Dilemma, Harry Styles love story

Hoofdstuk 17

*HARRY'S P.O.V*

Ik lig maar te draaien in mijn bed. Het is al 23:00 geweest en ik kan maar niet in slaap komen. De heletijd denk ik aan Jessy en Zayn. Waarom wilt ze niet meer naar mijn bijles komen? Heb ik iets verkeerds gedaan? Natuurlijk heb ik iets verkeerds gedaan. Ik heb bijna met haar gezoend op het schoolfeest, terwijl ze Zayn leuk vind. Ik ga rechtop in mijn bed zitten en moet huilen. Terwijl ik dat doe, gaat de deurbel.

Wie zou dat nou weer kunnen zijn? Wie belt er nou om 11 uur 's avonds nog aan? Ik mag dat nooit, zo laat nog open doen van mijn moeder. Maar ze slaapt waarschijnlijk al. Ik loop heel stil, op mijn tenen naar beneden en kijk door het raampje.

Jessy? Verward haal ik al de deur sloten van slot en doe de deur open.

''J-jessy? Ben jij het?'' Fluister ik.

''Nee hoor, de kerstman.'' Ik kijk achter Jessy en zie Jason met zijn fiets op de stoep staan. Jessy laat even merken dat ze zich irriteerd aan hem. ''Mag ik binnen komen? Alsjeblieft?''

Hoe kan ik nou nee zeggen tegen haar? Ik knik en doe de voordeur verder open. We lopen naar de woonkamer en maken plaats op de bank. ''Wat is er?''

*JESSY'S P.O.V*

Hij laat me naar binnen, gelukkig. Dat betekend dus dat hij mij een kans geeft. Ik ga zitten op de bank en hij komt naast me zitten. Ik probeer mijn woorden te zoeken om mijn excuses aan te bieden, ookal is dat heel moeilijk. ''Wat is er?'' Vraagt hij.

''Dat van vanochtend.. Zayn heeft dat allemaal verzonnen. Je moet me geloven, Harry. I-ik.. Zayn.. Hij wilt ons niet bij elkaar zien, geloof ik. Je mag kijken in mijn telefoon! Ik heb niks naar hem vers-''

''Dat weet ik, Jess.'' Hij houd mijn gezicht in zijn handen. ''Het is oké, ik geloof je.'' Ik haal diep adem vanuit opluchting. ''Gelukkig, ik was zo bang dat..''

Ik kon niet meer verder praten omdat Harry zijn lippen op die van mij legt. Ik sluit mijn ogen en zoen hem terug. Het voelt als twee puzzelstukjes die elkaar eindelijk hebben gevonden.

En dan wordt het moment verpest door mijn telefoon die af gaat. Ik trek me terug en moet blozen. Harry glimlacht verlegen. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en zie Jason's naam op mijn beeldscherm. Ik neem de telefoon op. ''Wat?'' Zeg ik bot. Ik hoor Harry zachtjes lachen.

''Thee kransje is voorbij, Jess. Kom naar buiten want het begint te regenen.''

Ik hang de telefoon op zonder iets te zeggen.

''Het spijt me. Ik moet gaan.. Mijn broer wacht op me.'' We staan tegelijk op en geven elkaar een knuffel. ''Het geeft niet. Ik ben blij dat je er was. Ik bedoel, ik zat er mee dat je me misschien niet aardig vond ofzo.''

Awh. Hoe kan hij dat denken? Hij is de liefste jongen die ik ken. Ik geef hem een kusje op zijn wang en loop dan naar de gang. ''Tot morgen.'' Zegt hij met zijn lage stem. Ik lach even naar hem en loop dan het huis uit. Ik voel dat het nu best hard aan het regenen is dus doe mijn capuchon op. Arme Jason, hij staat nog steeds op me te wachten op de stoep. ''Het spijt me.'' Zeg ik snel en spring achterop.
''Was het leuk? Je hebt een irritant grote glimlach op je gezicht.'' Snauwt Jason terwijl hij de stoep af rijdt.

Ik giechel. ''Hmhmm.''

--

''Eindelijk! Ik maakte me zorgen om jullie.'' Zegt mijn vader als hij de keukendeur opendoet. ''Sorry, pa. We konden eerder thuis zijn maar Jessy moest nog even langs haar bijles-leraar.''

Met onze doorweekte kleren lopen we door de keuken en woonkamer naar de hal. Mijn vader komt achter ons aangelopen. ''Om half 12? Is het niet een beetje laat voor wiskunde bijles Jess?''

''Ik had nog wat goed te maken met hem. Het is weer oké.'' Ik schop mijn all stars uit.

''Hm oké dan. Ga maar snel naar boven jullie twee, het is al laat.''

Als ik me heb omgekleed stap ik mijn warme bed in. Ik dacht na over Zayn en Harry. Als ik denk aan de ene, krijg ik vlinders... Maar bij de andere ook. Kan je verliefd zijn op twee jongens? Zayn is zo ontzettend knap en populair. Harry is ook knap én is super lief. En ik heb met allebei gezoend deze avond. Dilemma... Ik word gek van mijn chaotische gedachtes en sla een kussen op mijn hoofd.

--

De volgende dag zit ik naast Grace bij scheikunde. We hebben het weer goed gemaakt, omdat Harry niet boos op me is. Ook heb ik het met de andere jongens bijgepraat. Ze willen me alleen 'beschermen' tegen Zayn. Hoe lief dat ook is.. Ik heb toch gevoelens voor hem. Maar ook voor Harry.. Daar gaan mijn chaotische gedachtes weer.

''Heb je gehoord wat ik zei, Jessy?''

Ik schrik op en kijk naar de scheikunde docent. ''J-ja.'' Stamel ik. Hij trekt een wenkbrauw op. ''Goed, vertel eens wat we nu moeten gaan doen.''

Natuurlijk, zoiets had ik al verwacht. Ik schraap mijn keel en kijk hopeloos naar Grace. Zij haalt haar schouders op. Ze had dus ook niet opgelet. ''U-uhm...''

''We moeten gaan onderzoeken of die twee dingen bij elkaar kunnen.'' Hoor ik Harry achter me fluisteren.
Ik herhaalde wat Harry zei, maar dan hardop in de klas.
''Precies ja. Die 'twee dingen' mogen jullie achter in de klas gaan onderzoeken. Pak de veiligheidsbril en het lab-jas.''

''Thanks.'' Zeg ik tegen Harry als we naar achteren lopen.

Samen met Grace moet ik proefjes doen, maar we begrijpen er allebei niks van. ''Harry?'' Roept Grace door de klas. ''Nee, nee niet doen!'' Sis ik. Grace fronst haar wenkbrauwen. ''Wat is er? Je doet raar als het om Harry gaat. Het is toch weer goed tussen jullie?''

Het is gewoon ongemakkelijk na die kus van gisteren dat ik dan met Harry praat. Ik heb Grace er nog niet over verteld. Ik weet ook niet of ik dat wel wil doen en of het van Harry mag. Bovendien word Harry nog steeds aangezien als 'de nerd' van de school, dus zou ik me schamen als iedereen het weet. Gelukkig doen Louis, Liam en Niall wel normaal tegen hem. Harry komt aangelopen en pakt een krukje onder de tafel vandaan. Ik luister maar afwezig mee. Ik staar naar Harry. Zijn langzame, kalmerende stem legt uit hoe je de opdracht moet doen.

''Oke? Snappen jullie het nu?''

''Uhu! Dankje.'' Glimlacht Grace. Ik knik en doe alsof ik het begrijp. ''Je luisterde niet, hmm?'' Lacht ze. Mijn wangen worden rood en we beginnen aan de proef.

Eindelijk gaat de bel voor de lunchpauze. We ruimen op en lopen de klas uit. ''Jessy, blijf nog eens even?'' Vraagt de docent. Met een zucht loop ik terug naar zijn bureau.