Susan's Revenge

-28-

'Je hebt wat gedaan!' tierde Nicolas nadat hij de waarheid uit me getrokken had 'ik had het je nog zo verboden! Waarom heb je niet geluisterd?! Weet je niet hoe gevaarlijk dat van je was?! Susan dit had niet van je verwacht!' vervolgde hij zijn tirade. Hij was echt behoorlijk kwaad want hij toornde boven me uit, en met zijn zwarte kijkers boorde zich in mijn grote puppy ogen vol van onschuld.

'Ik moest er gewoon naartoe Nicolas, hij was de enige connectie tussen mijn ouders en ons, hij kon de vragen beantwoorden die ik had,' zei ik kleintjes. Nicolas zette zijn armen in zijn zij 'en heeft hij je vragen beantwoord?' vroeg hij sceptisch.

'Nou nee, nog niet, want er moest natuurlijk eerst veel opgehelderd worden aan beide kanten. Wat er met ons gebeurd was en hoe hij heeft gehandeld nadat we waren verdwenen. Het was gewoon te laat om nog aan de vragen te beginnen,' mompelde ik kleintjes. Nicolas zuchtte diep en wreef over zijn voorhoofd.

'Ik hoop dat het je waard is om jezelf en je zuster zo in gevaar te brengen. Wat nou als hun comité beslist dat jij en je zuster toch geen bestaansrecht hebben, dat jullie op de zwarte lijst terecht komen?! Dat zou betekenen dat jullie voor de rest van jullie bestaan in gevaar zijn! Besef je wat voor een risico je hebt genomen!' begon Nicolas verder met zijn tirade. Ik knikte kleintjes en liet mijn schouders hangen.

Misschien was dat hele bezoekje inderdaad geen goed idee geweest, al had het me gewoon zo opgelucht, ik hoopte gewoon inderdaad dat ik er geen spijt van zou gaan krijgen. Ik hoorde Nicolas nog eens zuchten en ik durfde stilletjes aan hem weer aan te kijken, hij keek vertwijfeld, het zwart was uit zijn ogen verdwenen, dus dat gaf aan dat hij was bedaard. Toch wou ik niet lang meer bij hem in de buurt blijven en begon verder naar achteren te lopen.

Ik besloot niets meer tegen hem te zeggen en liep de deur van de woning uit. Het leek me gewoon het beste hem toch maar met rust te laten. Ik liep een poosje door de vele gangen van de school, kwam zo nu en dan iemand tegen maar de lessen waar gewoon nog druk bezig dus was het voor de rest rustig.

Ik merkte al snel dat ik richting de schoolbibliotheek wandelde en twijfelde dan ook niet om naar binnen te gaan toen ik voor de deur stond. Ik hoorde de bibliothecaresse ergens boeken op de plank zetten maar negeerde dat voor de rest. Ik liep voorbij de vele boekenplanken en er kwam weer wat in me op. De lectuur bij Catheleine thuis had ik niet meer kunnen op pakken, maar ik had nog graag wat meer over Luna en Aryanne willen weten. In deze bibliotheek moest er toch wel wat geschiedenis over die twee te vinden zijn.

Pppfft en dat te bedenken dat ik echt geen held ben met geschiedenisles, moet je me nu zien. Haha. Ik die geschiedenis wil onderzoeken. Ik liep nu al meer gericht te zoeken en na een tweetal gangen te hebben gehad vond ik eindelijk de afdeling waar ik een aantal boeken waar ik de namen van de zusters in de titels verwerkt zaten. Ik nam een drie tal boeken van het schap die me het interessantste leken en ging daar rustig mee aan een tafeltje te zitten.

Ik opende het eerste boek en begon de inleiding te lezen, het was saai gezwets over de auteur die nogal hoogdravend over zijn eigen ervaringen sprak en hoe trots hij op zichzelf was. Gadver. Ik sloeg het stukje snel over en ging verder naar het eerste hoofdstuk.

Ik was toch aardig in het leeswerk in beslag genomen want ik vond eindelijk de reden waarom Luna meer werd geëerd dan Aryanne. Alle royals die bestaan hadden en nu nog over waren stamde letterlijk allemaal van Luna af, Aryanne had blijkbaar nooit aan kinderen begonnen. De mensen die Aryanne tot vampiers had gemaakt waren waren ook met veel minder, en haar afstammelingen waren bijna niet geregistreerd. Van Luna was alles een stuk beter bij gehouden, het verklaarde waarom ze als de moeder van alle vampiers werd beschouwt. Ik las ook dat de zusters de enige twee vampiers waren die ooit in staat waren om volwassen mensen te veranderen, al de vampiers die na hun kwamen bezaten die eigenschap ook niet meer. de makelingen die ze hadden gecreëerd waren niet zoals de makelingen van volbloed vampiers die minder krachtig waren. de kracht die de zusters door gaven aan hun makelingen waren net zo krachtig als de latere volbloeden die later dan weer afstamde van de royals die hun echtgenoten bij mensen of andere makelingen vonden.