Onun için

GİTMENE İZİN VERMEM

Her geçen saniye kalbime saplanan acıyı şiddetlendiriyordu kendimi çok zayıf hissediyordum araba hareket etmeye başlamıştı yetişebilir miydim bilmiyordum ama deniyordum yağan yağmurla araba iyice yavaşladı bu arabadan inmem gerekliydi onu yakalamam için,onun gitmesini izleyemezdim sadece 45 dakikalık bir yol kalmıştı ve bunaltıcı trafik yağmurla bitmeyen bir çileye dönmüştü o an otobüsten çıkıp koşa koşa oraya gitmek istiyordum ki otobüsün hemen yanında motor taksisi vardı otobüs şöförüne  kapıyı açmasını söyleyip otobüsten indim ve karşıdaki motor taksilerin birine atladım yağmurdan heryerim ıslanmıştı ama yinede çok inatçıydım üstüme düşen yağmur damlaları esen soğuk rüzgarla birlikte benim üşümeme neden oluyordu ama asla vazgeçmeyen bir tavırla yağmur damlalarından kaçırdığım gözlerimi açıyorum ve etrafa bakıyorum her şey tersine dönmüş gibi herkes bana yabancı ve amaçsız geliyor o an  yeşil ışığın yanmasını beklerken bir çifti görüyorum sahil kenarında birbirlerine sarılırken ,birbirlerine sanki tükeneceklermiş gibi bakışlarını ve yavaş yavaş deyen dudaklarını kalbim kıskanıyor onları gözlerim baktıkça acıdan yanıyorlar sanki öyle güzel seviyorlar ki birbirlerini o kadar güzel öpülüyorlar ki birbirlerini hareket eden motorla arkamda kalıyorlar  tekrar bakmak istemiyorum onlara ağlıyorum beni bu kadar seven bir adam neden beni bıraksın neden diye düşünürken
-Hanımefendi havaalanına geldik
-Ücret
-45 lira
Parasını veriyorum sürücüye ve koşuyorum içeri doğru kontröller ölüm gibi geçmek bilmiyorlar ilk kontrol bitince bir anons geliyor "İstanbul -Diyarbakır uçak yolcularımız uçağınıza binmeniz rica olunur "
Gözlerim annesini kaybetmiş küçük bir kız gibi onu arıyor bulamayınca ağlamaklı oluyorum uçağın oldu bilet kontrol bölümüne geliyorum tam  geldiğimde  arkasını dönüp son kapıya yönel adama koşuyorum
-Çağın!!
Bağırıyordum boğazım yırtılana kadar bağırıyorum vücudumdaki bütün enerji  bitiyor  ve kendimi yere atıyorum gitme diye sayıklıyorum o öyle duruyor orda bana bakıyor ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözlerimiz çakışıyor o an  gitme diyorum duyabileceği bir tonda o elinin tersiyle kendi göz yaşını siliyor  çantasını yere bırakıyor gitmedi diyorum içimden gitmedi kolumdan tutuyo ve kaldırıyor beni göğsüne bastırıyor ve göz yaşları arasında
-Güçlü dur kızımız için güçlü dur meleğim geri gelicem 
Diyor ve anlıma koca bir öpücük bırakıyor , gidiyor arkasını dönüp gidiyor hiç tekrardan arkadına bakmadan gidiyor bekle diyemiyorum gitme diyemiyorum dilim tutuluyor dizlerimin üstüne çöküyorum bekliyorum geri döner diye bir adam yaklaşıyor ve benim kalkmama yardım ediyor ,bana bir şeyler söylüyor ama duymuyorum onu ve taksiye atlayıp otogara gidiyorum o deli yağmur diniyor yavaş yavaş otogardan direk Tekirdağa gidicekken Damla ve Remziyi görüyorum ellerinde bir çanta var sadece
-Ne oluyor Remzi
Remzi Damlaya bakması için arabadan bir adam çağırıyor
-Abla her şeyi öğrenmişler Çağın beyin amcası her şeyi öğrenmiş ve bizim acilen yurt dışına gitmemiz gerek acilen
O an kafam karışmıştı her şeyi öğrendiyse Çağın'ın onun yanına geldiğini biliyor ve onu öldürüceğinden eminim.
Arabaya ilerliyorum Damlaya bir kaç kere sarılıyor ve onu öpüyorum ardından karşıda  parasını ödemediğim taksiciye doğru son sürat koşuyorum onu bırakamam onun ölümüne göz yumamam
-Damlayı abime götür Remzi abime diye bağırıyorum ve havaalanına doğru taksiciyi yönlendiriyorum kontrolden geçtikten sonra bir uçak firmasının önünde duruyorum ve ben yarım saat sonra kalkıcak olan Diyarbakır uçağına biletimi alıyor anonsu bekliyordum......

Arkadaşlar bölüm sonunda yorumlarınızı bekliyorum hepinizi öpüyorum ❤️❤️❤️