Kokun, ruhuma işlediği günden beri,
Yüreğim gecelerin kadavrası haline geldi...
Meçhule karışan bu aşk hikayesinin,
Failini soruşturuyor bu acımasız siyahlar...
Elinin değdiği her nebzemi kesip,
Boğulana kadar kana buluyorlar içimi.
Dudaklarıma vurduğum mührü çözmek için, hep anılarla sınıyorlar yüreğimi...
İç çekişlerimi, içimin hıçkırık dolu bu ağlamalarını duymasınlar diye,
Yüreğimin söktüm artık ses tellerini...
Sevgili,
Bu geceye de söylemedim ismini...
Birazdan;
Paramparça edilip çöpe bırakılan hayallerimi otopsiye alacaklar.
Yine can damarıma binlerce düğümler atacaklar.
Sana kusursuz cinayet yoktur demiştim.
Hala kalbimde sevdanın izi var.
Ve seni;
Ellerini bırakmamak için direnirken,
Tırnaklarımda kalan ayrılıktan bulacaklar...
Aşka hüküm veremeyen bu geceler,
Aldığın ahlarımın şahitliğinde yargılayacaklar seni.
Ve takacaklar boynuna vicdan kelepçesini.
Bilemem sevgili, bilemem,
Hunharca katlettiğin sevdamın nasıl ödenir bedeli.
Sana ağırlaştırılmış mühebbetle, saltanat kurduğum gönlümün,
Hangi cezayla sağlanır ki adaleti...
Gecelerin işkencesi bitecek,
Dinecek benim de gözyaşlarım.
Ve bu şehre artık yağmurlar gelmeyecek...
Hadi giy üzerine hükmünü sevgili,
Aşk bu şehre artık senin gözlerinden düşecek...
