İlk göz ağrım ve ağrıyan ilk yanım...
Çocukluğumun yürek hatırası...
Ezelimden yanan aşk... Ebediyetime mühürlenensin...
Ve sen geçmişimden gelen adam,
Sen aldığım ilk ve son nefessin...
Geçen günlere, aylara inat değişti mevsimler...
Yıllar geçtikçe tadı kaçtı, acılaştı dünya, değişti insanoğlu...
Bir tek sen değişmedin en sevilen...
Ben bir tek sana hiç değişmedim...
Bak hala İlk gördüğüm an gibi titriyor ellerim...
İki ayrı kalptik...
Aynı sokakta, bir uçurum mesafesinde...
Ve sen kalbimin ritmini değiştiren adam...
Ben aşkından hiç eksilmedim...
Çünkü ruhumu sana hiç eskitmedim...
Hala senin nefesinle atıyor sana kalbim...
Senden eksilmemişte sensiz kalmış gibi...
Sanki sensiz her an ölüyorum da,
Özledikçe yaşıyor gibiyim...
Öldükçe kesip biçtim ruhumu,
Senin ruhuna uydurabilmek için.
Olmadı sevgili, boşluklar kaldı,
Sevilmeye engel evcil acılar açtım ruhumda...
Avuç içlerinden öptüğüm adam,
Ellerinle sar yaralarımı,
Ya da tuz bas kanayan dudaklarıma.
Ya saçlarının arasında sakla acılarımı
Ya da yıka ruhumu kendi acılarınla...
Ölümün soğuk yamaçlarına sürükle tenimi...
Bugün hasretinle yanmayı değil,
Kollarının arasında üşümeyi diledim...
Bugün kırık düşlerimin en güzel hayalleri olmanı değil...
En büyük günahlarımın masumiyeti olmanı diledim sevgili.
Çünkü ben hiç prenses gibi hissetmedim kendimi.
Çünkü; Biz bir masala kahraman olamayacak kadar yaralar içindeyiz.
Kanıyor hala çocukluğumuzun dizleri...
Biz aynı sokağın, ruhu yama tutmayan çocuklarıyız...
Aynı kumaştanız ama dikiş tutmadı hiç kaderimiz...
Ruhuna taptığım adam,
Karanlığa ışık tutamayacak kadar gecelerimiz var ömrümüzde...
Bu yüzden Karanlığıma ışık olmanı değil,
Senin karanlığında kaybolmak istiyorum özgürce...
