Second Time Around

Phase Five // Part Two

"Second Chances are allowed"

-- teacher ko sa psychology :))

**********

| Go |

Tristan?

"Miles?" he exclaimed

"Anong ginagawa mo dito!?" sabay pa kaming nagsalita

"S-sumulat ka sa 'kin diba?" sabi ko naman

"Anong sulat?" tanong niya.

Ipinakita ko sa kanya yung papel na nakasingit sa libro ko.

"Pano napunta yan sayo?"

"Aba malay ko sayo! Hindi ba ikaw ang naglagay nito sa libro ko?"

"Libro...mo?" he said confusingly "Shet! I-I'm sorry. Pero wala ka dapat dito"

Kinaladkad niya ko palayo

"Aray ko naman! Would you please care to explain what the hell is going on?"

"The letter is not for you... I put it on the wrong book"

"Eh kung di ka naman pala eng-eng. Gusto mong bigwasan kita?"

"Kaya nga sorry diba? Kailangan mo ng umalis baka makita ka niy---"

Hindi na niya natuloy yung sasabihin niya dahil nadulas siya sa putikan.

"Hahaha.. nakakatawa ka. Ang eng-eng mo kasi. Buti nga--"

Bigla niya rin akong hinila.

"Sinong mas nakakatawa ngayon?"

Pinahidan ko siya ng putik sa mukha sa asar ko. Gumanti naman siya.

"Hahaha. May chocolate ka sa ngipin oh!" sabi ko sabay tawa

"Balita ko nakakaganda daw ng balat ang putik, lagyan nga kita!!"

Para kaming mga batang paslit don, ay hindi para kaming takas sa mental sa pinaggagawa namin.

Tumayo na kaming dalawa nang... madudulas ako! Sinambot naman ako ni Tristan. Namula ako nung marealize ko yung posisyon namin. Para kaming nag-tango. Hawak ko siya sa balikat, tapos hawak niya ko sa waist ko para di ako tuluyang bumagsak. Ang lapit lang ng mukha namin.

"Ayos ka lang?" sabi niya na nasa ganoong posisyon pa rin.

"Ahh--Oo"

"Tristan?"

Tawag sa kanya ng isang babae. Sa pagkagulat ni Tristan binitawan niya ko, patatas! ansakit sa pwet nun ah.

"Charice... i-it's not what you think it is" sabi ni Tristan dun sa uh.. girlfriend niya?

Oh uh. Not Good.

Tatayo na 'ko sa putikan matapos ang madrama nilang palabas nung inabot sa akin ni Tristan yung kamay niya.

"Tara" he said

"Saan?"

*************

"Oy tama na! nakakarami ka na" sabi ko.

I guess you probably know already where we are. Saan pa? Edi where all the broken hearted go...

"You know what? This is all your faut! Kung di ka nadulas"

"Ako? Eh kung hindi ka kaya timang na nahulog dun at idinamay pa 'ko!"

"Kung hindi ka pumunta dun--"

"Eh sino bang alien ang naglagay ng sulat sa libro ko?"

"FIne! It's my fault. Dapat hinayaan na lang kitang mabasagan ng backbone"

"Why didn't you?"

"Eh pangit ka na nga magugulay ka pa! Kawawa ka naman masyado. HAHAHA"

"Anong sabi mo?"

"Bingi ka ba? Sabi ko pangit ka"

"Eh kung bangasan kaya kita nang malaman mo ang ibig sabihin ng pangit"

"Wag"

"Bakit?"

"Paghindi ako nakapag-asawa sayang ang lahi"

"Okay lang. Kawawa naman kasi kapag nadagdagan pa ng mga kamukha mo ang mundong ibabaw"

"Why do you hate me?"

"Don't you?"

"No. As a matter of fact, I'm glad to have you around"

"I'm touched" I said sarcastically.

"Would you do me a favor?"

"No"

"Hindi mo pa nga alam eh"

"It's still a no"

"Fine. Let's just go home"

He said standing up. Sumunod na rin ako sa kanya. Naglakad kami papunta sa elevator.

Halfway pababa biglang tumigil yung elevator sa paggalaw.

"What's happening?" I said panicking

"Oh sh*t" he said "don't tell me we're stuc----"

And the lights went out...

****************

Hanggang dito na lang muna ang UD. Medyo busy eh. Thanks for reading :))