Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Harry's POV
Ένα άσπρο φως βρίσκεται πάνω από τα μάτια μου. Η όραση μου είναι θολή, το μυαλό μου και οι αναμνήσεις μου επίσης.
Προσπαθώ να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου για να διώξω την θολούρα μπροστά μου. Δεν καταφέρνω τίποτα.
Μήπως πέθαινα; Όχι, αυτό αποκλείεται για πολλούς λόγους. Πρώτον, εγώ δεν πεθαίνω, και δεύτερων, δεν υπάρχει λόγος να πεθάνω.
Μα αποκλείεται ένας πεθαμένος να λέει τόσες μαλακείες.
Η όραση μου καλυτερεύει. Αναγνωρίζω μια αναμένα λάμπα πάνω από το πρόσωπο μου. Τι διάολο; Το μυαλό μου κάνει πισογυρίσματα στις σκηνές της χθεσινής νύχτας.
Ο Λέο, τα ναρκωτικά και λεφτά που δεν του έδωσα, μου περνάνε πρώτα από το μυαλό.
Ωστόσο χτες ήταν παντού υγρά, κι εγώ βρεγμένος. Πως γίνεται τώρα να είμαι εδώ; Το σώμα μου είναι ξαπλωμένο επάνω σε ένα κρεβάτι και αισθάνομαι τόσο αδύναμος.
Κουνάω ελάχιστα το κεφάλι μου, και κοιτάζω τον άγνωστο χώρο γύρω μου, που είναι βουτηγμένος σε ανοιχτές μπλε αποχρώσεις.
"Μόλις ξύπνησε..." λέει μια λεπτή φωνή. Μου θυμίζει κάτι. Σαν να την έχω ξανά ακούσει στο παρελθόν.
"Κλείνω." ακούω ξανά. Όλα είναι τόσο γαμήμενα περίεργα. Από το άρωμα των φρεσκοβαμμένων τοίχων, μέχρι την φωνή.
"Μην κουνηθείς. Θα φέρω τον γιατρό." ξανά μιλάει η φωνή σε εμένα. Τον γιατρό; Όχι ρε γαμώτο. Πως μου είναι δυνατόν να βρίσκομαι σε ένα νοσοκομείο;
Και ποιά είναι αυτή η ξανθιά που μόλις βγήκε από την πόρτα; Νιώθω πως μπορώ να αναπνεύσω καλύτερα από χτες. Αν ανέπνεα χτες.
Η πόρτα ξανά ανοίγει μετά από λίγο και εμφανίζεται ένας περίεργος γέρος με άσπρη στολή. Το μούσι του είναι γκρίζο και τα γυαλιά του μεγάλα. Αυτό το πράγμα θα με εξετάσει;
"Μπορεί να μιλήσει;" απευθύνεται ο γιατρός στην ξανθιά. Όχι είμαι μουγκός. Μουγκρίζω διακριτικά κάτω από την άρρωστη ανάσα μου και ο γιατρός με κοιτάζει.
"Δεν ξέρω." ανασηκώνει τους ώμους της η ξανθιά. Γιατί δεν ρωτάει εμένα; Γαμώτο, είμαι λιγότερο από πέντε λεπτά εδώ μέσα ξύπνιος, και μου έχουν σπάσει ήδη τα γαμημένα νεύρα μου.
"Πως αισθάνεσαι;" απευθύνει τον λόγο σε εμένα ο γέρος. Ευχαριστώ Θεέ μου.
"Σκατά."
Ο γιατρός καθαρίζει τον λαιμό του και σημειώνει την φράση μου στο μπλοκάκι του. "Μιλάει!" χαμόγελαει στην ξανθιά, που μοιάζει σοκαρισμένη από την "κακιά" συμπεριφορά μου.
"Μπορώ να πάρω εξιτήριο τώρα;" πετάγομαι ενώ συνεχίζει να γράφει στο μπλοκάκι του.
Η ξανθιά κάθεται επάνω στην καρέκλα του γραφείου πίσω από τον γιατρό και ανοίγει έναν φάκελο. Απάντηση κανείς;
"Όχι." αναστενάζει στεναχωρημένος ο γιατρός.
"Γιατί;!" ο τόνος της φωνής μου ανεβαίνει και ο γιατρός συνεχίζει να γράφει στο γαμημένο μπλοκάκι του. Θα του το σκίσω το μαλακισμένο.
"Βρέθηκαν στοιχεία κοκαΐνης στο αίμα σου, δεν μπορούμε να σε αφήσουμε τόσο απλά." εξηγεί ο κωλόγερος επιτέλους.
"Ε και;" είμαι ο πρώτος του πελάτης που πέρνει ουσίες; Υπάρχουν και χειρότερα. Όπως... Καλά δεν ξέρω αν υπάρχουν.
"Αποτοξίνωση." μου λέει και συνεχίζει να γράφει στο μπλοκ.
Τι; Με τίποτα. Δεν πάω σε τέτοιες μαλακείες! Αν ήθελα να σταματήσω τα ναρκωτικά, θα πήγαινα από μόνος μου.
"Δεν πάω." στενάζω και κοιτάζω το λευκό ταβάνι από πάνω μου.
Θα σηκωνόμουν να του χώσω μια μπάτσα να του σπάσω και τα γυαλιά, έχει χάρη όμως επειδή τώρα βαριέμε το κέρατο. Το νιώθω όμως, θα έρθει η ώρα του. Κι ελπίζω να το νιώθει και αυτός.
"Ένα σου λέω. Θα πεθάνεις πριν καν ολοκληρώσεις την μισή σου ζωή." απαντάει ο γιατρός και βγαίνει από το δωμάτιο με γρήγορα βήματα. Σκέφτομαι να του βάλω μια τρικλοποδιά ενώ προχωράει από διπλα μου, αλλά τον λυπάμαι.
"Θα ήθελες τίποτα άλλο;" μιλάει ξανά η ξανθιά. Σηκώνεται από το γραφείο της και με πλησιάζει.
"Να φύγεις." κλείνω τα μάτια μου. Χρειάζομαι λιγάκι ύπνο, όχι αυτούς τους παπάρες δίπλα μου.
Την ακούω να αναστενάζει, μα κάνει αυτό που της ζητάω. Όταν ακούω την πόρτα να κλείνει, μουρμουρίζω στον εαυτό μου:
"Την γάμησα."
Double update! Νιωστε τυχεροί γτ δν θα ξανα γίνει.
Αυτο ειναι ενα μικρό κεφαλαιο. Ξερω ξερω βαρετό. Τα ωραία τωρα αρχίζουν.
Το δικό μου ναρκωτικό ειναι το Toxic και ελπίζω να γίνει και το δικό σας.
