One Tweet {N.H}

035

En zoals Liam al zei, hij staat bij de voordeur. Ik loop naar hem toe en wil naar binnen lopen als hij me tegenhoud. 'Wat?' vraag ik bot.  'Wat? Je bent bijna heel de  dag weg geweest hoor' Ik kijk op mijn horloge en zie dat het pas twee uur is. 'Liam ik ben misschien drie uurtjes in de stad geweest' zeg ik kalm. Hij zegt niks en laat me er langs, ik wil naar boven gaan als Liam een kuch geluidje maakt. Ik stap van de trap en loop de huiskamer binnen. Zwijgend zit iedereen voor zich uit te staren.

Ik hoop zo erg dat mijn trainer zijn mond heeft gehouden. Ik ga op de grond zitten tot Liam alweer een kuch geluid maakt. 'Jesus Liam ga naar een dokter ofso' zeg ik en gelijk zijn alle ogen op mij gericht. Niall kijkt kwaad, bezorgt en teleurgesteld. Dat geldt ook zo bij Harry, en Louis. Kian kijkt eerder, ja bezorgd en teleurgesteld. Dat vind ik het ergst, ik heb mijn broer teleur gesteld. Dat doet me nog het meeste pijn van alles. Hij staat dag en nacht voor me klaar, in moeilijke, makkelijke, verdrietige en blije periodes. En wat doe ik...

Ik stel hem teleur. Ik kan dit niet aan zien. Ik ren het huis huilend uit en druk op de bel bij Nick. Hij doet open en gelijk trekt hij me in een knuffel en doet de deur dicht. Hij maakt sussende geluidjes, maar zegt niet dat alles goed komt. Hij weet dat ik daar niet tegen kan. Ik ben weer een beetje gestopt met snikken als Nick los laat. 'Hey Baby, wat is er?' vraagt hij lief. 'Ik heb Kian teleurgesteld. Niall, Louis en Harry ook. En Liam ook denk ik. Maar dat van Kian vind ik erger''

'Ik snap het Baby, maar je zult het toch onder ogen moeten komen. En je hebt ook de belofte gebroken met mij. Maar je weet het, ik kan daar wel tegen.' zegt hij en kijkt me lief aan. 'Ik hou van je Nick' zeg ik en geef hem een knuffel. Ik bedenk me net iets.. Waar is Lily. 'Nick.. Heb jij Lily gezien?' vraag ik. 'Nee' ik trek hem aan zijn arm mee de deur uit en gooi de voordeur naar mijn huis open. 'Waar is Lily!' roep ik en trek Nick mee de huiskamer in. 'Waar is ze?' roep ik weer.

'Antwoord dan verdomme. Ze is mijn beste vriendin. Waar. is. ze' roep ik maar ze zwijgen nog steeds. 'Idioten' roep ik in het Nederlands en trek Nick weer aan zijn arm mee naar buiten en gooi de deur met een klap dicht. Kut Kian zijn woede aanvallen. Ik hoor de deur weer open gaan en Kian staat dreigend te kijken. 'Euhm Nick..' zeg ik en hij draait om. 'We zijn er bij he?' 'Nope. Rennen!' roep ik en we draaien tegelijk om en rennen weg. Ik ren de weg naar het ziekenhuis helemaal af en storm naar binnen.

Noa kijkt me bezorgd aan. Ik wuif het weg en trek Nick aan zijn arm naar kamer 332. Ik gooi de deur open en m'n pa schrikt ervan. 'Sorry pap' zeg ik buiten adem, Nick doet de deur van de kamer dicht en gaat er tegenaan staan. 'Skyler. Uitleg. Nu' Het moet een keer boven water komen dat ik boks, toch?. Ik knik en ga op zijn bed zitten. 'Hoeveel tijd heb je?' 'Euh Skyler... Kian is, soort van hier' zegt Nick. 'O.o' zeg ik en kijk naar mijn pa. 'Je hebt een woede aanval veroorzaakt zeker' raad hij.

'En wat voor een' antwoord ik en kijk naar Nick. Ik zucht diep. 'Ja, en nu?' 'Nu zul je Kian onder ogen moeten komen en zorgen dat hij niks doet' zegt mijn pa. En zoals ik al had gedacht storm Kian de kamer binnen en komt dreigend op me afgelopen. Inderdaad, ik ben nog steeds bang. Ik loop achter uit de dode hoek in. Regel 1 bij boksen, loop nooit een dode hoek in. Kian pakt me bij mijn polsen wat redelijk veel pijn doet. Nee het doet gewoon pijn. Niet redelijk, het doet veel pijn, heel veel pijn .

'Kian, please laat los' zeg ik zo kalm mogelijk. Maar in plaats daar van knijpt hij alleen maar harder. 'Oke pap, niet voor het een of het ander maar jou zoon is mijn polsen aan het fijn knijpen. Help ff' zeg ik als ik naar mijn pa kijk. Hij zucht en gaat uit zijn ziekenhuisbed. 'Kian laat je zusje los.' Oh en nu laat hij wel los. 'Ga maar ijs halen' ik knik en loop met Nick de deur uit naar beneden. Waar ik Danish en Noa tegen kom. 'No, heb je ijs?' vraag ik en laat mijn polsen zien .

'What the fuck' zegt Danish. 'Wat heb jij uitgespookt' vraagt Noa. 'Niks aan de hand. Kian had een woede aanval.' 'SKYLER' 'En daar zul je hem hebben' mompel ik. 'Ja Kian' vraag ik en Noa overhandigt me het ijs. 'Laat je polsen zien' zegt hij. 'Nee' zeg ik en loop het ziekenhuis uit. 'Skyler wacht ff' zegt Nick en ik sta stil. Als hij naast me loopt loop ik naar het ziekenhuis parkje en klim de boom in. Nick klimt me achterna en haalt het ijs van mijn polsen. 'Je weet dat dit niet kan he?' 'Weet ik. Maar ik hou van mijn broer dus ik neem het hem niet kwalijk' 'Ik snap je wel. Maar dit mag gewoon niet. Hoeveel je ook van hem houd' ik zucht em spring uit de boom.

Ik bel Lily en ze zegt dat ze in een hotel zit. Ik zucht en hang weer op. 'Nick? Weet jij waar hotel Diamond zit?' 'Ja hoezo?' vraagt hij en slaat een arm om mijn nek. 'Lily is daar' antwoord ik. 'Ik denk dat het handiger is als je even uitleg aan je familie gaat geven' 'Ja maar-' 'Niks geen gemaar. Jij gaat gewoon uitleg geven. Ook inclusief het boksen.'

'Blijf je dan bij me?' vraag ik. 'Nee dit moet je zelf doen' ik zet mijn puppie oogjes op. 'Nee geen puppie oogjes' ik doe een pruillipje erbij en een verdrietige blik. 'Okay jij je zin.' 'Verdomd goede actrice' mompelt hij erachter aan. Ik grinnik en we lopen weer naar binnen. Als ik binnen ben word ik bij mijn pols vastgepakt. 'Auw' roep ik en draai om. Niall kijkt me aan en schrikt. 'Wat heb jij gedaan?' vraagt hij. 'N-' Nick kijkt me waarschuwend aan. 'Ik bedoel, ik had ruzie met Kian' zeg ik en Nick knikt trots. Ik geef hem een dodelijk blik. 'Waarom zeg je dan "Auw"' Ik zucht en laat mijn polsen zien. Ik kijk naar de vloer omdat ik Niall zijn reactie niet wil zien.

Niall drukt een kus op mijn polsen en ik kijk voorzichtig omhoog. Hij opent zijn armen maar ik blijf staan. Nick duwt in mijn rug en ik val voorover in Niall zijn armen. 'I'm so sorry babygirl' 'Jij hoeft geen sorry te zeggen Niall. Ik ben niet eerlijk geweest' zeg ik en laat hem weer los. 'Tegen niemand. Niet tegen mijn ouders, niet tegen Kian, niet tegen jullie, niet tegen vrienden. Alleen tegen Nick...' ik kijk Nick aan en hij geeft me een warme glimlach. Ik kijk weer naar Niall. 'Wat bedoel je precies?' vraagt hij. 'Leg ik thuis wel uit' antwoord ik en loop naar Noa toe. 'Hey No, kan mijn vader misschien voor een paar uurtjes naar huis?' vraag ik. 'Ja kan ik wel regelen' 'Bedankt' zeg ik en loop weer terug naar Niall en Nick. 'Komen jullie?' vraag ik. Ze knikken en ik loop naar de kamer van papa waar Kian ook is.

'Skyler kom op' zegt Kian smekend. Ik kijk achterom en Niall en Nick geven me een bemoedigend knikje. Ik loop naar Kian en blijf een halve meter van hem verwijderd. Ik laat mijn polsen zien en Kian is stil. 'Heb ik dit-?' ik onderbreek hem door ja te knikken. Tessie komt binnen met een rolstoel. 'Stoor ik?' 'Nee hoor. Pap, je gaat voor een paar uur naar huis. Ik heb wat op te biechten' Kian en papa kijken me vragend aan maar ik laat het.

Pap stapt uit bed en gaat in de stoel zitten. Kian duwt hem naar beneden. Nick slaat en arm om mijn nek en Niall om mijn middel. Beelt je maar in hoe raar dat eruit ziet. Als we beneden staan geef ik Noa een bedank knikje. 'Skyler' Melanie. 'Melanie' zeg ik en draai om. Haar wang is een beetje blauw... Oops. 'Zie je dit?' 'yup' antwoord ik en kijk haar duivels aan. 'Dat was jij' zegt ze. Nick, Niall, Kian en pap kijken me met grote ogen aan. 'Dat klopt. Nog iets?' 'Ja' ze haalt uit en net voor mijn wang houd ik haar tegen. 'Leuk geprobeerd' zeg ik. 'Nog een keer proberen?' vraag ik. 'Skyler stop. Dadelijk raakt ze je echt' zegt Kian. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat ze weer uithaalt en weer houd ik haar tegen. 'Klaar? Ik heb beteren dingen te doen'

Ik draai om en loop weg. Nick geeft me een High-Five. 'Goed opgelet' 'Bedankt' zeg ik en hij geeft me een knuffel. Ik knuffel hem terug. Als ik hem los laat lopen we naar buiten. 'Sky waar heb je dat geleerd?' vraagt Niall. 'Leg ik je zo allemaal uit' beantwoord ik zijn vraag en stap in de auto. Op naar een lange, pijlijke middag....

Whoehoee. Weer een deel