Boyfriend Corp. Book 3 : After Happily Ever After

Chapter 1 | Skip and fast forward »

Tinatapos lang daw ang morning routine niya... E, kakasimula pa nga lang ng sa 'kin.

It's been a year and a half.

A freaking a year and a half since we officially became a couple...

...at hindi pa rin kami nagsasawa.

...hindi pa rin ako nagsasawa.

But that's bullshit.

"Ack!"

Napahawak ako sa noo ko nang biglang bumagsak ang cellphone ko sa mukha ko. Agad akong tumayo sa kama at inaninag sa screen ng phone ko kung pula na naman 'yon.

Ini-unlock ko ulit ang phone ko at tinitigan ang pinakaunang email na binasa ko ngayong umaga. Hindi pa talaga nagsisimula ang araw ko pero nakakailang buntong hininga na agad ako ngayong umaga. Sampung minuto pa lang ang nakakalipas mula nang magising ako.

Binalik ko na sa inbox ng mailbox ko at binasa ang schedule ko para ngayong araw. As usual, walang exciting—6:00pm Go and grab yourself a beer, idiot. But I'm just kidding with beer, make it beersssss.

Ha, at least there's something to look after for this day. Right! Beers!

I did my thing fast so I can get to office early. I'm planning to have an early out since gusto kong mapaaga ang 6 P.M. appointment ko. Matapos maligo at makapagbihis ay tinawagan ko agad si Matt para sa lunch meeting mamaya. Kailangan ko muna kasing dumaan sa pre-school at asikasuhin ang inuutos sa 'kin ni Papa bago ako makapunta sa Art Stuff.

Lately, it's all been pre-school and Art Stuff. Kung wala ako sa bahay, doon lang ako makikita. Mag-eenie-minnie-miney-mo ka na lang.

"I'm meeting a different client?"

"WE are actually. I'm really sorry. Sabi din kasi ng nakakataas na ikaw ang humawak ng bagong kliyente." Pangdispensa ni Matt. Ginamit na niya ang term na 'nakakataas' kaya for sure, wala na talaga siyang magagawa. "They already gave your supposed to be project to someone else."

"Pero I already made the presentation, Matt. And if you want me to meet the new client, wala akong ipe-present."

"I know, I know. It's kind of a bummer since kahit ako damay. Back to zero pero wala e. The management is really pursuing to add more variety for Art Stuff kaya tinanggap nila agad 'yong offer."

Dinagdagan ko na naman ng bilang ng buntong-hininga ko ngayong umaga. Kahit naman magreklamo akong magiging useless ang pinagpuyatan kong presentation para sa araw na 'to, wala rin naman kaming magagawa.

"Look at the brighter side, Gab. Getting this project means they trust you so much."

"But they're being a pain in the ass."