Dilemma, Harry Styles love story

Hoofdstuk 30

*JESSY'S P.O.V*

Niet veel later kwamen Harry en Niall binnen. Natuurlijk kijkt Harry me even aan, maar ik kijk snel weg in mijn boek. Alsof ik hard aan het werk ben. Niall gaat een rij naast ons zitten. ''Wat is er?'' Fluisterd Grace. Niall zegt wat terug maar dat hoor ik niet. Ik tik Grace aan en ze schrijft wat in haar agenda.

'Gedoe met Zayn en Harry.'

Lees ik. Ik frons mijn wenkbrauwen. Wat voor gedoe? Heeft Zayn iets gedaan bij Harry? Ik besteed er maar geen aandacht meer aan. Dit is zo een rot situatie.

''Jessy?'' Ik draai me om naar Louis. ''Zullen we vanmiddag naar de skatebaan gaan? Is hier een paar straten verderop.'' Ik schud mijn hoofd. ''Sorry.''

Natuurlijk wil ik dat wel, met Louis skateboarden. Het is echt heel vet om te doen, maar ik heb even geen zin meer om iets te doen. Ik wil vanmiddag zo snel mogelijk naar huis, als mijn vader me dan op tijd ophaalt.

In de grote pauze loop ik de wc's uit met Grace. We gaan richting het schoolplein. Maar dan zie ik Jason de schooldeuren binnen lopen. Hij heeft straks zijn Frans examens.

Ik zwaai naar hem en al snel ziet hij me staan. Hij komt naar ons toe gelopen.

''Denk je dat je het goed zal maken?'' Vraag ik.

''Oui, oui. Madame.'' Lacht hij. ''Hoelaat ben je uit?''

''Twee uur. Pap haalt me op.''

''Waarom?''

''Mijn band is lek, weet je nog?'' Mompel ik.

''Je gaat toch met Zayn naar de kermis? Ik geef het even door dat je om twee uur uit bent.'' Hij lacht geheimzinnig en loopt door. ''Jason! Als je dat maar laat!'' Roep ik hem nog achterna, maar hij reageerd er niet meer op. Ik zucht.

''Ga je echt met Zayn naar de kermis?'' Vraagt Grace als we naar buiten lopen. Ik rol met mijn ogen. ''Nee, natuurlijk niet.''

--

Om twee uur gaat de bel. Eindelijk, ik ben uit. Harry en ik hebben vandaag helemaal niet tegen elkaar gepraat. Natuurlijk doet dat me pijn en het maakt me verdrietig. Het liefst wil ik hem de heletijd knuffelen, maar hij vind me niet meer leuk.

Ik loop met Niall en Grace naar beneden.

''Dus, je wilt niet meer met Harry praten?''

''Het heeft toch geen zin meer.'' Mompel ik. Ik loop wat sneller vooruit want ik heb geen zin om over hem te praten. Ik leg mijn tas op de grond als ik eenmaal bij mijn kluisje ben. Ik pak snel de juiste boeken voor mijn huiswerk en even later loop ik de school uit. Het is de hele dag al regenachtig, maar nu schijnt de zon weer. Ik loop het schoolplein af richting het hek. Mijn vader staat er nog niet, maar hij zou er elk moment wel aan moeten komen.

5 minuten later is hij er nog steeds niet. ''Schiet op.'' Zeg ik in mezelf. Ongeduldig sms ik hem om te vragen waar hij blijft. Wanneer ik mijn mobiel weer terug in mijn jaszak stop, hoor ik iemand die mijn naam roept. In mijn ooghoeken zie ik Zayn. Ik doe alsof ik hem niet hoor, want ik heb geen zin in hem. Hopelijk komt mijn vader snel. Ik hoor Zayn aan komen rijden op zijn scooter en hij remt af naast me. Ik kijk op. ''Hay.'' Alsjeblieft pap, het zou zo geweldig zijn als je nu komt. Dacht ik in mezelf.

''Wacht je op iemand?'' Hij doet zijn helm af. ''Ja, op mijn vader. Mijn band was lek vanochtend.'' Zeg ik, zonder hem aan te kijken.

''Hier, ik breng je wel thuis.'' Hij geeft me een helm.

''Dat hoeft echt niet, maar bedankt.''

''Alsjeblieft? Ik ga toch naar Jason toe.''

Ik zucht. ''Oké dan.'' Ik pak de helm aan en stap op zijn scooter. Terwijl ik dat doe, zie ik Harry langs ons voorbij fietsen. Hij herkent ons niet, met onze helmen op. ''Die sukkel.'' Ik hoor Zayn lachen.