His Sister NH, His Girlfriend LH

-5-

Lizzy pov
We zijn weer in het hotel. Luke en ik zitten op de bank naar MTV te kijken. 1D is in hun eigen hotelkamer en de rest is... Geen idee waar de rest is.

"Babe, hoe gaan we het onze ouders vertellen?" vraagt Luke. Ik haal mijn schouders op. We hebben nu pas 5 uur verkering dus ze kunnen wachten.

"Ik skype morgen wel. Als mijn vader hier achter komt, gaat hij flippen. Hij heeft het niet zo op jongens." zucht ik.

"Dan vertel je het alleen aan je moeder en stiefvader. Je vader gaat er vroeg of laat toch wel achter komen, maar vertel niks." zegt Luke. Ik knik.

"Is goed. En jouw ouders?" vraag ik.
"Mijn moeder zal je naam mooi vinden." zegt hij met een knipoog. Ik grinnik.

"Dat krijg je met dezelfde naam." zeg ik.

"We kunnen ook nu skype." stelt Luke voor.

"Ja is goed." zeg ik. Luke pakt de laptop.

"Eerst jouw ouders?" vraagt hij. Ik knik. We bellen mijn ouders via skype. Al meteen krijg ik antwoord en verschijnen mijn ouders in beeld.

"Hey Liz! Hi Luke!" roepen ze.

"Hi mam, hi pap." grinnik ik. Robin begint te stralen

"Ze noemde me pap." zegt hij glunderend. Ik schud lachend mijn hoofd.

We missen je enorm." zegt mijn moeder.

"Ik jullie ook. Ik eh moet eigenlijk iets vertellen." zeg ik nerveus. Straks vinden ze het niks. Luke merkt het en pakt mijn hand. Hij geeft er een klein kneepje in. Ik glimlach naar hem.

"Wat moet je vertellen?" vraagt mijn vader die ook in beeld komt.

"Oh hi Pap, ik wist niet dat je daar was." mompel ik.

"Dat ben ik wel. Wil je het me soms niet vertellen? Ik ben je vader hè. Als je moeder het mag weten, dan ik ook." zegt hij streng. Ik zucht en kijk Luke hulpeloos aan.

"Zeg dan." snauwt mijn vader. Ik mag hem echt niet.

"Luke en ik hebben verkering." zeg ik zacht. Mijn vader loopt rood aan.

"Wat heb je!?" roept hij en slaat boos met zijn vuist op tafel. Ik nestel me tegen Luke aan. Hij slaat beschermend een arm om me heen.

"Bobby doe rustig. Wat is er zo erg aan?" vraagt mijn moeder.

"Ze weet hoe ik over dit soort dingen denk. Ik heb zelf ook spijt van mijn relatie. Ik ben bij dat ik nu singel ben en vind dat Liz er niet aan mag beginnen. Punt uit!" schreeuwt mijn vader boos.

"Jullie gaan hiermee stoppen begrepen?" vraagt mijn vader aan ons.

"Maar pap." zeur ik half huilend.

"Niks te maren! Jullie stoppen met jullie relatie. De papz zijn overal en ik hou het in de gaten!" roept hij boos en stormt weg. De tranen stromen als watervallen over mijn wangen. Luke trekt me meteen in een knuffel.

"Ik haat hem!" schreeuw ik huilend.

"Hey babe, ik snap je woedde. Wordt nu eerst maar even rustig dan kunnen we er straks over praten." zegt Luke wat me toch al wat rustiger maakt. Als ik uit gehuild ben trek ik terug uit de knuffel.

"Je shirt is nat." mompel ik.

"Maakt niet uit." zegt Luke en glimlacht naar me. Ik glimlach zwak terug.

"Aw Liz ik vind het zo erg voor je. Ik zou willen dat ik er wat van kon zeggen maar-"

"Mam, het is goed. We weten allebij hoe Bobby is en we kunnen er niks aan veranderen. Ik en Luke komen er wel uit, samen." zeg ik en pak Luke's hand. Ik verstrengel onze vingers.

"Ik ben blij dat je zo gelukkig met hem bent." zegt Robin.

"Ben ik zeker." zeg ik. Luke's ogen glinsteren bij die woorden.

"Wij moeten weer gaan voor Bobby ons huis sloopt. Veel geluk samen." zegt mijn moeder.

"Is goed. Dag mam, dag pap." zeg ik met de nadruk op pap. Robin glimlacht en verbreekt daarna de verbinding. Ik laat me zuchtend achterover vallen.

"We zullen uit moeten kijken bij de papz." zegt Luke. Ik schud mijn hoofd.

"Bobby kan de pot op! Hij kan ons moeilijk uit elkaar houden. Hij moet maar in gaan zien dat wij echt van elkaar houden. Dit is geen basisschool relatie meer. Ik wil echt verder met je Luke. Ik zie een toekomst met ons twee en dat kan Bobby niet verpesten." zeg ik. En terecht. Ik haat het als mijn vader zo doet.

"Ik ben trots op je." zegt Luke en drukt een kus op mijn lippen.

"Wij doen dit samen." zegt hij als hij terugtrekt. Ik knik.

"Samen." herhaal ik hem en ga tegen hem aan liggen. Ik voel mijn oogleden zwaar worden en val in slaap.

Niall's pov
Ik hoor geschreeuw uit de kamer naast ons dus ga ik maar even kijken. Voorzichtig loop ik de kamer binnen. Liz zit huilend in Luke's armen en ze skypen met mijn ouders. Ik weet precies wat er is. Bobby wilt niet dat ze samen zijn. Ik wacht tot ze uitgepraat zijn. Ik ben trots op Liz dat ze alsnog doorgaat met Luke. Na een tijdje is ze in slaap gevallen en loop ik voorzichtig naar Luke toe.

"Mijn vader is geen makkie hè." zeg ik. Hij schud zijn hoofd.

"Maar we komen er wel uit." zegt hij er snel achteraan. Ik grinnik.

"Jullie houden echt zielsveel van elkaar. Dat ziet iedereen meteen. Ik wou dat mijn vader dat ook kon zien." zucht ik. Luke knikt.

"Het is ook een beetje bezorgdheid. Toen mijn ouders gingen scheiden vlak na ze Lizzy kregen, nam Bobby Liz mee naar Nederland. Hij heeft haar daar opgevoed. Vandaar dat haar Ierse accent is weggevaagd. Hij wilt haar beschermen voor wat hij ziet als 'het kwaad' en vind het lastig om wat eerst zijn kleine meisje was, nu zo snel op te zien groeien. Hij is namelijk alleen zo pissig tegen mijn moeder en Liz." zeg ik. Luke knikt langzaam. Het raakt hem denk ik.

"Dat wist ik niet." mompelt hij.

"Dan weet je dat nu. Kijk wel uit met mijn vader. Liz zegt wel dat hij de pot op kan, maar hij is tot veel toe in staat." zeg ik.

"Dat geloof ik wel, maar alsnog. Ik wil het proberen. Echte liefde duurt tot de dood ons scheidt." zegt Luke.

"Het is mooi om te zien hoe veel je van haar houdt." zeg ik glimlachend.

"Ik zal altijd van haar houden en haar beschermen." zegt hij vastberaden.

"Dat is mooi om te horen. Laat je niet gek maken door mijn vader. Ik ga weer naar hiernaast." zeg ik.

"Is goed maat. Dankje voor alles." zegt hij.

"Is al goed." zeg ik en loop de kamer uit. Als mijn vader ze maar niets flikt.