DOKTOR HANIM

Doktor Hanım

Salih kahvaltıyı hazırlamış ve Ezgiyi çağırmak için odasına çıkmıştı. Kapıyı açtığında Ezgiyi yatakta ağlarken buldu. Bu şekilde iyi mi yapıyordu kötü mü yapıyordu bilmiyordu ama Ezginin hal ve hareketleri canına tak etmişti. Ağız dolu nefesini dışarı verdi. Yatağa doğru ilerledi Ezginin başına dikildi.
-Daha ne kadar ağlayacaksın Ezgi?
-Burdan ne zaman çıkacağım?
-Unut bunu artık burdasın.
-Ailem beni merak etmiştir. Annem kalp hastası benim.
-O zaman ne halt yemeye barlarda dolaşıyorsun!
Ezgi yatağın üstüne çıktı. Salihten kısa olan boyu artık ondan uzundu. Elini Salihe yönelterek
-Sen bana hesap soramazsın! Sen benim hiçbirşeyim değilsin. Beni derhal evime götür.
-Tonlamana dikkat et ve yatağın üstünden in. Kahvaltı hazır aşağıda bekliyorum.
Salih Ezgiyi bırakıp dışarı çıktı. Ezgi makyaj masasında bulduğu kutuyu cama fırlattı. Salih bir iki adım önce terkettiği odaya koşarak geri döndü. Ezginin yanına ilerleyip onu kontrol etti. Bir yerine zarar gelmediğini görünce koluna yapıştı.
-Aynı şeyi bir daha tekrarlama. Sakın!
Salih Ezgiyi sürükleyerek aşağıya indirdi.Masanın başına oturdu. Ezgiyide karşısına aldı. Tabağı doldurup Ezgiye uzattı. Kendi tabağına da birşeyler alıp yemeğe başladı.
-Tabağındakiler biterse anneni görmeye gidebiliriz.
Ezgi tek kasini kaldırarak Salihe baktı. Yemeğini yemesi içinde söylüyor olabilirdi. Ona güvenmiyordu.
-Bana inanmıyorsun? Tamam paşa gönlün bilir. Ben kahvaltimi edip çıkacağım.
-Söz ver
-Ezgi...
-Söz ver dedim.
-Söz baş belası söz!
Ezgi catalina uzandi ve yemeye başladı. Canı birsey istemiyordu ama kendini zorladı. Tabağındakilerin bir kısmı bitince Salihe döndü. Salih çoktan yemeğini yemiş gazete okuyordu. Salih gözlerini gazeteden ayırmadan
-Beni izlemen bittiyse tabağını da bitir.
-Doydum
Salih Ezginin tabağına baktı. Daha tabağını yarısından çoğu duruyordu.
-Bu kadar mı yani? Tüm yiyebildigin bu mudur?
Ezgi kafasını salladı. Salih elindeki gazeteyi masaya bıraktı.
-Eger yolda acıktım dersen bir yerde durmam
-Acikmam
-İyi hazırlan o halde yukarıda senin için birşeyler var
Ezgi usulca kafasını salladı. Yukarı çıkıp kendine ayrılan odada giyindi. Kendini arabada bekleyen Salihin yanına gitti. Ön kapıyı açıp oturdu. Salih arabayı çalıştırıp anayola çıktı.
-Ben sana yolu...
-Biliyorum
-Doğru onuda biliyorsundur.
Ezgi ima ettiği şeyden sonra bir daha ağzını açmadı. Evin içinde önüne gelince Salihi beklemeden aşağıya indi. Kapıyı çaldı. Kapıyı annesine bakan Mine açmıştı.
-Ezgi! Nerdesin sen
-Üzgünüm Mine. Annem nerde
-Odasında ben biraz zor idare ettim onu.
Ezgi koşarak yukarı çıktı. Mine kapıyı kapatacakken engellendi. Salih ayağını araya koymuştu.
-Buyrun kime bakmistiniz?
Salih birsey demeden içeri girdi. Mine arkasından kosturarak onu durdurmaya çalıştı.
-Hey! Durun bu şekilde içeri giremezsiniz
Salih durup Minenin üstündeki eline baktı. Sonra ona baktı. Mine korkup ellerini hemen indirdi. Ezgi annesinin odasına girdi. Aylin hanim yatakta uzanmıştı.
-Anne?
-Ezgi sen işte değil miydin annecim
-Ben dün gece geç saate kadar çalışınca patronum izin verdi.
-O zaman üstünü değiş yanıma gel .
Ezgi kafasını sallayıp dışarı çıktı. Üstünü değişmeden Salihe bakmak için aşağıya indi. Salona geçtiğinde Mineyle Salihin tartıştığını gördü.
-Bakın size son kez diyorum dışarı çıkın.
-Bana bak kızım...
-Mine.
-Ezgi içeri öylece girdi çıkarmaya çalıştım ama
-Sorun yok canım o benimle
-Bu adamı tanıyor musun?
-Evet kendisi benim is arkadaşım.
Mine sinirle Salihe döndü.
-Baştan söyleseydin ya
-Tamam Mine sorun yok bizi biraz yalnız bırakır mısın
Mine mutfağa geçerek onları yalnız bıraktı.
-Sen git Salih beni bıraktığın için saol.
-Bekliyorum hızlı ol.
-Ben Ali beyden izin alırım. Bugün gelemeyeceğim
-Artık bir işin yok
-Ne? Ama neden
-Bugünden sonra calismayacaksin
-Benim çalışmam para kazanmam lazım Salih. Ali Bey sana birsey dedi mi? Birseyi yanlış mı yapmışım bi hatam mı....
-Hayır ben çıkarttım.
Ezgi şaşırmışti. Gözleri doldu. Annesine bakması bu eve para getirmesi lazımdı.
-Neden yaptın? Ne istiyorsun benden ben sana ne yaptım . Anlamıyorsun Salih benim para kazanmam lazım anneme bakmam lazım onun ilaçlarını almam gerekiyor. Babam eğer...Eğer ben ona para getirmezsem beni öldürür.
-E..e.ez..ezgi ge..ldin mi?
Salih kapının ordan gelen sesi duydu.
-Baba...babam geldi Salih arka kapıdan çık hemen.
Salih Ezginin telaşına anlam veremiyordu. Görünür derecede titriyordu. Yaşlı bir adam salona girdi.
-Nerdesin lan sen!
-Ba..baba ben çalışıyordum.
-Bana yalan söyleme lan. Nerde sürtüyordun yine kimleydin
-Baba ben...
Adam Ezginin üstüne yürüdü. Ezginin saçlarından tutacakken Salih adamın elini tuttu.
-Sakın ona dokunma.
-Vayyy bu kim gece memnun ettiğin adamlardan biri mi bunla...
Salih kafayı adama gömdü. Bu ne biçim babaydi böyle. Ezgi arkada hüngür hüngür ağlıyordu. Sarhoş olan adam yere düşünce kalkamamisti. Salih Ezginin yanına ilerledi.
-Yukarı çık annene ve sana bir çanta hazırla
-Salih...
-Bir kerede sözümü ikiletme
Mine merdivenlerden iniyordu. Memet beyi yerde görünce
-Ezgi! Iyi misin?
Koşarak Ezginin yanına geldi ve Memet Beyin ona dokunup dokunmadigina baktı.
-Neden beni çağırmadin sana dokundu mu?
-Hayır ben iyiyim.
-Hadi Ezgi hızlı olun.
Mine Ezgiye döndü.
-Nereye gidiyorsun?
-Salih Mine ne olacak?
Salih dönüp Mineye baktı. Belliki kendinden önce bu kız Ezgiye yardimci oluyordu. Kafasını salladı. Ezgi Mineyi de alıp yukarı çıktı. Kendisine ve Mineye canta hazırladıktan sonra annesinin odasına girdi.
-Anne
-Ezgi neden hala üstünü değişmedin annecim.
-Anne gidiyoruz burdan
-Nereye
-Anlatacağım anne ama şimdi lütfen bisey sorma olur mu.
Ezgi annesine de bi çanta hazırladı. Salih yukarı çıktı ve kapıyı çalıp içeri girdi.
-Merhaba efendim.
-Anne bu Salih arkadaşım.
Ezgi çantayi hazırlarken bir yandan da Salihi annesine tanıtıyordu.
-Hoşgeldin oğlum.
Salih hosbuldum demeyi isterdi ama hiç öyle olmamıştı. Ezginin bunlara ne zamandır katlandigini bilmiyordu ve suan gereğinden fazla sinirliydi.
-Ezgi çantayi hazırlarken bende arabaya indireyim sizi.
Aylin hanım Ezgiye baktı. Kocasından sonra kızının yanlış erkeklerle arkadaş olmasını istemiyordu. Bu adamın da güvenilir olup olmadığına dair onay almak istiyordu. Ezgi annesinin yanına gitti alnından öptü ve Salihi işaret ederek
-Ona güvenebilirsin.
Annesi gözleriyle onay verdi. Salihe dönüp
-Memnun olurum oğlum.
Salih Aylin Hanımdan dönüt alınca gülümseyerek ona uzandı ve onu arabaya indirdi. Mine ve Ezgide gelince Salihin evinin yolunu tuttular.

Uraz çalan telefonuna baktı. Arayan Burcuydu. Bu kadından kurtulamamisti.
-Burcu
-Uraz Merhaba seninle tanıştırmam gereken biri var.
-Kimmiş o
-Süpriz. Aksama doğru her zamanki kafede buluşalım.
-Tamam.
Uraz içinden küfür ediyordu. Bugün karısını görmeye gidecekti. Yaklaşık 1 haftadır ne oğlunu ne karısını görüyordu. Telefonunu geri alarak Nehiri aradı. Ancak cevap veren olmuyordu. Daha sonra onları bıraktığı oteli aradı.
-Lekman Otel buyrun.
-Ben Uraz Aren.
-Buyrun Uraz bey
-389 numaralı odaya bağlar mısın beni.
Telefondaki bayan kısa bir sessizliğin ardından
-Efendim o odada kimse kalmıyor.
-Ne demek kimse kalmıyor.
Iyi bak emin misin
-Üzgünüm efendim ama eminim o Odamız boş
Uraz telefonu kapatarak Nehirin yanındaki korumalardan birini aradı.
-Buyur abi
-Nerdesiniz
-Abi yengem otelden ayrıldı. Ailesinin yanında kalmak istediğini söyledi
-Bana neden haber verilmiyor.
-Abi sen önemli birsey olmadıkça.....
-Bana Nehiri ver neden telefonlara cevap vermiyor.
-Abi karşımdalar bir sorun yok Emreye hava aldırıyor.
Uraz gözlerini kapattı ve onları hayal etti. Rahatlamıştı. Karısının kızıla kaçan saçı oğlunun bebek kokusu...
-Tamam onlara dikkat et
-Merak etme abi.
Uraz telefonu kapattı ve Burcuyla buluşmadan önceki son ameliyatına doğru yol aldı.