Goodbye Alpha

Chapter 18

Ilang buntong hininga na ang nagawa nya simula kanina. Hindi nya alam kung ano ang dapat gawin at dapat sabihin. Palakad lakad sya kanina pa sa tapat ng bahay nila.

Ugh! What to do?!

"Hay nako kapatid. Ang sarap mong ipako dyan sa kinatatayuan mo ah. "

Mabilis syang napalingon.

"Kuya Van!" bulalas nya.

"Tara. Pasok na tayo sa loob"inakay sya nito.

"Pero kuya-"

"Walang pero pero. Basta pasok na" putol nito sa kanya.

Napakamot sya ng ulo na pumasok sa bahay nila. Mahigpit na yakap ng kanyang ina ang sumalubong sa kanila.

Hanggang ngayon ay mangiyak iyak parin ito.

"Nay tama na po. Maka iyak naman kayo eh...." awat nya dito

Tumawa ito"Masaya lang naman ang nanay mo"

Napayuko sya nang makita ang kanyang ama. Seryoso itong nakatingin sa kanya.

"Da-Dad" mahinang tawag nya.

"Natatandaan mo pa ba yung huling sinabi ko Maru? Yung condition kung sasama ka sa training? " seryosong tanong nito.

"Mahal naman" dinig nyang wika ng kanyang ina.

"O-Opo" utal na sagot nya.

"Know what? You still came back.I told you before Maru! Na delikado doon!" sigaw nito.

"Mahal ko tama na! Ang importante ay buhay na nakabalik ang anak natin" awat ng kanyang ina.

"I stopped you Maru pero hindi ko alam! Hindi ko alam kung anong pumasok sa kukote mo at sinuway mo ang sarili mong ama!" dugtong nito.

Para syang bata na nakayuko at nakakapit sa laylayan ng damit habang umiiyak.

"I-Im sorry dad. Im sorry po" halos pabulong na wika nya dito.

"Maru hindi ka dapat nagpadala sa emosyon mo! Galit ako! Oo Maru! Kasi alam ko kung ano ang hirap na maaari mong danasin doon!" nahalata nya ang medyo pagkabasag ng boses ng kanyang ama.

Nagtaas sya ng konti ng ulo. May luha sa mga mata nito.

"Do you know how hard it was for us nang dumating ang balitang patay ka na? Dapat anak inisip mo rin ang maaari naming maramdaman sakaling mawala ka. Magulang kami Maru. H-Hindi madali para saamin na tanggapin ang pagkawala ng anak namin"

She can see that even her mom is crying.

"But like what your mom said, mas importante na narito ka ngayon at buhay. Kapiling namin. Im glad you made it anak"

Naramdaman nalang nya ang mahigpit na yakap ng kanyang ama.

"Dah-Daddy! "niyakap nya ito pabalik.

Napakasaya nya... sobra. Masaya sya dahil may uuwian pa pala syang pamilya at tahanan. Napakasaya nya dahil mahal sya ng pamilya nya at maraming nagmamahal sa kanya. Iyon ang pinaka importante sa lahat.

"Thank you" she almost whisper.

"Mahal" tawag ng kanyang ina.

Kumalas sya sa yakap.

"I know, mag celebrate tayo." wika ng kanyang ama.

"Ay nako. Mabuti pa." pag sang ayon ni Van.

"Maybe later. I need to finish my mission first" aniya.

"Hmp! May mas importante na pal ha" nakasimangot na wika ni Van.

Tumawa sya"Kung hindi lang naman ganon ka seryoso eh why not... Kaso kailangan ng ma fix eh. Before they attack first"

"Attack?" tanong ng kanyang ama.

"Yyyeah. It is something that I need to discuss with you and the Alpha." she said.

Nagkatinginan ang kanyang ama at si Van.

"Now shall we star" tanong nya sa kanyang ama at sa alpha. Naroon sila ngayon sa bahay ng Alpha pero hindi nila kasama si Jace. Pero ramdam nyang nasa paligid lang ito.

"Before that, mag usap muna kayo" wika ng kanyang ama.

Napakunot noo sya kahit na may idea sya kung sino ang tinutukoy nito.

"Sige na anak. Alam mo naman kung sino. Huwag matigas ang ulo" wika nito saka sya itinulak palabas.

Sa labas ay naghihintay sya. Amg taong nanakit sa kanya noon. Ang taong nagtulak sa kanya na sumali sa WPO. Pero naging parye din ito sa pagsusumikap nya para makalagpas sya.

"Hey" mahinang tawag ni Jace sa kanya.

"What?"tanong nya.

"Let's talk. In the garden" ano nito.

Tango lang ang sagot nya. Dinala sya nito sa usang lugar na hindi pamilyar sa kanya. Napakagandang hardin. Maaaring gonawa ito nang wala sya.

"You like?" tanong nito.

Tumingin sya dito "Yeah. I like it"

"I made this garden because of you. When I thought you already left this world" wika nito ng nakatingin ng deretso sa kanyang mga mata.

Nag iwas sya ng tingin. Mula nang umalis sya, ngayon lang ulit bumilis ang tibok ng puso nya. Ngayon lang ulit nya naramdaman ang kakaibang pakiramdam na iyon. Na parang ang saya nya na hindi nya masabi kung gaano sya kasaya na kapiling ito.

Nag iwas sya ng tingin sa nakakalusaw nitong mga mata."What do you exactly mean? Jace if you're going to say sorry better not. You're wasting your time"

Nakita nya ang pag guhit ng sakit sa mga maya nito. Parang gusto na nyang umiyak nang makita ang pagbabadya ng luha sa mga mata nito.

"Why?"

"Jace everyone deserve a second chance but not a third one. You already got your second chance before..... and thats enough" sagot nya.

"Maru listen. Yung nakita mo noon-"

"Enough. Ayoko na Jace. Ayoko na. Tama na masakit na" tumulo ang luha nya na sinubukan nyang pigilan.

"No Maru. I will tell you-"

" Stop! I said stop! Jace sinasaktan mo nanaman ako! Nagpaka tanga ako noon dahil sayo tapos ngayon gagawin mo nanam akong-"

"Why don't you listen? ! Maru nasasaktan ka sa walang dahilan! When I told you that I love you nasayo na ang puso ko! You left without listening to me! Ako ang nasasaktan! Hindi ka nagtiwala saakin! Pinagdudahan mo ang pagmamahal ko sayo." sunod sunod na luha ang tumulo sa mga mata nito.

"J-Jace......"

"Jane was trying to seduce me that time pero hindi ako nagpatangay. Alam mo ba kung bakit? Kase ikaw ang laman ng isip ko! But then ang sakit sakit na isipon na hindi ka nagtiwala saakin. Hindi mo manlang pinakinggan ang side ko. Ganun na ba ako kasama sa mga paningin mo?!" wika nito na halos pumiyok. Naghahabol ito ng pag hinga at naroon parin ang emosyon nito.

"J-Jace....I...."....she bit her lower lip.

Oh God! Ano ba ang pumasok sa isip nya ang hindi nya pinakinggan ang paliwanag nito.

" Maru mahal kita..... at hindi magbabago iyon.....Sana naman paniwalaan mo ako"

Nagtaas baba ang dibdib nya dahil sa pag iyak. "Ja-Jace..... Im sorry"

Agad nya itong nilapitan at niyakap ng mahigpit.

"Im sorry"she almost whisper

Mahigpit sya nitong niyakap pabalik. They both cried in each other's shoulder letting go the pain in their hearts.