Onun için

Her şey

-Geçti meleğim geçti
Onun için ağlıyordum evet Çağına bir şey oldu diye ağlıyordum yaralanmadım diyordu ama bu basit bir sıyrık değildi bana tek kolu ile sarılırken birden elim tişörtüne gitti ve onu yavaşça kaldırdım tenine yapışan tişörtü onun canını yakıyordu ve dişlerini sıkıyordu bu çok bağrız belliydi
-Sadece bir sıyrık mı gerçekten diye bakıcam sadece
Cevap vermemişti kandan yara görünmez haldeydi ama bu yaranın bir sıyrık olduğunu görebiliyordum evet sayın Asmin yanılmıştı bu konuda iyikide yanılmıştı
-Çağın yinede bir müdahale edilmesi lazım yarana
-Meleğim şu anda terziye dikiş dikmeyi öğretiyordun galiba unuttun mu benim sağlıkçı olduğumu
-Hayır da şimdi sen yaparken canın acır sonra bana kızma diye şey ettim ben
-Ne ettin sen
-Benle oynama Çağın bey anladın mı
Ona asla kendimi teslim etmemeliydim ah salak kafam ona kızıyordum ama karşımda yaralı biri duruyordu boynumdaki atkıyı tişörtünü çıkardıktan sonra ordaki kanları temizlemek için çıkardım.
Onun tenine değen ellerim birden buz kesmişti kaç zaman olmuştu bu tene dokunmayalı her hareketimi izliyordu ve bu benim sinirimi bozsada işime devam ettim işim bittiğinde ise atkıyı oradına hafifçe bağladım işim bittiğinde tişörtünü giymesine yardım ettim kollarını bile kaldırması ona acı veriyordu bunu bilipte bir şey yapamamak bana daha çok acı veriyordu tişörtünü giydirdikten sonra beni kendine çekti ve gözlerini gözlerime kenetledi
-Teşekkür etmeme izin ver dedi ve dudaklarıma uzandı ama aniden açılan arabının kapısı Çağını sarmıştı ben buna gülerken Çağın sa sinir küpü olmuştu
-Remi senin zamanlamanı
-Abi özür ...
-Remzi bakma sen o huysuza arabayı sen kullansa Çağın pek iyi değilde
-Hayır gayette İyiyim ben
-Tabi canım
Remiye kaş göz yaptım ve onu ikna ettim Çağın yanımıza oturmuştu Damla uyudu uyyacaktı ve bende çok yorgundum kızımın kokusunu çekip gözlerimi kapattım bizi ne bekliyordu nereye gidiyorduk bilmiyordum ve bu beni tedirgin ediyordu m
Çağından ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 
Asmin de uyumuştu Damlanın gözleri kapanacaktı ama hala elindeki tabletiyle oynuyordu onu yeni tanısamda sanki o doğduğu andan beri yanındaymışım gibi hissediyorum keşke öyle olsaydı onun ilk adımını,ilk konuşmasını, ilk baba deyişini ,ilk hastalandığında yanında olsaydım ne çok şey kaçırmıştım onun büyüyüşünü onca şeyi kaçırmıştım ateşlendiğinde doktora ben değil belkide o Utku piçi götürmüştü onun ilklerini izlemiştir belkide bu düşünceler kendimi kasmama sebep olmuştu omzumda uyuya kalan Asmin fark etmişti
-Yaran mı ağrıdı ben mi dokundum uyurken tabi ya aptal yaralı insanın üstünde uyunur mu off çok canın acıdımı yok böyle olmaz hasteneye hemen Çağın .
Bana korkmuş gözlerle bakarken ben aynadan Remziye baktım bana göz kırpıp gülmüştü
-Meleğim bir şey olmadı sadece bir şey sinirimi bozdu o kadar
-Olsun yinede hasteneye gidelim ne olur çağın ya ben böyle hiç rahat değilim ama bilmem farkındamısın
-Tamam Tekirdağa gidelim o zaman ben ordaki doktoruma gidicem
Bana öyle bakıyordu
-Tekirdağ mı
-Evet ne oldu ki
-Yok bir şey dedi ama vardı bir şey benden gizlediği büyük bir sorun vardı ama söylemiyordu ne vardı Tekirdağda
-Asmin çabuk ne olduğunu söyle bak Damlanın uyanmasını ikimizde istemeyiz
Ağlıyor muydu o
-Asmin ne oldu hadi söyle
-Biz ailemle orada yaşadık uzun bir dönem üzgünüm
Bu sefer hıçkıra hıçkıra ağlıyordu
-Senin ağlamana sebep olan şey bu mu
-Hayır onları senin yüzünden kaybettim ve şimdide seninle oraya ayak basıcam anladın mı
Susmuştum sadece onu kendime çektim ve ağlamasına izin verdim bir süre sonra omzumda uyumuştu onun yavaşlayan nefes alış verişinden anlamıştım bunu Tekirdağ gelmemize çok az kalmıştı hemen hemen bir saat vardı. Benim yaramında gerçekten bir tedaviye ihtiyacı vardı
-Remzi yol üstündeki özel hastenede durda bir pansuman yapsınlar
-Tam
Remzi bana cevap veriyim derken arabayı çukura sokup çıkardı sarsılınca haliyle Asmin de uyanmıştı
-Ne oldu geldik mi?
-Hayır yenge araba çukura girdi
-Önemli değil Remzi de sen bizi hastaneye bırakta
Cümlesini yarıda keserek
-Ben söyledim dedim
Bana çok da umrumda bakışı atıp kafasını cama döndü
Onu camdan izliyordum ama o bunun farkında değildi ve yolu seyrediyordu elim istemsizce saçlarına gitti ona dokunduğumu anlayınca net bir tavırla bana döndü ve elimi çekti bana bir iyi bir kötü davranıyordu ne olduğunu anlayamıyordum artık
-Abi hastaneye geldik
-Tamam siz burda bekleyin bir pansuman zaten sonra eve geçiceğiz
-Yaranı kontrol ettir yinede belki dikişte gerekir
-Arabadan indim ve onu da aşağı indirdim
Bana öfkeyle
-Ne yaptığını sanıyorsun acaba Çağın Bey
-Söylediğin şeye burda cevap vermek istedim küçük hanım
-Ne cevabıymış o
-Hani sordun ya dikişlik olabilir diye benim bir değil bir sürü dikişlik yaram var ve hepside sana ayıt artık senin peşinden koşmayacağım analadın mı beni artık sen nasıl istersen öyle olsun sadece Damla için eve gelip gidicem istersem başka biriyle ilişkiye bile başlayabilirim tabiki sende ama şunu sakın unutma bu gün benim bir miladım ve bundan sonraki devrimde sen yoksun benim için
Bana bakan öfkeli bakışlar terini hüzünle pişmanlık karışımı bir hal aldı.Ama ben söylediklerimde çok ciddiydim

Evet arkadaşlar bir bölümün daha sonuna geldik oy ve yorum yaparsanız sevinirim ayrıca kitabımı okuyan herkese teşekkürler