Whatever Happens (Mika Reyes-Ara Galang-Bang Pineda)

Chapter 37

*****
Chapter 37 :)

ENJOY!!

*****

MIKA'S POV

KUNG PWEDE LANG AKO MAGPAKAMATAY, EDI SANA GINAWA KO NA DIBA?!

ANG SAKIT.. SOBRANG SAKIT DAHIL KAIBIGAN NA LANG ANG TINGIN SAKIN NG TAONG MAHAL KO.. ang sakit sakit kasi araw araw, puro si shiela bukambibig niya.. araw araw, kausap niya ito, maging kahit nasa banyo siya, ito pa rin ang kinakausap niya..

lalo lang akong nawawalan ng pag-asa..

HINDI. ISANG NAPAKALAKING HINDI.. hindi niya pa alam na mahal ko siya..

hindi niya pa alam na halos mamatay na ako sa sakit..

andito ako sa kwarto ngayon, kasama niya... anong ginagawa niya?

ayun, kausap ang mahal niyang girlfriend.. hindi ko na namang mapigilan ang luha ko..

sabay ng pagtulo nito ang pagyakap sa akin patalikod ng taong mahal ko..

ara: bebz, umiiyak ka ba? bakit?

hinarap niya ako sa kaniya at hinawakan ang pisnge ko.. pafall ka na naman!

me: wala to.. excuse nga..

dali dali akong tumakbo papunta sa banyo at saka nag-breakdown.. ayoko na..

ilang araw, o kahit linggo na rin ang tinitiis ko..

ang sakit :((

kinakatok lang ako ni ara sa banyo..

ara: bebz, daks, mika.. please naman, open the door. alam kong may problema.. please, talk to me..

ayoko, ara.. hindi natin kayang pag-usapan ang problema.. kasi ikaw at ako ang problema..

ilang minuto ang lumipas, andito pa rin ako sa banyo.. wala atang planong tumigil ang agos ng luha ko :'(( ganito pala ang pakiramdam kapag nasasaktan ka..

narinig kong may nagsususi sa pinto ng banyo.. nakita kong si ara ito..

ara: yeye..

dali dali siyang tumakbo palapit sa akin at niyakap ako ng napakahigpit..

ara: bebz, shh.. stop crying na please.. nanghihina ako kapag ganyan ka eh..

me: magiging okay ako kung bibitawan mo ko ngayon, ara..

ara: ha? di kita naiintindihan..

me: hindi mo nga ako maiintindihan kasi hindi mo naman alam.. wala kang alam kung anong nararamdaman ko ngayon..

tumakbo ako palabas habang umiiyak. di ko pinansin ang mga matang nakatingin sa akin....

dumiretso ako sa pinakamalapit na park na nakita ko...

umupo ako sa isang tagong bench, pinatong ko ang dalawa kong hita at niyakap ito...

----------

ara: yeye?

nagulat ako ng biglang may tumapik sa dalawang hita ko..

me: why are you here?!

tinulak ko siya palayo at nang patayo na ako hinila niya ako pabalik kaya napaupo ulit ako sa bench..

ara: ye, i'm tired figuring you out.. hindi mo sinasagot ni isa sa mga tanong ko kung bakit ka nagkakaganyan.. pero alam kong nasasaktan ka.. bakit?

tumakbo ako paalis pero hinawakan niya ng napakahigpit ang dalawang braso ko..

me: aray, ara! nasasaktan ako! bitawan mo ako!

ara: sabihin mo sa akin kung bakit ka nagkakaganyan!

me: ayoko!

ara: alam kong kasama ako diyan.. kaya sabihin mo na! pagod na ko kakatanong sayo!

saka ko siya tinulak..

me: pagod ka na?! SUBUKAN MONG MAHALIN ANG ISANG KATULAD MO NANG MALAMAN MO ANG IBIG SABIHIN NG SALITANG NAKAKAPAGOD!

at tumakbo akong umiiyak...

--------------------

tyfr :)

votez and commentz :)

nasaktan ako dito sa chappie na to, lalo na sa mga kara shippers na tulad ko hahaha :))