Whatever Happens (Mika Reyes-Ara Galang-Bang Pineda)

Chapter 47

*****

Nearing chapter 50 :)

enjoy :*

*****

KIM'S POV

lumipas ang ilang linggo...

cienne: doc, ano pong findings?

doc: wala namang major injury. nagkaroon lang ng bleeding dahil nga nasaksak siya.. i will prescribe na lang some medicines to relieve the pain.. onting pahinga rin para mabilis gumaling ang sugat niya..

andito kami sa ospital ngayon..

at hindi.. hindi si ara ang nasaksak, kundi ako, oo tama kayo, ako ang nasaksak sa may balikat..

ganto kasi yun..

flashback..

cienne: kimpot, kaw na bahala diyan kay ara, magluluto lang ako ng hapunan..

tumango na lang ako.. buhat buhat ko si ara..

dinala ko siya sa kwarto saka dahan dahang inihiga sa kama niya..

sobrang hina niya pa rin..

me: dude, pagaling ka na please..

naupo ako sa may paanan niya at sumandal sa headboard..

ara: yeye, ako na lang ulit please! AHHH!

kinurot niya ang sarili niya at nagulat ako dahil may hawak na siyang kutsilyo na matulis..

inagaw ko ito sa kaniya..

kim: ara, wag..

nang mahila ko ito, nasaksak ang kutsilyo sa balikat ko..

end of flashback..

doc: o, kim ha, wag na masyadong makipagagawan kay ara baka mamaya, baril na ang makuha nun..

bahagya kaming natawa sa brutal na biro ni doc..

sana ganun lang kadali diba?

matapos nun, pumunta kami sa pinakamalapit na drug store para nga sa gamot ko..

camille: guys, talagang nag-iiba na tayo no?

carol: anong ibig mong sabihin?

cams: eh for the first time, di na tayo nambubully...

cienne: kala ko kung ano na..

cams: pero nakakalungkot lang.. parang nawawatak na tayo simula nung umalis si ye tapos naging ganun naman si ara..

carol: pero nasesense niyo? kanina pa walang imik si brownie.

sinamaan ko nga siya ng tingin..

me: wag ka nga!

cienne: hayy nakakalungkot lang talaga isipin..

cams: sana bumalik na si ye..

carol: eh pano yun? baka mabaliw si ara kapag nakita niya ulit si ye..

cienne: unless may plano tayo diba?

me: para sakin, hintayin na lang natin na si ye mismo bumalik dito.

cams: seryoso ka ba? diba ikaw nagsabi na let mika move on or let ara die.. ikaw yung nagpupumilit na iuwi si ye diba? bakit nag iba ata ihip ng hangin?

me: narealize ko lang na unfair naman rin kay ye kapag pinauwi siya ng di pa siya handa.. kaibigan niya pa rin tayo, bullies, kailangan natin siyang intindihin.. kasi si ara naman talaga ang pumili eh.. kay ara naman, choice niyang maging ganyan.. gusto niyang mamatay, tayo, pipigilan na lang natin.. ang hirap kung pagsasamahin natin kahit na alam nating hindi pa pwede at pareho lang rin silang masasaktan, diba?

carol: kaya naman pala tahimik tong si brownie kanina! may speech pa lang pinaghandaan!

tinulak ko siya ng mahina..

me: ikaw, kanina ka pa brownie ng brownie! gusto mo ba maging brownie ha?!

carol: sorry na..

me: mabuti pa, umuwi na lang tayo..

--------------------------

me: bakit ganun? parang kinakabahan ako..

cienne: ako rin eh, tumataas balahibo ko..

cams: eh baka naman may sakit kayo..

sinamaan namin siya ng tingin ni cienne.

cams: chill lang kasi kayo.. baka kasi marami lang kayong nainom na kape no..

carol: seryoso, cams, ako rin eh..

pinihit na namin ang pinto sa dorm at nagulat kami sa nakita namin..

kami: ARA!!!!!

-------------------------

short hehe :((

tyfr :)

votez and commentz po