel. Ik heb Pim alles verteld.' Riep Lilly gelijk. Dit was voor haar het ultieme bewijs.
'Lilly, Levi is klaar met drinken.' Bent kwam de caravan uit met de baby en een lege fles.
'Dankjewel schat.' glimlachte Lilly flauw en ze nam haar zoon van hem over.
'Gaan jullie anders een spelletje doen ofzo? In de tent, of binnen..' Eva gaf haar tienerdochter een klein zetje.
'Oké. We gaan achter de caravan zitten.' daar hadden ze hun chillplekje voor 's avonds gemaakt. Als het al donker was en ze niet meer weg mochten, en ze met z'n tweeën wilde chillen maar nog niet in de tent wilde zitten.
'Is goed, roep maar als er iets is.' Youna nam de doos met kaartspelletjes mee en samen met haar beste vriend liep ze om de caravan heen.
'Wat nou als het echt zo is?' vroeg Eva twijfelend aan Wolfs.
'Maar waarom hebben we hem dan niet gezien? Hoe kan hij zo snel weg zijn?' wilde haar man weten.
'Weet jij het?!' riep Lilly. 'Peer kon dat toch ook.' Hier had niemand een weerwoord op.
'Vertel nog eens rustig wat er is gebeurd.' tot nu toe had ze het alleen maar hysterisch kunnen vertellen, misschien dat iemand er op deze manier iets wijzer van werd. Lilly zuchtte en haalde diep adem.
'Ik ging een plekje in de schaduw zoeken om even te zitten met Levi.' Vertelde Lilly, dit keer het verhaal helemaal vanaf het begin. 'Ik zat net, en ineens stond hij naast me. Eerst was ik enthousiast, omdat ik dacht dat het stom toeval was. Hij deed vreemd.. zei dingen die ik niet gelijk begreep.' Ze dacht na. 'Het was helemaal geen toeval want hij was ons expres achterna gekomen, omdat hij in mijn buurt moest blijven zei hij. Van Peer. Daarna vertelde hij dat Peer zijn stiefvader is. Ik raakte in paniek, ik riep jullie en liep weg. Omdat ik bang was dat hij Levi iets zou doen. Toen ik me weer terug omdraaide was hij al weg, ik zag hem nergens meer. Direct daarna kwamen jij en Fleur aanlopen.' Zei ze terwijl ze haar moeder aan keek.
'Heb je een auto gezien? Iets anders?' Lilly dacht nog eens na waarna ze zuchtend haar hoofd schudde.
'Niets.'
'Als hij een auto had gehad hadden we hem toch horen wegrijden? Wij kwamen er gelijk aan toen ze riep.' Schudde Fleur haar hoofd. gefrustreerd en bezorgd drukte Lilly haar baby dicht tegen zich aan.
'Als ik hem nou niet m'n rug toegekeerd had.. Dan had hij er niet vandoor kunnen gaan.' bedacht ze zich nu. Had ze dat maar eerder bedacht.
'Ik ben er nog hoor.' verschrik draaide ze zich om. Pim stond onderaan het trapje van de veranda en niet veel later werd hij aangevlogen door Wolfs. Eva was er gelijk achteraan gegaan, niet om hem maar om haar man.
'Wat doe jij godverdomme hier!' Pim werd bij zijn keel gegrepen
'Niet doen! Dit heeft geen zin.' Ze probeerde Wolfs van hem af te trekken. 'Wolfs dit heeft géén zin.' Wolfs liet hem los en liet zich weg duwen. Hoestend viel Pim op de grond.
'Doe normaal man, idioot.' Hoestte hij en bijna werd hij weer aangevlogen.
'Waar haal je het lef vandaan míjn dochter te stalken en haar te bedriegen. Nou?!' Lilly was bang dat haar vader hem alsnog zou aanvliegen, en dit keer écht iets aan zou doen. Zijn hoofd was rood aan gelopen, de stoom kwam uit zijn oren.
'Ze is ook de dochter van Peer. Daarom deed ik het.' Pim kwam weer overeind. Fleur was naar hem toegelopen om hem overeind te helpen en ze nam hem mee de veranda op.
'Wil je je verhaal doen?' vroeg Eva hem rustig waarna ze haar man waarschuwend aan keek. Ze smeekte hem rustig te blijven anders had dit totaal geen zin. Hij knikte, al ging dat met een hoop moeite. Hij zag aan haar hoe kwaad ze was en zoals wel vaker kon hij niet begrijpen dat ze ondanks dat zo kalm kon blijven. Haar gezicht bleef kalm, haar ogen spuwde vuur. Pim knikte.
'Als hij daar me niet nog eens aanvliegt, doe ik m'n verhaal.' Knikte hij naar Wolfs. Kort knikte hij terug.