Afleiding III

Deel 31

Het meisje huppelde vrolijk voor Eva uit en ze had haar al een paar keer terug geroepen. 'Amy, blijf je bij mij?' giechelend draaide ze zich om en ze huppelde terug naar haar oma.
'Altijd!' Eva stak haar hand naar haar uit en Amy pakte die vast. 'Warm hè?' zei ze en Eva knikte. De zon scheen fel en het was al weer boven de twintig graden.
'En wat kunnen we daar tegen doen?'
'Zwemmen!' giechelde de kleuter.
'Als je opa lief aankijkt wil hij misschien wel het zwembad op zetten vandaag.' Knipoogde Eva en blij sprong Amy op en neer.
'Ja! Dat ga ik doen hoor Eva!' Eva lachte, ze wist dat Wolfs dat toch al van plan was geweest.
'Wel héél lief vragen hè, op je liefst.' Glimlachte ze.
'Kan ik hoor!' knikte Amy. 'Oma Lieke komt morgen Eva! Leuk hè!'
'Dat is gezellig! Gaan jullie nog wat leuks doen?' Amy haalde haar schouders op en ze liet de hand van haar oma los om te hinkelen toen ze het spelletje op de stoep zag. 'Het staat er nog!' zei ze blij en ze hinkelde weer terug. 'Goed gestoepkrijt hè.'
'Héél goed,' lachte Eva.
'Doe mee Eva!' riep Amy enthousiast en lachend hinkelde Eva achter haar aan. Toen Amy zich weer omdraaide om terug te gaan botste ze tegen haar oma op en lachend viel ze op de grond.
'Gaat het?' Eva trok haar overeind en moest hard lachen om het gelach van de kleuter.
'Dat was leuk!' giechelde ze en ze liep achter Eva aan naar binnen toe. 'Hoi opa! Ik ben weer thuis!' Riep ze enthousiast zoals altijd.
'Hé boef. Wat ben je aan het lachen?' Amy gaf haar opa een kus en een knuffel en ze klom op een stoel en op tafel zodat ze Levi ook een kus kon geven. Hij zat in zijn stoeltje op tafel en hij kreeg een fruithapje van Wolfs.
'We deden hinkelen en toen viel ik heel hard omdat Eva achter me stond! Ik deed boem tegen Eva!'
'En daar moet je zo hard om lachen?' lachte Wolfs en zijn kleindochter knikte enthousiast. 'Ga je weer van tafel? Doe je handen maar alvast wassen.'
'Leevie lust dat niet opa.' Zei ze terwijl ze weer van de tafel af klom.
'Oh nee?'
'Nope.'
'Hoe weet je dat?'
'Dat zie ik. Leevie doet zijn tongetje zo.' Amy deed hem na. 'En dan lust hij het niet. Dat zegt tante Lielie.' Zei ze wijs.
'Levi moet gewoon een beetje wennen aan het nieuwe eten.' Wist Wolfs. 'Volgens mij had tante Lilly dàt gezegd.'
'Kan ook.' Zei Amy simpel en ze waste haar handen.
'Waar is Eva?' Vroeg Wolfs haar en ze haalde haar schouders op.
'Miste je me?' lachend kwam Eva binnen en ze gaf Wolfs een kus.
'Altijd.'
'Dan moet je de volgende keer maar mee naar de wc.' Wolfs keek haar zuchtend aan en lachend haalde ze haar schouders op. Ze aaide Levi over zijn hoofd en blij wiebelde hij op en neer. 'Hé bollie,' Glimlachte ze.
'Hou daar nou eens mee op Eef, straks denkt hij dat hij zo heet.' Lachte Wolfs.
'Hij is toch een bolle, mijn lekkere dikke bollie.' Ze kneep zachtjes in een van zijn wangetjes. 'Het wil niet echt lukken hè.' Elk hapje spuugde Levi weer uit.
'Hij vind het maar niks.' Wolfs probeerde hem nog een hapje te geven maar opnieuw spuugde Levi het uit. Eva glimlachte.
'Nou, misschien dat Amy wel wat lekkers te eten van opa lust.'
'Ja!' Amy sprong van het krukje af en schoof het terug in de hoek van de keuken.
'Broodje knak?' blij knikte ze en ze trok de voorraadkast alvast open. Wolfs maakte Levi zijn gezicht schoon en deed hem zijn slabber af. Hij begon te protesteren toen hij in de box werd gelegd.
'Opaaa?' zo lief mogelijk keek Amy haar opa aan en ze glimlachte schijnheilig.
'Ja boef?' lachend keek Wolfs haar aan.
'Zullen we het zwembad op doen in de tuin?' smeekte ze. 'Dan doe ik helpen.'
'Nou wat een goed idee zeg!' hij tilde haar op.
'Ja hè.' Zei ze alsof ze het zelf had bedacht.
'Dan moeten we wel eerst een nieuw zwembad gaan kopen.'
'Een nieuwe?' met glimmende ogen keek Amy hem aan.
'Maar dan moet je niet meer de glijbaan in het bad zetten want daar gaat de bodem van kapot. Afgesproken?'
'Oké opa!' ze gaf hem een kus. 'Een hele grote!'
'Een heel groot zwembad?' ze knikte. 'We kijken straks wel even in de winkel.'
'Gaat er nog wat aan de lunch gebeuren?' vroeg Eva. Ze had ondertussen een flesje voor Levi klaargemaakt. Hij protesteerde nog steeds en was ondertussen begonnen met huilen.
'Ja, kom.' Wolfs nam zijn kleindochter mee terug de keuken in en ze mocht helpen met de broodjes open snijden. 'Voorzichtig hè.'
'Dit mes is niet scherp.' Klaagde ze. 'Dan lukt het niet goed.'
'Jawel toch, dit is prima.' Vond Wolfs. Eva was met Levi op de bank gaan zitten en ze gaf hem zijn fles.
'Is het weer goed zo?' ze glimlachte toen hij weer rustig werd en hij dronk alsof zijn leven er vanaf hing.
'Ga je straks mee?' vroeg Wolfs en ze knikte.
'Ja tuurlijk,' hij glimlachte en liep de tuin in om daar de tafel te dekken voor de lunch.
'Opa de broodjes zijn allemaal klaar.' Amy had alles netjes in een broodmandje gedaan en nam het mee naar buiten.
'Zet maar neer. Wat moet er nog meer op tafel?'
'Sausje.' Bedacht de kleuter terwijl ze in de keuken de koelkast al had open getrokken. 'Eva?'
'Ja lieverd.'
'Gaat Leevie ook mee?'
'Ja natuurlijk! We kunnen Levi toch niet hier laten, helemaal alleen.'
'Nee,' lachte Amy. 'Mag mijn beebie dan ook mee.'
'Ja hoor.' zei ze gelijk en vanuit haar ooghoek zag ze Wolfs diep zuchten, 'Maar dan moet je wel zelf op je baby letten hè.'
'Doe ik!' knikte ze overtuigend en ze zette de spullen die ze had gehaald op de tafel in de tuin. 'Gaan we nu eten opa? Ik heb honger!'
'Trek.' Verbeterde Wolfs haar.
'Dat ook.' Knikte ze. 'Moeten we wachten op Eva?' vroeg ze zielig.
'Nee hoor, we beginnen wel alvast.' Knipoogde Wolfs en hij schoof haar aan tafel.

Aan het begin van de avond stond een nieuw zwembad in de tuin. Twee keer zo groot als de vorige en Amy was er al in gesprongen voordat het water het bad had gevuld. 'Dat duurt best lang hè opa.' Vond ze, toen het bad pas voor de helft gevuld was.
'Ja maar het zwembad is ook héél groot hè boef. We moeten je bandjes maar om doen.' Plaagde hij haar.
'Echt niet opa! Ik kan zwemmen!' riep de kleuter verontwaardigd. 'Ik heb mijn diepieloma!'
'Oh ja, das waar ook.' Lachte haar opa en ze spatte in het water. 'Mag ik de visjes?' Wolfs gooide allerlei speelgoed in het water. 'Nee alleen de visjes opa!'
'Gooi het maar terug de bak in dan.'
'Kom je ook zwemmen?' vroeg ze hoopvol.
'Opa gaat eten maken, goed?'
'Oké!'
'Doe je voorzichtig?' ze knikte en Wolfs ging terug naar binnen. Lilly stond in de keuken een flesje op te warmen en verrast keek hij haar aan. 'Hé lieverd, ben je er al?' hij drukte een kus op haar voorhoofd en geïrriteerd schudde ze hem van zich af.
'Nee dat lijkt maar zo.' Hij rolde met zijn ogen en besloot maar niet op haar bui te reageren. Hij hoorde Levi hard huilen.
'Zal ik hem alvast pakken?'
'Nee.' Reageerde ze kortaf.
'Hoe was het werk?' hierop kreeg hij geen antwoord. 'Druk in de winkel?'
'Hmm.' Ze liep weg met het flesje en niet veel later was het stil.
'Eet Maikel mee?' riep hij.
'Nee.' Was het korte antwoord.
'Eet jij wel nog mee?' wilde hij voor de zekerheid weten. Het bleef even stil. 'Eendje?'
'Ja, graag.' Haar stem klonk al zachter. Wolfs liep de keuken uit en stak zijn hoofd om de hoek van de woonkamer.
'Wil je ergens over praten lieverd?' ze schudde haar hoofd terwijl ze niet opkeek van Levi. 'Ik heb gewoon een rot dag gehad.' zei ze en ze gaf haar baby een kus op zijn voorhoofd. 'Het is niks.'
'Oké.' Wolfs ging terug de keuken in om aan het eten te beginnen. Als Eva straks terug zou komen van het hardlopen zou ze gelijk aan tafel kunnen schuiven. Lilly vloekte ineens uit het niets.
'Wat is er?'
'Ja verdomme.' Was het enige wat ze antwoorde. Bezorgd liep hij weer terug de woonkamer in.
'Wat is er nou allemaal lieverd?' hij ging naast haar zitten en sloeg zijn arm om haar schouder. Zuchtend liet ze haar hoofd tegen zijn schouder aan vallen.
'Maikel.' Zuchtte ze diep. 'De eikel.'
'Nou, nou.' Stiekem moest Wolfs hier om lachen. Een paar dagen geleden had hij nog moeten aanhoren hoe fantastisch haar vriendje was. 'Dat is snel over, de liefde na een weekendje weg.'
'Ja ik dacht dat we het beter zouden doen samen. Daar hebben we het zó lang over gehad afgelopen weekend. En nu flikt hij het weer.' ze hield haar mobieltje in de lucht en legde het daarna naast zich op de bank. 'Ik ben het zat. Ik wil dit niet meer en ik kan dit niet meer.' Snikte ze.
'Rustig nou eendje, je bent nu boos en overstuur, maak niet zo'n beslissing nu.'
'Ik doe niet rustig. We hadden zo'n fantastisch weekend en twee dagen later is er niks meer van over en is alles weer terug bij het oude. Ik kap ermee.' Bleef ze koppig.
'Wat is er nu dan?'
'Ik moest vanavond werken bij Tribunal, ja. Maar dat moest ik met veel moeite ruilen naar morgen omdat Maikel niet goed had gepland en vanavond in de pizzeria werk, ja.' Wolfs knikte braaf, hij durfde niet anders met de blik waarmee ze keek. 'En nu appt hij me ineens dat hij morgen nachtdienst heeft bij die oudjes omdat er iemand ziek is geworden en hij dus die dienst overneemt en nu moet ik het maar weer oplossen!' riep ze boos. Wolfs merkte dat Levi geïrriteerd raakte en gebaarde hem over te nemen, zodat hij wat rustiger kon liggen.
'Levi kan gewoon hier blijven morgen avond,' hij zou er toch al zijn en Wolfs vond het helemaal geen probleem als het mannetje zou blijven logeren. Integendeel zelfs.
'Daar gaat het niet om pap.' Lilly pakte een zakdoekje en snoot haar neus. Ze haalde een paar keer diep adem en was gelijk wat rustiger. 'Het gaat erom dat dit elke keer zo is. We hebben samen een kind maar toch komt het elke keer weer op mijn schouders.' Ze keek haar vader even aan en kreeg gelijk tranen in haar ogen.
'Ik wil hem niet kwijt papa..' Wolfs wist even niet wat hij moest zeggen. Hij wilde haar troosten omdat hij haar niet verdrietig wilde zien maar wist niet goed hoe.
'Wil je dat ik eens met hem praat?' het bleef even stil waarna ze knikte.
'Alsjeblieft.' Ze smeekte het bijna en hij knikte.
'Dan doe ik dat. Laat het maar even tot die tijd, oké. Maak je er niet te druk om.' Ze knikte met tegenzin. 'Levi slaapt morgen gewoon lekker hier, hè vriendje.' Glimlachte hij naar de baby. Hij had zijn flesje op en Wolfs hield hem tegen zijn schouder aan terwijl hij op zijn rug klopte. 'Waarom stop je nou niet gewoon bij Tribunal.' Hij vroeg het minstens één keer per week.
'Omdat ik het geld nodig heb pap.' Zuchtte Lilly zoals elke keer.
'Dan krijg je dat van ons.' Antwoorde Wolfs weer zoals elke keer.
'Nee. Kap er nou maar over.' Wuifde ze weg.
'Ik wil dat je stopt als het je teveel wordt.'
'Ik wil ook heel veel maar dat krijg ik ook niet.' Zei ze wijs. Hij rolde met zijn ogen en besloot het maar te laten. Hij wist dat hij toch niet ging winnen en dat waarschijnlijk ook nooit zou doen. Al was het alleen maar omdat Lilly te eigenwijs zou zijn om ooit toe te geven. 'Wat gaan we eigenlijk eten?'
'Dat moest ik nog bedenken.' Hij had nog niet de kans gehad om in de koelkast te kijken. Lilly lachte.
'Chinees?' probeerde ze en resoluut schudde haar vader zijn hoofd.
'Ik kook voor mama morgen al bami.'
'Ja dus?'
'Dus ga ik niet nu ook Chinees vreten. Ik vind het wel goed met jullie.' Lilly lachte.
'Pizza?'
'Ik heb geen pizza.'
'Zal ik pizza halen dan?' zuchtend keek Wolfs zijn dochter aan maar gaf haar toch maar haar zin. Hij knikte. Glimlachend gaf Lilly hem een kus en ze stond op. Wolfs ging achter haar aan en gaf haar zijn portemonnee mee. 'Youna eet niet mee,'
'Oké.' Ze wist precies wat ze moest meenemen. Ze gaf Levi een kus en trok haar schoenen aan.
'Zo, en wat gaan wij eens doen vriend? In de box, of op het kleed?' vroeg hij Levi. De baby gaapte en lag tevreden in de armen van zijn opa.

Gapend nam Eva plaats aan haar bureau. Het was net middag maar was nu al moe. Amy had de hele nacht gespookt en haar dus wakker gehouden en dat voelde ze nu maar al te goed. 'Hé.' Zei ze verrast toen ze zag wie Marion in haar armen had. 'Wat doe jij met mijn baby?' ze legde de dossiers aan de kant en liep naar haar vriendin toe. Marion lachte.
'Jouw baby?' Eva gaf hem een kus.
'Mijn baby ja. Hè dikkie.' Glimlachte ze. 'Hoe kom je aan hem?'
'Van Wolfs.' Zei ze simpel en ze knikte richting het kantoor. Door de halfdichte lamelle kon Eva haar man zien praten met de hoofdcommissaris.
'Wat doet hij nou weer hier?' haar collega haalde haar schouders op.
'Geen idee.' Ze had het hem gevraagd maar hij had er nogal geheimzinnig over gedaan. Wolfs kwam het kantoor uit en tevreden keek hij hen aan.
'Wat heb je gedaan Wolfs?'
'Niks.' alsof iemand dat geloofde.
'Wat heb je gedaan?' herhaalde Eva haar vraag.
'Niks, gewoon even gepraat.' Probeerde hij luchtig en Eva rolde met haar ogen.
'Waarover dan.'
'Of ik je mee mocht nemen voor een lunch.'
'Ja hoor.' Wolfs pakte Levi terug over van Marion en legde hem in zijn Maxi-Cosi.
'Ja.' Knikte hij. 'Kom je?' hulpzoekend keek Eva naar Marion die haar schouders op haalde. Zij wist het dus ook echt niet. 'Kom nou lief.' Wolfs bedankte zijn ex-collega voor het even oppassen en liep de kantoortuin uit.
'Smakelijk.' Lachend zwaaide Marion haar uit waarna ze weer aan het werk ging. Eva snelde achter haar man aan en haalde hem in op de trap.
'Wat kwam je nou doen Floris.' Liet ze het er niet zomaar bij zitten. Hij lachte.
'Ik kwam je ophalen om gezellig te lunchen en ze wilde gewoon even weten hoe het met mij ging. Daar hebben we het over gehad.' zei hij zo overtuigend mogelijk en hij merkte dat ze het geloofde. 'Niks bijzonders. Doe er niet zo moeilijk over.' Knipoogde hij.
'Oké, sorry.' Lachend hief Eva haar handen op. 'Gezellig dat we gaan lunchen.' Wolfs zette Levi vast in de auto en hield zijn vrouw tegen toen ze in wilde stappen.
'Krijg ik nog een kus?' glimlachend gaf ze hem een klein kusje.
'Dat was het.' lachend stapte ze in en verontwaardigd ging hij naast haar zitten.
'Pardon?' hij nam hier geen genoegen mee.
'Als de lunch goed is krijg je meer.' Glimlachte ze tevreden en hij rolde met zijn ogen.

Niet veel later zaten ze op een terrasje aan het Vrijthof. Zij met een broodje kaas en een chocomel en hij met een rijk belegd broodje en een koffie. Wolfs gaf zijn kleinzoon eerst de fles voordat hij aan zijn broodje begon en Eva kon alleen maar met een grote glimlach toekijken. Het stond hem zo ontzettend goed, nog steeds. Misschien zelfs wel beter. 'Vanmorgen hebben we een hapje fruit gegeten hè vent.' Vertelde hij trots.
'Echt waar? Bleef het binnen?' Wolfs knikte.
'Twee hapjes peer. Lilly had ook al een paar keer geprobeerd banaan te geven maar dat is dus niet zo'n succes. Dit vond hij wel erg lekker.'
'Das mooi.' Glimlachte Eva. Levi maakte zachte smakgeluidjes toen zijn fles leeg was.
'Het is echt op vriend.' Lachte Wolfs. 'Jij blijft ook maar eten hè.'
'Lijkt op z'n ouders hè.' Zei Eva simpel en ze nam hem over zodat Wolfs aan zijn lunch kon beginnen. 'Ga je nog mee naar de camping?' hij zuchtte en knikte.
'Gaan we samen dan?' grijnsde hij en ze schudde haar hoofd. 'Youna wilt toch niet meer mee?'
'Ze gaat gewoon mee. En Fleur gaat mee en Lilly probeert vrij te krijgen want zij wilt ook graag mee. Je hoeft niet mee hè als je geen zin hebt, dan ga ik alleen met de meiden.' Ze wist dat hij elk jaar opnieuw mee ging voor hun, niet omdat hij het zo leuk vond.
'Welnee, ik ga gewoon mee.' glimlachte hij. 'Ga je zo nog even mee de stad in of moet je weer terug?'
'Ik heb nog wel even.' Besloot Eva terwijl ze op haar telefoon keek voor de tijd. 'Wat moet je halen?'
'Yoen wilde een of andere cd hebben van die rare gozers, waar we die concert kaartjes ook voor gekocht hebben.' Rolde Wolfs met zijn ogen en Eva lachte.
'Laat d'r nou. Zij vind ze leuk.' Hij knikte.
'Maar goed. De kaartjes komen pas naar d'r verjaardag binnen. Ik vind het niet leuk om helemaal niks te geven dit weekend.' Eva knikte, daar was ze het mee eens.
'Zullen we gaan dan?' ze legde Levi terug in zijn Maxi-Cosi terwijl Wolfs naar binnen liep om te betalen. Ze stond al klaar toen hij terug kwam en hij stak zijn hand naar haar uit.
'Was dit een goede lunch?' grijnsde hij en lachend gaf ze hem een kus, zoals beloofd. 'Het viel mee dus.' Hij keek haar even sip aan en Eva lachte harder.
'Kom hier.' Ze trok hem dichter naar zich toe en kuste hem opnieuw. Net zo lang totdat ze vergaten dat ze op het Vrijthof stonden.
'Oh, dat moet een geweldige lunch zijn geweest.' Lachend duwde ze hem bij zich vandaag maar hij hield haar hand vast.
'Een fantastische lunch.' Bevestigde Eva knikkend en ze begon alvast te lopen.
'Jammer dat we vanavond niet meer alleen zijn.' verbaast keek ze hem aan. 'Levi blijft slapen.'
'Oh, dat is gezellig hè beertje.' Glimlachte Eva naar de baby die ze meesleepte in de Maxi-Cosi. Wolfs lachte.
'Dat klinkt een stuk liever als zijn andere bijnamen.'
'Nou, misschien houdt ik deze wel dan.' Hun vingers verstrengelde samen en lachend keken ze elkaar aan.
'Weet je Eef,' begon Wolfs en nieuwsgierig keek ze hem aan. 'Dat je nog net zo leuk bent als vroeger.' Eva lachte.
'Weet je Floris, dat jij leuker bent als vroeger.' Ze lachte hard om haar eigen woorden en verontwaardigd keek hij haar aan.
'Nou, het is in ieder geval niet negatief.' Hij kneep in haar hand en zijn vrouw begon steeds harder te lachen. 'Wat zat er in die chocomel?' ze wuifde het weg en wreef onder haar ogen. Ze begreep zelf niet eens waarom ze zo hard moest lachen, maar dat maakte ook niet uit. Lachend nam Wolfs Levi over en hoofdschuddend keek hij haar aan. Hij begreep er niets van maar hij had dit niet willen missen. 'Gek wijf.' Glimlachte hij trots. Ze liepen de winkel binnen en Eva wreef nogmaals onder haar ogen.
'Oké, ik kan weer.' knikte ze serieus waarna ze hem weer lachend aan keek. 'Oké, nu echt.' Knikte ze en hij schudde zijn hoofd.

Na een lange werkdag was Eva blij thuis te komen. Ze rook de geur van bami en ze vond Wolfs in de keuken. 'Hé.'
'Hé lief! Daar ben je eindelijk.' Het was al acht uur geweest en al die tijd had hij op haar gewacht.
'Ja sorry.. Het was druk.' Verontschuldigde ze zich en ze gaf hem een kus waarna ze haar handen waste. 'Waar is Levi?'
'Hij heeft net een flesje gehad, een schone luier en ligt nu lekker te slapen.' Zei Wolfs terwijl hij de pannen op tafel neer zette. 'En hij heeft niet goed geslapen vandaag dus misschien slaapt hij heerlijk lang door.' Daar hoopte hij wel een beetje op. Glimlachend sloeg ze haar armen om zijn middel en ze drukte haar hoofd tegen zijn rug.
'Ik vond het fijn vanmiddag Floris, dankjewel.' Zei ze zacht tegen zijn rug en ze voelde zijn grote warme handen op die van haar. Ze had het de afgelopen tijd zo druk gehad dat ze er echt aan toe was geweest even een uurtje met hem te lunchen en te lachen om niets. 'Ik heb het binnenkort minder druk, beloof ik.'
'Je moet doen wat goed voelt. Ik weet dat je graag werkt.' Hij voelde haar knikken tegen zijn rug aan.
'Maar ik mis jou op het werk.' Al een hele tijd was het niet meer het zelfde en stiekem miste ze dat elke werkdag opnieuw. Ze miste hem aan haar zijde, het oplossen van zaken samen met hem. 'Je komt echt niet meer terug hè?' fluisterde ze en hij schudde zijn hoofd.
'Het had me bijna m'n leven gekost Eef.. Omdat ik perse een gestoorde moordenaar wilde oppakken.. Ik geniet veel te veel van vader en opa zijn, ik heb het werk er niet meer voor over.' Zei hij. Ze wist het, want ze hadden het er al vaker over gehad. Toch had ze zichzelf altijd voor gehouden dat hij zich ooit nog zou bedenken.
'Ik weet het Floris.' Hij draaide zich om en Eva sloeg nu haar armen om zijn nek. 'Ik had het toch gehoopt dat je je nog zou bedenken.. Je mag nog een paar jaar.' Probeerde ze nog. Hij glimlachte en liet zijn handen op haar heupen rusten.
'Het is goed zo lief.' Knikte hij en hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd. 'Jij hebt nog een aantal jaar langer te gaan, blijf jij maar lekker werken. Die paar jaar voor mij maakt toch niet meer uit.' ze lachte.
'Nou, misschien ga ik ook wel met vervroegd pensioen dan.'
'Tuurlijk Eef.' Uiteraard geloofde Wolfs hier niets van. 'Wat jij wilt.'
'Dan niet.' Haalde ze haar schouders op.
'En dan? Hier samen op de bank zitten?'
'Bijvoorbeeld.' Lachte Eva. 'Of we gaan héél ver weg op een bankje zitten. Een of ander tropisch eiland? Wij alleen, met z'n tweetjes. Rust.' Bedacht ze en verbaast keek hij haar aan. Haar ogen stonden serieus maar hij zag de glinstering.
'Nou, pak je spullen dan gaan we.' Zei hij serieus.
'Echt niet.' Lachte Eva. 'Ik ga nergens heen zonder m'n kinderen.'
'Jouw kinderen?' ze knikte en lachend kuste ze hem. 'Grappig. Dat ze alleen van mij zijn als ze onzin uithalen.' Zei hij tegen haar lippen en ze giechelde. Ze trok zijn hoofd dicht tegen die van haar en drukte haar lippen opnieuw tegen die van hem. Langzaam knoopte ze de knoopjes van zijn blouse los en hij trok het elastiekje uit haar staart. 'Je bami staat koud te worden.' Grijnsde hij toen ze even afstand nam om haar shit over haar hoofd heen uit te trekken.
'Jij eet liever bami?' lachte ze en lachend trok hij haar weer dicht tegen zich aan.
Ze konden dan wel nooit zonder hun kinderen, soms was het ook wel heel fijn dat iedereen de deur uit was.

'Ga maar naar huis toe Lilly.' verbaast keek Lilly op haar horloge, het was nog lang geen tijd. 'Ga maar.' knikte Fleur en ze nam het doekje uit Lilly haar handen.
'Het is rustig, we redden het wel met z'n tweeën.' Dankbaar glimlachte Lilly en ze omhelsde haar zus even.
'Zeker?' Fleur lachte.
'Ga nou maar. Je kan wel slaap gebruiken.' Lilly knikte en liep naar achteren om haar tas en jas te pakken. 'Moet je morgen nog werken bij Hester?' opnieuw knikte Lilly.
'Tot twee uur maar, Hester staat morgen middag zelf in de winkel.' Daarom was Lilly ook wel blij dat ze nu al naar huis toe mocht. Ze moest morgen weer vroeg op en eigenlijk had ze daar helemaal geen zin in.
'Moet je boodschappen doen?'
'Ik kom je halen.' Lachte Lilly. Ze snapte wat haar zus bedoelde. Een keer in de zoveel tijd deed Fleur grote boodschappen en aangezien ze zelf geen auto had zou ze dan alles lopend of met de fiets moeten slepen. Vaak leende ze dan een auto of ging Lilly met haar mee, zij moest immers ook boodschappen doen. 'Ik moet zelf ook boodschappen doen.' Ze gaf haar een kus en zag Pim binnen komen lopen.
'Ik dacht, ik kom wat bij je drinken maar je bent al klaar?'
'Ik mag alvast gaan.' glimlachte Lilly. 'Half drie ben ik bij je.' Zei ze tegen Fleur en ze zwaaide haar uit. Pim liep achter haar aan terug naar buiten. 'Je kan wel wat drinken hoor. Ik ga echt naar huis nu.' lachte ze en ze liep gewoon door.
'Ben je lopend?' vroeg hij verbaast en ze knikte.
'Maikel heeft de scooter en Hester had mijn auto geleed en mijn fiets.. Staat onder het stof.' Lachte ze. Die gebruikte ze nooit meer. De ketting had er vanaf gelegen en haar band was plat dus ze was maar komen lopen die middag.
'Ik loop wel met je mee dan.' Dankbaar glimlachte ze. 'Hoe was jullie weekendje weg?'
'Romantisch.' Zuchtte Lilly.
'Niet?'
'Jawel.. Maar ja, nu we weer in het gewone leven zitten is het weer net zoals daarvoor..' haalde ze haar schouders op. Ze was blij dat hij met haar mee liep, ze had behoefte haar verhaal met hem te delen. Pim luisterde altijd naar haar en zei altijd het geen wat ze nodig had om te horen. In het begin had ze hem maar raar gevonden maar uiteindelijk was ze blij dat ze hem beter had leren kennen. 'We waren vijftien hè, toen we verkering kregen.' Ze glimlachte om die woorden. 'Ik ben nog steeds net zo verliefd als toen en ik hou alleen maar meer van hem al toen.. Maar ik denk niet dat dat bij hem net zo is, naar mij toe.. En nu met Levi, alles is zo serieus.. Hij is daar gewoon nog steeds niet klaar voor. En ik kan daar niet meer mee leven.'
'Heb je al met hem daar over gepraat?' ze knikte.
'Afgelopen weekend. Hij heeft me zoveel beloofd en hij zou beter zijn best doen, maar gisteren was hij dat allemaal al weer vergeten. Ik kan hem wel kansen blijven geven, maar wat dan?' ze bleef stil staan en wreef de opkomende tranen uit haar ogen.
'Hé..' troostend aaide Pim over haar rug.
'Papa heeft belooft met hem te gaan praten, misschien dat hij tot hem door kan dringen..' ze haalde haar schouders op. 'Maar ik wil niet dat het mis gaat.. Ik wil niet dat wij niet meer samen kunnen zijn..' ze begon te huilen. Die gedachten maakte haar gek. Ze wilde er alles aan doen om hun samen te houden maar ze wist niet meer goed hoe.
'Misschien wil je het te graag. Misschien is het goed om even afstand van elkaar te nemen. Tot nu toe geef je hem elke keer weer een kans, als je hem die niet meer geeft moet hij er toch anders over gaan na denken.' Lilly dacht lang na over deze woorden en schudde uiteindelijk haar hoofd.
'En wat als hij dat dan wel goed vind zo? Dan ben ik hem kwijt.' Snikte ze.
'Wil je bij iemand blijven die niet om je geeft en je ongelukkig maakt? Waarom?' ze schudde weer haar hoofd.
'Hij geeft wel om me.'
'Verdedig hem niet telkens Lilly. Verdedig jezelf. Je hebt al die tijd aan hem en aan je gezin gedacht en nu is het tijd om voor jezelf te kiezen. Neem afstand, laat hem maar zien dat hij nog altijd voor jou gaat. Anders is hij jou niet waard.' Zei Pim stellig.
'Denk je?' Lilly twijfelde nog.
'Ik denk het wel.' knikte hij en zij knikte ook. Ze veegde haar tranen weg en omhelsde hem.
'Dankjewel Pim.' Hij streelde nog steeds over haar rug en ze voelde hem knikte.
'Geen dank. Ik ben er voor je als je me nodig hebt. Daar zijn we vrienden voor toch?' ze knikte en glimlachte. 'Kom, naar huis jij.' Lilly liet hem los en samen liepen ze verder. Ze wist niet of ze dit wel kon. Ze kon Maikel niet loslaten en ze was te bang om alles kwijt te raken. Om hem kwijt te raken. Maar ergens wist ze ook wel dat Pim gelijk had. Ze had het zo vaak geprobeerd en misschien moest ze inderdaad maar aan zichzelf gaan denken. 

Dank aan iedereen die altijd een lieve reactie achter laat. Liefde voor jullie! <3