Void Destination

Κεφάλαιο 02- Τυφλή επίθεση

Ο Λίαμ άκουσε το χτύπημα στην πόρτα και έκλεισε αργά το καυτό νερό, βγήκε από το μπάνιο αλλά δεν υπήρχε πετσέτα έτσι πήρε μια μπλούζα και την έδεσε στην μέση του, πλησίασε σιγά σιγά πίσω από την πόρτα και ρώτησε "ποιος είναι;". Δεν πήρε καμία απάντηση έτσι πήγε από το αριστερό παράθυρο να δει ποιος είναι. Πριν ακόμα προλάβει να δει ποιος είναι ακούγεται ξανά το χτύπημα στην πόρτα "τακ-τακ" αυτή την φορά συνοδευόταν με μια γυναικεία φωνή "Λίαμ, είσαι μέσα σου έφερα μερικά σεντόνι και φρεσκοπλυμένες πετσέτες". Ο Λίαμ άνοιξε την πόρτα μισόγυμνος έτσι που η Λόρα εφνιδιάστηκε από την εμφάνιση του. "Γεια σου Λόρα, πέρνα μέσα σε παρακαλώ" είπε ο Λίαμ. "Ωωω, όχι δεν πηράζει Λίαμ, ορίστε πάρε τις πέτσετες και τα σεντόνια" είπε η Λόρα. "Όπως θέλεις Λόρα, σ'ευχαριστώ και πάλι" απάντησε ο Λίαμ κλείνοντας αργά την πόρτα με το που απομακρύνθηκε η Λόρα. "Ουφφφφφ... Τι ήταν και αυτό πάλι Θεέ μου, στην θέα του μου λύθηκαν τα γόνατα. Εγώ να του δίνω πετσέτες και σεντόνια και αυτός να στέκεται στην πόρτα μισόγυμνος και να είναι άνετος. Αχ αυτοί οι κοιλιακοί του έναν-έναν τους μέτρησα, ποσό θα ήθελα να του αγγίξω κιόλας, να γευτούν τα χείλη μου τους κοιλιακούς του, να αγγίξω αυτό το λαμπερό του σώμα" σκεφτόταν η Λόρα όσο απομακρινόταν από το δωμάτιο του Λίαμ. Ο Λίαμ δεν είχε καταλάβει ότι η Λόρα τον έβλεπε διαφορετικά και όχι απλά ως έναν πελάτη. Ο Λίαμ άφησε τις πετσέτες και τα σεντόνια στο κρεβάτι και φόρεσε καινούργια καθαρά ρούχα. Ο Λίαμ γνώριζε πως ο Τζέισον αργά ή γρήγορα θα μάθαινε πως είναι στην πόλη και θα του έκανε μια επίσκεψη αν τον θυμόταν. Ο Λίαμ δεν είχε χρόνο για χάσιμο έπρεπε να κάνει αυτό για το οποίο ήρθε σύντομα έτσι αποφάσισε να πράξει όσο πιο νωρίς μπορούσε δηλαδή τώρα. "Αυτή την φορά Τζέισον δεν πρόκειται να ξεφύγεις, θα πάρω επιτέλους την εκδίκηση μου" ορκίστηκε στον εαυτό του ο Λίαμ. Άνοιξε την μαύρη βαλίτσα, ψαχούλεψα λίγο μέσα στα ρούχα και το χέρι του βγήκε από εκεί με ένα κρυστάλλινο στιλέτο. Χαμογέλασε σαρδόνια και είπε "Τζέισον είσαι έτοιμος να πεθάνεις...ωω, εγώ είμαι". Βάζει στην τσέπη του το κρυστάλλινο στιλέτο και ανοίγει την πόρτα του δωματίου του για να πάει στο σπίτι του Τζέισον, εκείνη τη στιγμή βλέπει μια κοπέλα με λαμπερά χρυσαφένια μαλλιά να τον κοιτάζει με ένα σοβαρό και θυμωμένο ύφος. Ο Λίαμ δεν λέει τίποτα και συνεχίζει, τότε εκείνη του απευθύνει τον λόγο λέγοντας του "ξέρω τι είσαι, σε παρακαλώ μην το κάνεις δεν θα έχει το αποτέλεσμα που θες. Δεν ειναι ο σωστός τρόπος να πάρεις αυτό που θες. Δεν είναι σωστός τρόπος να πάρεις αυτό που θες, θα προκαλέσεις μεγάλους μπελάδες". "Ποια είσαι και πως ξέρεις τι είμαι ή τι πρόκειται να κάνω;" ρώτησε ο Λίαμ. "Απλά μην το κάνεις" είπε η κοπέλα. Μόλις ο Λίαμ πήγε να μιλήσει εκείνη είχε εξαφανιστεί. Ο Λίαμ δεν έδωσε περισσότερη σημασία και συνέχισε προς το σπίτι του Τζέισον. Δεν είχε καταλάβει τα λόγια της κοπέλας επειδή ήταν αφοσιωμένος στην εκδίκηση του. Βρισκόταν έξω ακριβώς από την έπαυλη του Τζέισον, πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε μέσα κάνοντας την εξώπορτα στάχτες. Προχώρησε  για λίγο στον στενό πέτρινο διάδρομο όσπου μερικοί βρυκόλακες έκαναν την εμφάνιση τους δείχνοντας τα δόντια τους, αμέσως όρμησαν προς το μέρος του Λίαμ, εκείνος πριν προλάβουν να φτάσουν πάνω του "φλς...πψς" το σώμα του Λίαμ φλεγόταν, ήταν καλυμμένος σε όλο του το σώμα με φωτιά χωρίς να τον επηρεάζει. Με μια ευέλικτη κίνηση τα χέρια του δείχνουν τους βρυκόλακες και εκτοξεύει φωτιά από αυτά καίγοντας τους βρυκόλακες μέχρι θανάτου. Ο Λίαμ προχώρησε πιο βαθιά στην έπαυλη όπου στο τέλος του διαδρόμου υπήρχε μια διαφορετική πόρτα ηταν μάυρη και είχε πάνω διάφορα κόκκινα σχέδια. Εκεί τον περίμεναν ακόμα περισσότεροι βρυκόλακες αυτή τη φορά η φωτιά του δεν ήταν αρκετή οι βρυκόλακες ήταν πολλοί περισσότεροι. Άρχισαν να αναπηδούν προς το μέρος του και με τα θανατηφόρα νύχια τους ξέσκισαν το δέρμα του λίγο λίγο "χς...χς...ααα...χς...ααα". "Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα αλλά δεν φεύγω αν δεν πάρω αυτό που θέλω" είπε ουρλιάζοντας από τον πόνο ο Λίαμ ενώ το σώμα του είχε γεμίσει χαρακιές όπου άφθονο αίμα έτρεχε από εκεί. Από το πουθενά εμφανίστηκε ένας άνδρας χτυπώντας τα χέρια του μεταξύ τους και στο έδαφος δημιούργησε ωστικά κύματα που απώθησαν τους βρυκόλακες από τον Λίαμ. Έπειτα χτύπησε τα χέρια του μεταξύ τους με ένα ιδιαίτερο τρόπο και ένας βρυκόλακας διαμελίστηκε, το ίδιο έκανε ξανά "μπουφ", και ξανά "μπουφ" και το ξανά έκανε για μια τελευταία φορά "μπουφ". Τους υπόλοιπους τους τακτοποίησε ο Λίαμ καίγοντας τους. Αφού εξόντωσαν του βρυκόλακες ο Λίαμ γύρισε να δει τον άνδρα που τον βοήθησε όμως δεν ήταν εκεί. "Τι γίνεται σήμερα, η κοπέλα που ήταν έξω από το σπίτι μου μου είπε να μην το κάνω τώρα έρχεται ένας άνδρας και με βοηθάει να σκοτώσω αυτούς τους βρυκόλακες . Περίεργα πράγματα συμβαίνουν" συλλογίστηκε ο Λίαμ. Προχώρησε εώς την μαύρη πόρτα την σπρώχνει με όλη του την δύναμη για να ανοίξει και τα καταφέρνει. Ο Λίαμ βρισκόταν στο σαλόνι του Τζέισον που ήταν μια τεράστια αίθουσα με ακριβά και κλασσικά έπιπλα ο Τζέισον καθόταν σε μια πολυθρόνα που έμοιαζε Βασιλική ήταν στολισμένη με τα ακριβότερα υφάσματα και τους ακριβότερους πολύτιμους λίθους. Ο Τζέισον με την υπερφυσική του ταχύτητα σηκώνεται από την πολυθρόνα και είναι σε απόσταση αναπνοής από τον Λίαμ. Σηκώνει με δύναμη το χέρι του και χτυπά το γυμνασμένο στήθος του Λίαμ έτσι που ο Λίαμ πετάγεται στο τοίχο που βρίσκεται πίσω του. Ο Λίαμ μόλις πέφτει από τον τοίχο στηρίζεται στα πόδια του και γονατίζει, σηκώνει το κεφάλι του προς τον Τζέισον και του χαμόγελα πονηρά. Ο Τζέισον ξαφνιάζεται "τι είσαι και δεν έπαθες τίποτα από το χτύπημα μου;" Ρώτησε ο Τζέισον. "Τίποτα είμαι, είμαι έτσι εξαιτίας σου, αλλά πρέπει να σε ευχαριστήσω που έγινα φοίνικας. Εκείνη την στιγμή ο Λίαμ ανοίγοντας τα χέρια του πηδάει και από γονατισμένος στέκεται όρθιος έχοντας πάρει φωτιά και πίσω του να προεξέχουν δύο φλογισμένα φτερά και τα μάτια του λαμπύριζαν ένα πράσινο χρώμα. Ο Τζέισον τρόμαξε στην φοίνικα αφού δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πλάσμα. Ο Λίαμ έβγαλε το κρυστάλλινο στιλέτο από την τσέπη του και όρμησε με όλη του την δύναμη δύναμη στον Τζέισον.

~Flashback~ 2 χρόνια πριν (2014)

"Λίαμ σήμερα τα πήγες καταπληκτικά, σε λίγο καιρό θα είσαι ελεύθερος να παλεύεις την εκδίκηση σου" είπε ο σάτυρος Τσάρλι Μέισον εκπαιδευτής του Λίαμ. "Ευχαριστώ, έχω σχεδόν τον απόλυτο έλεγχο της δύναμης μου. Δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω" είπε ο Λίαμ. "Επειδή έχω συναντήσει βρυκόλακες και κάποιοι είναι πραγματικά καλοί μαχητές θα είναι δύσκολο να τον νικήσεις, μπορώ να σου δώσω αυτό εδώ (σκύβει να πιάσει ένα κουτί, το ανοίγει και βγάζει ένα κρυστάλλινο στιλέτο, αυτό δεν θα τον σκοτώσει όμως θα τον αποδυναμώσει αρκετά ακόμα και αν τον κάνει μια γρατζουνιά" είπε ο σάτυρος. "Σ' ευχαριστώ και πάλι δάσκαλε" είπε ο Λίαμ. "Τώρα ας συνεχίσουμε την εξάσκηση Λίαμ" είπε ο δάσκαλος. Ο Λίαμ προσπαθούσε να ελέγξει πλήρως τις δυνάμεις του φοίνικα.

~Τέλος flashback~

Ο Τζέισον απόφυγε την επίθεση του Λίαμ κάνοντας ένα άλμα στα δεξιά του, ο Λίαμ ήξερε πως λειτουργούσε ο Τζέισον και ότι σίγουρα θα απόφευγε την επίθεση και έτσι όπως αστόχει εξφενδονίζει το κρυστάλλινο στιλέτο προς τον Τζέισον. 'Χλακ' το στιλέτο καρφώθηκε στο διάφραγμα του Τζέισον εκείνος γονάτισε και η λαβή του στιλέτου έγινε κόκκινη, αμέσως μια λάμψη υψώθηκε από το στιλέτο ως τον ουρανό και ένα ημιδιαφανές κίτρινο πέπλο κάλυψε όλη την πόλη. Το στιλέτο είχε εξαφανιστεί και ο Τζέισον ήταν σωριασμένος στο έδαφος φαινόταν σαν να ξυπνάει. "Τι ήταν αυτό τι έκανες;" Ρώτησε ο Τζέισον. "Δεν ξέρω ο σάτυρος Τσάρλι Μέισον μου το έδωσε όταν ήταν δάσκαλος μου και μου είπε πως αυτό το στιλέτο μπορεί να σε αποδυναμώσει" απάντησε ο Λίαμ. "Ο σάτυρος Τσάρλι; Αυτός ο διεφθαρμένος σάτυρος θέλει να αποκτήσει δύναμη για να αντιμετωπίσει τον Διόνυσο. Κάποια στιγμή ο Διόνυσοσδεν τον χρειαζόταν πια και τον άφησε μόνο του. Με αυτό που έκανες εσύ ο Τσάρλι απόκτησε κι άλλη δύναμη" είπε ο Τζέισον. "Δεν ήξερα Τζέισον" είπε ο Λίαμ σκύβοντας το κεφάλι. Ο Τζέισον με υπερφυσική ταχύτητα σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να πει τίποτα. Ο Λίαμ έμεινε εκεί με σκυμμένο κεφάλι για λίγο και έπειτα γύρισε στο δωμάτιο του. Άνοιξε την πόρτα χώρος όμως να ανοίξει τα φώτα, έπεσε πάνω στο κρεβάτι όπου και αποκοιμήθηκε.