Afleiding III

Deel 30

Lilly vond het vreselijk om al die dagen alleen thuis te zijn. Maikel maakte weer lange stage en school dagen waardoor ze veel alleen was met Levi. Haar vader kwam veel op bezoek en elke keer nam hij wat te eten voor haar mee. 'Lekker papa.' Glimlachte Lilly flauw terwijl ze haar rijst en groenten at. Het was dan pas middag, goed eten ging er altijd in. Hij knipoogde naar haar en bekeek haar onderzoekend. Ze ging er met de dag vermoeider uit zien en uiteraard maakte hij zich daar zorgen om.
'Hoe gaat het nu eendje?'
'Goed hoor.' knikte Lilly met volle mond.
'Wees nou eens eerlijk lieverd.' Bezorgd wreef hij over haar arm.
'Ik ben moe, dat betekend niet dat het niet goed gaat.' Zei ze schouderophalend. 'Het is gewoon heel zwaar zonder Maikel de hele dag om ons heen. Zonder zijn hulp..'
'Neem je wel genoeg rust? Je kan het beste proberen te slapen als Levi ook slaapt.' Lilly bleef even stil, ze wist dat haar vader alleen maar wilde helpen en het goed bedoelde.
'Dat weet ik toch,' zei ze daarna alsnog. 'Dat doe ik ook..'
'Oké,' hij glimlachte om zijn bezorgdheid niet te laten zien.
'Ik ben geen klein kindje meer.' Grijnsde ze en lachend schudde hij zijn hoofd. Hij hoefde haar niet meer constant te vertellen wat ze beter wel en beter niet kon doen.
'Nee, echt absoluut niet meer.' Dat besefte hij maar al te goed. Lilly zag aan haar vader dat hij het er moeilijk mee had.
'Ik kan toch niet voor altijd klein blijven papa..' glimlachte ze en ze legde haar hand op die van hem. Hij pakte haar hand stevig vast en kneep er zachtjes in.
'Dat weet ik eendje.. Maar ik kan het soms niet geloven.. Dat mijn kleine meisje deze ongelofelijke mooie jonge vrouw is geworden.' Hij drukte een kus op haar hand en Lilly zette haar bord weg waarna ze dicht tegen hem aan kroop.
'Vond je het nooit raar om mijn vader te zijn?' vroeg ze zich af. 'Heb je nooit spijt gehad?' Wolfs schudde zijn hoofd.
'Nooit. Het was ook niet raar, het was gewoon zo.' Zei hij simpel.
'Nou ik weet niet of ik het zou kunnen hoor.. Het heeft zoveel invloed op je leven..'
'Heb je spijt?'
'Nee dat niet.. Dat bedoel ik ook niet..' Lilly haalde haar schouders op. 'Maar.. Gewoon.' Ze wist net eens wat ze wel bedoelde.
'Het veranderde ook veel, maar ik was er wel aan toe. Eens iets serieus in m'n leven.' Lilly lachte. Ze hoorde Levi en zat gelijk rechtop. Toch bedacht ze zich nog voor dat ze op was gestaan.
'Wil jij Levi pakken? Hij zal wel trek hebben.' Glimlachend stond haar vader op en hij haalde zijn kleinzoon uit zijn wieg. Hij lag helemaal onderin, tegen het einde van zijn wieg aan. 'Hé ventje.' Trots tilde hij hem op en Levi was direct tevreden in zijn armen. 'Wat ligt hij raar in zijn wieg?' vond hij.
'Lag 'ie weer onderaan?' deed Lilly een gok en zoals ze had verwacht knikte haar vader. Hij gaf haar de baby en giechelend gaf ze hem een kus op zijn voorhoofdje. 'Je bent toch ook een beetje gek hè poepie.'
'Waarom leg je hem zo laag dan?' wilde Wolfs weten en Lilly zuchtte.
'Ik leg hem niet laag, ik leg hem helemaal bovenin de wieg. Hij wiebelt zichzelf helemaal naar beneden toe.'
'Ja?' ze knikte.
'Als je hem de volgende keer terug in bed legt moet je maar eens blijven kijken.' anders zou hij haar misschien nooit geloven. 'Hij is net Maikel.. Die kan ook niet stilliggen als hij slaapt.' Gek werd ze er af en toe van, dat gewiebel naast haar de hele nacht. 'Moet je weg?' vroeg ze toen ze zag dat haar vader op zijn horloge keek.
'Yoen komt zo thuis.'
'Je moet dus weg.' Hij glimlachte verontschuldigend. 'Kan je niet nog heel even blijven? Dan kan ik snel douchen.'
'Tuurlijk lieverd.' Knikte hij en hij ging terug op de bank zitten.
'Levi wil toch nog niet eten.' Ze gaf hem haar baby terug. Ze drukte hem een kusje op zijn wangetje en aaide over zijn hoofdje heen. 'Lekker even bij opa liggen hè.' Glimlachte ze. Levi trok ineens een moeilijk en geconcentreerd gezicht. 'Goed zo. Lekker poepje doen bij opa.' Lachte ze.
'Héél lekker Lilly.' Zei Wolfs serieus waarna hij lachte. 'Ga nou maar lekker douchen.' Lachend liep Lilly weg, haar vader met een grote trotse glimlach met haar baby in zijn armen achterlatend.

Ondanks dat het miezerde en het koud was, was Lilly ongelofelijk blij dat ze buiten een rondje maakte samen. 'Ik moet nog boodschappen hebben.' Zei ze tegen haar moeder en Eva knikte.
'Dan halen we die gelijk even.' Ze waren toch al in de buurt van het winkelcentrum.
'Heb je nog nieuws over meneer P?' wilde Lilly weten. Zowel haar vader als haar moeder had er niet meer over gesproken en ze was er toch wel nieuwsgierig naar. Eva schudde haar hoofd.
'Prepaid dingetje.. Eén keer gebruik.. Kunnen we niks mee.' dat was alles wat ze er over te zeggen had. 'Jij?'
'Gelukkig niet.' Ze had geen behoefde aan die vent. 'Ik vind het maar vreemd.'
'Als je maar goed oppast als jullie alleen over straat wandelen.' Zei Eva.
'Je maakt me bang.'
'Welnee.. Hij doet jullie niks..' Eva wist het eigenlijk niet. Ze hoopte van niet. Niet als Lilly nog steeds zo veel voor hem betekende als dat hij jaren terug had beweerd. Lilly haalde haar schouders op. 'Wat voor boodschappen heb je nodig?'
'Brood, cola.. Thee..' Lilly dacht na. 'Geen idee eigenlijk.'
'Luiers of doekjes nog?'
'Nee, heb ik nog genoeg. Even wat lekkers te vreten ook.. En wat voor vanavond.'
'Kom je morgen eten? Amy komt lasagne eten.'
'Lekker.' Knikte Lilly. 'Ik denk het wel.. Maikel heeft toch avonddienst. Morgen heeft ze haar zwemmen hè?' Eva knikte. Lilly vond het jammer dat ze niet mee kon om te kijken, maar het was niet anders nu. 'Hoe laat?'
'Niet vroeg, ik ben pas rond zes thuis.. Moet ik je ophalen? Of loop je?'
'Ik loop wel. Dan ben ik al bij jullie als Amy thuis komt met haar diploma.' Haar nichtje zou verrast zijn, dat zou het een beetje goed maken dat ze niet bij het zwemmen kon zijn. Ze liepen de supermarkt in en Lilly rolde de plastickap tegen de regen wat omhoog, zodat ze Levi beter kon zien. Hij lag nog steeds rustig te slapen en leek niet meer wakker te willen worden. Trots keek Lilly naar hem. Ze kon het soms nog steeds moeilijk geloven, dat dit háár kindje was.
'Li?' vragend keek ze Eva aan. 'Of je al weet wat je wilt eten.' Lachte ze.
'Oh.. Pizza?' ze wist dat Maikel geen zin meer zou hebben om te koken als hij thuis kwam en dat had zij ook niet. Het liefst ging ze zo gelijk terug haar bed in en kwam ze er nooit meer uit. Toegeven zou ze niet maar eigenlijk was ze onwijs moe.
'Lekker gezond.' Glimlachte Eva terwijl ze twee pizza's uit de diepvries pakte. Lilly glimlachte, haar moeder wist precies welke ze wilde hebben.
'Wij eten minder pizza als jij Chinees eet in een maand, alsof dat zo gezond is.'
'Maar wel lekker.' Had Eva als weerwoord. Ineens hoorde ze een heel vrolijk en bekend stemmetje en tegelijkertijd draaide ze zich verbaast om.
'Oh kijk nou!' lachend rende Amy op hun af en ze sprong in de armen van Eva. 'Ik wil kijken bij Leevie.'
'Waar is mama?'
'Uhm.. Werken.' Amy moest er even kort over na denken. 'Leevie is zó lief!' vond ze en ze gaf haar tante en oma een dikke kus. 'Mwha.'
'Ben je hier met opa?' vroeg Eva door en de kleuter knikte.
'Jep.'
'Waar is opa dan?' Amy keek om zich heen.
'Foetsie.' Giechelde ze en op dat moment zagen ze Wolfs aan komen lopen.
'Amy!' riep hij nog waarna hij haar zag. Zijn gezicht klaarde op en opgelucht liep hij naar hen toe. 'Je moet wel op je baby letten hè boef.' Hij zette de mini buggy, die hij had mee gesleept op de grond en Amy keek of haar baby in orde was.
'Oh ja!' bedacht Amy zich.
'Je kan toch niet zomaar weglopen zonder je baby.' Wolfs gaf zijn dochter een kus en verontwaardigd keek Eva hem aan toen hij haar leek over te slaan.
'Oepsie. Eventjes vergeten hoor opa. Gaan we weer?' vroeg ze opgewekt en ze duwde haar buggy al weer vooruit.
'Hier blijven jij. Als je nog een keer zomaar wegloopt dan laat opa je hier.' Met grote ogen keek ze haar opa aan waarna ze ondeugend glimlachte.
'Nee toch.' Giechelde ze. 'Ik zag Eva. En tante Lielie. En beebie Leevie.'
'Dus?' ze haalde haar schouders op.
'Ik wilde naar ze toe opa.' Wolfs knielde bij haar neer.
'Dan zeg je dat de volgende keer, oké. Je mag niet zomaar weglopen. Straks is opa je écht kwijt. En dan?'
'Sorry opa.' Amy sloeg haar armen om zijn nek.
'Wie zorgt er dan voor jouw baby?' glimlachte hij.
'Alleen Eemie kan dat. Ik ga nu goed bij mijn beebie blijven hoor!' beloofde ze en ze kreeg een kus.
'Blijven we hier een theekransje houden of..?' Lilly had de supermarkt wel weer gehad nu.
'Nee, kom.' Gebaarde Eva en met z'n alle liepen ze verder voor de paar boodschappen van Lilly. Amy ging naast haar tante lopen, beide duwde ze hun baby voor zich uit.
'Als jij nog een keer iets weet.. Zoals die verdomde buggy. Ik sleep me rot met dat ding want ze vergeet 'm iedere keer zelf.' Fluisterde Wolfs en lachend gaf Eva hem een duwtje.
'Kijk nou.. Het is toch schattig.' Vond ze en ze voelde hoe hun vingers samen vlochten.