Soğuk hava ciğerlerimi yakarken,titreyen bedenimi göz ardı etmeye çalışıyordum.Şakağıma dayadığım silahın soğukluğu beni daha da ürpertirken çok fazla diye düşündüm .Yaşananlar çok fazlaydı.Geçmişin cam kırıkları geleceğimin önüne parça parça düşerken her nefes alışımda içime batması ,canımı çok yakıyordu.Düşüncelerim gözlerimden hayat bulmuşçasına tane tane yanağımı ıslatırken kendimi sakinleştirmeye çalıştım.Şimdi korkaklığın sırası değildi.Hayatımda ilk defa cesur davranacaktım, davranmalıydım. Elimdeki silahı daha sıkı kavradım.,parmağımı yavaş yavaş tetiğe iterken beynimi donduran o sesi duydum
-Hazal!!
Kulaklarım bu sesi duymak istermişcesine arkamı dönerken,gözyaşlarım da kulaklarıma eşlik ederek çeneme doğru yol aldı.Gözyaşlarım yavaş yavaş sarsılarak ağlamaya dönüşürken bana yaklaşmaya başladı.Ne yapacağımı bilmez halde silahı ona doğrulturken fısıltı gibi çıkan sesime engel olamadım
-Yaklaşma
Yaptığım hareket ile gözlerinden şaşkınlık duygusu geçsede yaklaşmaya devam etti.Sesimin güçlü çıkmasına çalışarak Son gücümle bağırdım
-Aras yaklaşma!
Beni dinlemeyip seri adımlarla bana yaklaşırken aramızda birkaç adım kala durdu.Silah tuttuğum iki elimi avuçlarının arasına alarak kendi alnına bastırdı.Nefesim kesilmiş bir şekilde ona bakarken gözlerini kırpmadan fısıldadı.
-İzin vermem Hazal Asla beni bırakmana izin vermem.
