Moving on is not easy as they say, and that is why Xial Gian Bustamante presented himself to be the rebound of Jana Dayne Encarnacion to help her to forget his ex-boyfriend who has cheated on her with her best friend.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter 1. "A Broken Heart" Jana's POV
To: Julius <3
-Nasaan ka na? Malapit ka na ba?
Sending...SENT!
Mabilis akong napatingin sa pinto ng coffee kung nasaan ako ngayon nang marinig kong tumunog ang chime na nakasabit sa pinto. Ngunit tulad nang ilang tao na ang pumasok sa pintong iyon, hindi pa rin si Julius ang kakapasok lang. Napabuntong hininga ako at pinagkuskos ang dalawang palad ko. Bakit ba kasi ang lahat ng aircon dito sa loob ng coffee shop gayong ang lakas naman ng ulan sa labas. Tama! Malakas ang ulan kaya siguro ang tagal ni Julius.
Muli kong narinig ang chime sa pinto kaya mabilis ulit akong napatingin dito. Napangiti ako nang makita ko ang pumasok. Isang lalaking nakasuot ng itim na jacket ang pumasok. Tatayo na sana ako para salubungin siya pero natigilan ako nang lumingon ang lalaki. Hindi si Julius, kasing katawan at kasing tangkad lang. Nawala agad ang ngiti sa aking mukha at binalot ulit ng pagkairita. Tiningnan ko naman iyong lalaking kakapasok lang at nabigla ako nang mahuli ko siyang nakatingin sa akin sabay umiwas. Tinaasan ko lang siya ng kilay at inirapan.
Habang naghihintay pa rin at nakamasid sa labas ng coffee shop. Nagulat ako nang may naupo sa bakanteng upuan sa harap ko. Siya iyong lalaking pumasok kanina-nina lang.
"Excuse me, may nakaupo ko riyan." Inis kong sabi sa lalaki pero tiningnan lang ako nito at ngumisi pa saka ininom ang kape niya. Napasinghap ako sa ginawa niya. Naku naman! Ngayong naiinis na ako at kanina pa ako naghihintay dito tapos may antipatikong lalaki sa harap ko ngayon? Baka makasapak ako ng di oras.
Tinitigan ko siya ng masama pero sige lang siya sa pag-inom ng kape niya. Habang tinitingnan ko siya napansin ko ang damit niya sa loob ng jacket niyang itim. Parehas sila ng uniform ng lalaki sa school namin? So schoolmate ko siya? Siguro naman hindi siya magtatagal dito? Hayaan na nga.
Isa. Dalawa. Tatlong oras na ang nakalipas pero walang Julius ang dumating. Nakatingin lang ako sa phone ko. 'Yong puro text ko lang ang nasa thread at wala siyang reply? Gusto ko ng ibato ang phone ko. Napatingin ako sa labas malakas pa rin ang ulan. Kung hindi siya makakapunta bakit hindi siya magtext? Apat na oras na akong nandito. Nakakainis.
"Nakakainis." Aniko sa pagitan ng paghikbi ko. "Nakakainis naman." Ang tanga ko naman. Para akong aso na naghihintay dito sa amo kong hindi pa dumadating.
"Here," Napatingin ako sa tissue sa harap ko. Bakit nandito pa siya sa harap ko? Akala ko sandali lang siya rito.
"May panyo ako." Mataray kong sabi sa lalaking nakajacket na itim.
"I guess he's not coming." Saad niya na ikinabigla ko.
"Paano mo nalaman na naghihintay ako rito?" Tanong ko sa kanya. Tumawa naman siya at tinanggal ang hood sa ulo niya.
"Halata naman e, you're here for almost four hours. Ano 'yon? Nagsa-sight seeing ka lang sa ulan?" Natatawa niyang sabi. Tama nga naman siya.
"E ikaw? Bakit ka nandito?" Tanong ko sa kanya. Sandali siyang natahimik at naglaho ang ngiti sa kanyang labi.
