BHO CAMP #5: Syntax Error

CHAPTER 19 ~ Restrain ~

CHAPTER 19

TRITON'S POV

Nanatiling nakatingin ako sa tablet ko at nagbabasa ng balita. Kasalukuyan kasi akong nakasalampak sa sofa ng office ng asawa kong si Dawn habang siya ay nakaupo sa likod ng desk niya at kausap si Freezale.

"Iyong mission sa bataan si Athena at Hera ang kumuha. Matagal ding nawala si Athena kaya siguro inip na inip na na magkamission." pagbibigay alam ni Dawn. "Puno ngayon ang mga agent kaya pakisabihan ang experiment department na double time tayo ngayon."

"Any international mission?" Freezale asked.

"Ah, yes." sabi ni Dawn na binabasa ang mga files. "Seattle, Washington. Robbery and murder. I gave Phoenix the mission. Ilang oras na lang siguro lalapag na ang eroplano niya roon."

Napatigil ako sa binabasa at gulat na napatingin sa kanila. Mukhang kahit si Freezale ay hindi makapaniwala sa narinig. Kumunot ang noo ni Dawn sa reaksyon namin."What?"

Imbis na sagutin si Dawn ay kay Freezale ako tumingin. "Hindi mo ba sinabi kay Dawn?"

"I didn't." she whispered. "Akala ko ikaw na ang magpapaalam sa kaniya."

Umiling ako at napapakamot sa pisngi na nagsalita, "Hindi ko din nabanggit sa kaniya dahil nagkasakit si Vodka. Nawala na sa isip ko ang tungkol sa bagay na iyon."

"Tell me what?" Dawn impatiently asked.

Napabuntong-hininga ako at nagpaliwanag, "Nasa Seattle din si Snow, sweetheart. Konti lang ang nakakaalam na agent. Karamihan eh pamilya niya. Sinabi sa akin ni Freezale para sana sabihin sa iyo. Hindi naman nagpapanic ang buong BHO CAMP sa pag-alis ni Snow dahil hindi naman siya nagtatago. On vacation lang talaga siya."

Napasapo sa noo niya si Dawn. This past few months were stressful for the both of us. Lalo na kay Dawn na bukod sa pagiging isa sa head ng BHO CAMP ay inaalala pa ang munting supling namin.

"Sweetheart..."

Pinilig niya ang ulo niya at bahagya akong nginitian. "I'm fine." tumingin siya kay Freezale. "Malaki ang Washington. Hindi naman sila siguro magkikita dahil mission naman ang pinunta ni Phoenix."

Hindi sumagot si Freezale habang ako naman ay nakatingin pa rin sa asawa ko na kita pa rin sa mukha ang pag-aalala. Dahil pare-pareho naming alam na kahit na gaanong kalaki ang mundo iba pa rin maglaro ang tadhana.

SNOW'S POV

Hinapit ko ang coat na suot ko at iniwas ko ang katawan ko sa mga tao sa paligid ko na hindi naiiwasang mabangga ako. Nanatiling nakatingin ako sa lupa. Mabuti na iyon bago pa ako mahagip ng kahit na anong CCTV camera.

Iyon ang pagkakaiba ng Pilipinas at America. Mas malinaw ang mga nagkalat na security cameras sa paligid. Madaling ma-identify ang mga tao. Sa Pinas kasi ay iyon ang isa sa pinakamahirap na bahagi ng trabaho namin. Kapag hindi kasi galing sa BHO CAMP ang kuha sa CCTV camera na gamit ay halos sumabog ang ulo namin kung paano mag identify ng suspect.

"Hey!"

Hindi ko pinansin ang lalaking tumawag sa akin na halatang nakainom. Nagtawanan pa sila ng mga kasamahan niyang nakasakay sa motorsiklo at may mga hawak na lata ng beer.

Tuloy-tuloy akong lumiko sa isang eskinita. May iniswipe ako na card sa isang pintuan ng lumang building roon at mabilis pumasok sa loob. Ibinaba ko ang suot na bull cap at dumiretso ako paakyat sa hagdanan ng gusali. Mabuti na lang at wala ng concierge sa gusaling ito. Iyong nagpapatakbo ay bihirang-bihara rin na lumabas sa unit niya.