Merhaba Sol Yanım...
Yine ellerim tuttu kalemimi,
Oysa değişik bir durumda yoktu ki.
Aynıyım yani, aynı oda, aynı duvar,
Aynı ben işte...
Yaramaz bir fotoğrafa bakıp duruyorum.
Yine çok özlüyorum anlayacağın...
Yüreğim uyuyan dalgalar gibi durgun,
Aklım tam anlamında bir kaçak...
Ben, senin hatırlamadığın kadın,
Yüzyıl yaşamış gibi yorgunum işte...
Çok değil biraz burnumun direği sızlıyor şimdi...
Kokunu özledim yine..
Ellerini tutmayı, gözlerine baktıkça eriyip kaybolmayı,Özledim...
O değil de, sarıldık ya hani
Kaburgalarım göğsüne geçmişti.
O sıcaklıkla uyudum gecelerce.
Üşüyorum şimdi...
Anlasana be adam!
Özlüyorum seni!
Öyle bir sarılsan ki şimdi, kırılsa yalnızlığımın kemikleri...
Yüzüme düşürdüğüm saçlarımla saklıyorum sensizliğimi.
Gün doğarken her sabah
Etrafa dağılan yalnızlığımı topluyorum.
Yetinmeye çalışıyorum senden bana kalanlarla...
Sadece susuyorum sana
Daha çok özlüyorum...
Ölüme yürür gibiyim.
Tut ellerimi...
Düşeceksem sol yanına düşeyim. Nefesinle hayat olmuyorsun bana,
Ellerinle mezar olamaz mısın?
Senden gelen her şeye razı olan umutsuz bir kadınım şimdi.
Sev beni ya da seviş. Benimle ol, benim ol...
Anlıyorsun değil mi?
Özlüyorum... Özlemekten ölüyorum! ...
