Susan's Revenge

-12-

Ik wou hem dus aan kijken maar bedacht me omdat ik mijn verschrikkelijk gezicht niet aan hem wou laten zien. Ondertussen had ik door mijn haren heen al wel gezien dat het donker in mijn kamer was maar dat ik alle voorwerpen alsnog heel scherp kon waarnemen. Oke dat was duidelijk iets nieuws, waarschijnlijk waren er nog wel nieuwe dingen.

Mijn gehoor had ik al vast gesteld en mijn neus had al wel eerder al een verandering door gemaakt maar ik merkte dat ik toch nieuwe dingen kon op pikken.

'Nicolas ik wil Liv zien,' zei ik uiteindelijk zeker. Nicolas zuchtte 'dat gaat nog niet, je mag het dan niet meer voelen maar je verandering is nog bezig. Je karakter is nog niet vast.' Hij streek een paar strengen haren van mijn gezicht weg maar ik wende mijn gelaat van hem af.

'Schaam je er niet voor Susan, en voor mij al helemaal niet meisje,' zei hij geruststellend. 'Maar dit is het gezicht van de man die mijn leven heeft verwoest,' zei ik klein. 'Nee dat is het niet. Dit is jou gezicht, en jou gezicht alleen. Kijk me aan Susan,' waren Nicolas sterkte woorden. Langzaam en vertwijfeld draaide ik me naar hem toe.

Nicolas zuchtte even aaide de rest van mijn haren uit mijn gelaat. 'Kijk dat is toch beter? Nu kun je tenminste wat zien,' zei hij glimlachend. Ik keek angstig in zijn ogen en zag alleen maar warmte in de zijne liggen. 'Francus zou mij nooit met zulke onschuldige ogen aan kunnen kijken Susan. Dit is jou gezicht meisje, geloof me,' zei hij rustig.

'Maar, maar het is lelijk. Het is van een monster,' zei ik snel en voelde met mijn vreemde vingers aan mijn mond die zich nog nooit zo ver had gekomen. Ik probeerde het einde van een mondhoek te vinden maar werd alleen maar banger toen ik de streep bleef voelen tot bijna aan mijn oren. Voorzichtig voelde ik met mijn vingers aan mijn tanden en moest met een treurig gemis vast stellen dat het niet meer die mooie rechthoekige blokjes waren. Ik voelde met mijn tong en ging er eens over mijn tanden heen, het waren allemaal scherpe gevallen. Ik voelde dat mijn onderliep begin te trillen van verdriet.

'Susan, lieverd, kijk me weer aan. Dit is niet je enige gezicht weet je nog?' zei Nicolas troostend. 'Maar dit is wel mijn echte gezicht, het gezicht achter het masker,' mompelde ik. Nicolas schudde zijn hoofd 'kom eens mee meisje, ik zal je eens wat laten zien,' hij trok me voorzichtig van het bed af en hielp me mee naar een grote spiegel te brengen. Het lopen ging toch nog niet zo makkelijk viel me op.

Hij zette me recht voor de grote spiegel en hij ging achter me staan met zijn handen op mijn schouders. 'Kijk Susan, zie jij het gezicht van een monster? Ik zie namelijk het gezicht van een onschuldig meisje dat verlangd naar de liefde van haar zusje.'

Ik keek inderdaad naar het meisje in de spiegel. Haar ogen waren zo rond als balletjes maar zoals ik bij veel anderen had gezien waren ze nu git zwart, geen iris, geen oogwit meer. Zwart gewoon, toch bespeurde ik een soort van onschuld in ze. Ze leken zelf een beetje smekend. De kleine aderen die ik vanuit verschillende hoeken van mijn gezicht zag zitten waren voor mij ook vreemd. Je zag ze goed zitten en de kleur baarde me we wat zorgen. Mijn mond was zoals ik al had gevoelt monsterlijk groot, het deed me toch een stapje achteruit zetten. Ik zag zelfs een paar glimmende tanden tussen mijn lippen door. Deze mond straalde gewoon gevaar uit en ik wou er niet naar kijken.

Mijn ogen zakte snel naar beneden om het aanblik van de mond te verliezen, maar jammer genoeg bleven ze hangen op de handen die ik niet meer herkende. Langzaam tilde ik mijn rechterhand op en keek er toch met een tikje nieuwsgierigheid naar. Ze waren slakker, zagen er zelfs een beetje sierlijk uit. Ook daar zag ik de zichtbare aders zitten. Maar waar normaal mijn nagelbed zou starten was de overloop van mijn vinger naar nagel veel gladder, je zag haast de naad niet zitten. De vorm was er ook op veranderd. Ze waren lang, dun en en enorm puntig. Van plaats een halve maantje waren deze volledig rond en ik vroeg me dus ook als of ze hol of vol waren van binnen.