Solitary

.3.

♧Chapter Three♧

♢Favor♢

☆King Warren Segal☆

~♡~

Five months later...

Nandito ako ngayon sa bahay nina Yuki. May family reunion kasi. Kung nagtataka kayo kung bakit invited ako, pinsan ko siya. Magkapatid ang mga mom namin. Kaya nga kahit inis na inis ako sa kaniya dahil sa paglandi niya kay Grex hindi ko magawa dahil pinsan ko siya at mabuti rin siyang kaibigan.

"Warren, nandyan ka papala. Umalis na ang family mo."

Puna ni Tita Marga sa presensya ko. Kapatid rin siya ni Mommy tatlo silang babae at may isang lalaki.

"Ahh. Opo tita. May sasabihin lang po ako kay Yuki tsaka may dadaanan pa po kasi ako mamaya."

Sagot ko at ngumiti ng sapat lang.

"Aysiya. Mukhang manchi-chic pa kayo ni Yuki a? Kailan mo ba yan ipapakilala sa pamilya?"

Tanong ni Tita at ngumiti ng may pagka-pilyo. Hayyy. Kailan nga ba kita pwedeng ipakilala Quaine? Maghihintay ako.

"Soon, Tita."

Ngumiti ako at umakyat na ng hagdan papunta sa kwarto ni Yuki. Two weeks ko na siyang di nakikita, ngayon nalang ulit. Kamusta na kaya siya? Bakit di siya pumapasok? Unti-unti kong binuksan ang pintuan ng kwarto niya ng marinig ko siyang sumigaw.

"Who the hell is that? Lock the door! I don't need whoever you are!"

He shouted with a bit weak tone. Geez. Anong nangyayari? Pumasok ako at ni-lock ang pinto. Sa una'y hindi ko makita kung nasaan siya dahil sa hang-in cabinet na nakaharang. Sumilip ako kung nasaan ang kama niya at nakita ko siya roon, nakahimlay. Putcha ano nangyari sa kaniya? Bakit may oxygen? May sakit ba siya? Unti unti siyang tumingin sa direksyon ko at nakita ko ang mata niya, matang pagod na pagod at tila may luha pa sa gilid.

"What are you doing here? You supposed not to be here! Go away! I don't need anyone!"

Hanggang ngayon sumisigaw pa rin siya. Hindi na siya ang kaibigan ko. Pakiramdam ko'y sinapian siya. Jusko. Ano na bang nangayayari? Lumapit pa ako lalo sa kaniya ng kama at siya namang nakaikom ang kamay at masama ang tingin sa akin.

"Can we talk? What happened to you? I'm so worri-"

He interrupt me.

"Leukemia. Stage 3. I'm dying. Happy?"

Seryosong sabi niya at tumingin sa ceiling. Naupo ako sa couch na nasa tabi ng kama niya. Damn. Hindi ko alam kung nasa panaginip ba ako o ano. Sana nga panaginip.

"How does it happen? You must be kidding man."

Sabi ko at tumawa ng bahagya at tinapik pa ang balikat niya.

"We're going England the day after tomorrow, our JS promenade. Hayyy. Di ko maisasayaw si Quaine di ko pa siya mapupuntahan sa birthday niya."

Sabi niya at tumulo ang isang butil ng luha sa kaniyang mga mata agad ring pinunasan. Hinaplos ko naman ang balikat niya. Ang kaninang mata niyang galit na galit ngayon ay puno ng lungkot. Nyeta. Ngayon ko lang siya nakitang ganito at hindi ko maiwasang maawa.

"Yuki."

Binanggit ko ang pangalan niya upang pampagaan ng loob. Ngumiti siya ng isang malungkot na ngiti bago muling magsalita.