Chord of Disaster

Prologue

Prologue
Kiel's POV
"What the hell are you?!" gulat na sabi ko.

Lumapit siya sa akin. Nakatingin lang ako sa mga mata niya na tuluyan nang naging kulay berde at hilam na rin ito sa kanyang luha.

"Kiel," tawag niya sa akin.

Lumapit siya sa akin pero sa paglapit niya ay sumunod ang armchair na nasa tabi niya at tumilapon iyon papunta sa akin. Umiwas ako pero natamaan pa rin ang kaliwang braso ko at para iyong namanhid sa sakit na naramdaman ko.

"Wag kang lalapit sa akin! Kahit kailan! Wag ka nang lalapit sa akin!"

Ang kaninang patay-sindi na ilaw ay bigla na lamang nabasag kaya naman nabalot ng dilim ang paligid at tanging sinag lang ng buwan na pumapasok mula sa bintana ng classroom na iyon ang nagsisilbing liwanag.

"Kiel, balak ko naman sabihin talaga sayo kung ano ako e," mahinang wika nito.

Muli itong lumapit sa akin. This time, wala ng kahit anong bagay na tumilapon o nasira.

"Anong klaseng nilalang ka?" mahinang tanong ko nang tuluyan na itong makalapit sa akin.

Ngumiti ito ng malungkot sa akin. Hinaplos lang nito ang mukha ko bago siya naglaho na parang bula at nag-iwan ng isang napakalakas na hangin na nagpatilapon sa mga bagay na nasa loob ng classroom na iyon kaya naman agad akong nagtago sa isang ligtas na lugar.