Hailey is het soort meisje dat geliefd is bij iedere jongen uit de klas. Het enige wat ze daar voor hoeft te doen is een keer met haar heldere blauwe ogen knipperen en haar lange blonde haren over haar schouders te gooien. Ze draait alle jongens om...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Met een groepje zaten we buiten het huis van Kol. Ze hadden een kampvuur gemaakt en nu de meeste mensen naar huis waren zaten de overgebleven personen nog in de tuin bij het vuur. Vlammen kwamen hoog en een grote warmte straalde om de vlammen.
Een dronken Judith zat naast me en ze kon haar mond niet dicht houden. "Hailey!" Riep ze vrolijk. Iedereen keek nu naar ons. "Je kijkt zo sip. Je hebt niet zoveel gedronken en je hebt niemand gezoend" Ik haalde mijn schouders op. "Moet dat dan?" "Nee, maar normaal ben je altijd leuk, nu ben je niet leuk" Ik rolde met mijn ogen.
"Heeft het feit dat David weer naar Kelsie is er iets mee te maken?" Vroeg ze terwijl ze irritant tegen me aanhing. "Nee, ik kan ook wel lol zonder hem hebben" Ze zuchtte. "Je verpest de hele sfeer" "Weet je wat, dan ga ik wel" Ik stond op en liep door het huis naar de voortuin.
Ik had geen zin om een taxi te pakken dus liep ik maar naar huis. Van het vuur vandaan was het toch in één keer een stuk frisser geworden. Ik liep door de verlaten woonwijk. In de grote huizen links en rechts waren de lichten over het algemeen al uit, er kwam alleen nog licht uit de tuinen die automatische verlichting hadden.
Mijn voeten deden pijn van het lopen. Ik had eigenlijk geen idee waar ik nu precies was heen gelopen. Ik stopte met lopen en keek om me heen. Volgens mij was ik veel te ver, of was ik juist de verkeerde kant opgelopen, in ieder geval, dit was niet mijn route naar huis. Ik zuchtte.
Een auto met luide muziek kwam voorbij rijden en reed weer achteruit tot het punt waar ik stond. Een bekende jongen stak zijn hoofd uit het raam. "Hailey?" Ik rolde met mijn ogen en liep verder. De muziek werd uitgezet en de jongen stapt uit. "Wacht" Ik draaide me om.
"Chuck, ga" Hij leunde tegen zijn auto. "Wil je dat, volgens mij heb je geen idee welke kant je op moet" Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben liever verdwaald dan met jou alleen" Hij zuchtte. "Hailey, laat me je naar huis brengen" Ik schudde mijn hoofd.
"Ik ga je niet verkrachten, ik breng je naar huis, snelste weg, geen gekke dingen, dat beloof ik." Ik knikte. "Dat geloof ik natuurlijk" Ik liep verder van hem af. Ik hoorde hem weer in zijn auto stappen en naast me blijven rijden.
"Hailey, je bent gestoord om hier alleen rond te lopen" "Ik ben pas gestoord als ik met jou in één auto stap" Hij reageerde niet. "Je moet hier naar rechts" Ik keek om me heen en zag dat hij gelijk had. Ik sloeg af en aan het einde zag ik weer bekend gebied. Ik versnelde mijn pas maar Chuck bleef naast me rijden. Gelukkig hield hij zijn mond.
Eindelijk stond ik weer voor mijn huis. Ik had ondertussen het idee dat mijn voeten eraf zouden vallen. "Hailey, kunnen we praten?" Ik schudde mijn hoofd. "Het is twee jaar geleden, ik wilde toen niet praten, twee maanden later niet, een half jaar later niet, een jaar later niet, nu niet en ik verklap vast dat ik over tien jaar nog steeds niet met je wil praten."
Hij stapte uit. "Ik blijf het proberen" "Praat maar met je persoonlijke cheerleader" Hij zuchtte. "Hailey" "Luister, je hebt me pijn gedaan, en ik ga je dat pleziertje niet nogmaals geven, dus zet je zelf niet langer voor schut en ga naar huis, ga verder met je leven, zoals ik allang heb gedaan"
Ik opende de poort en sloot hem direct weer achter me. Ik liep het pad richting de voordeur op. "Ik krijg je terug Hailey Smith! Ik krijg je wel terug!" Ik hoorde zijn autodeur en de auto die weer vertrok. Ik keek hem na. "Nog niet voor een miljard dollar in een miljoen jaar" Mompelde ik hem na. Ik schudde mijn hoofd en ging naar binnen.
Als hij denkt dat ik nog een keer die fout bega, kan hij het vergeten.
