Once Upon A Lenten Season

Certified Stalker

A/N's Note : Pinagsama ko nalang ang "Stalker Ako ni Crush sa FB" sa kwentong ito dahil magkapareha lang talaga ang plot nila. Kaya ayun. Haha. :) Sana suportahan niyo po and God bless. :)

----

Devaughn's POV

Email : devaughnrodriguez@yahoo.com

Password : ***********

click 'Enter'

*Pikit mata* -___-

*Hingang malalim* ~O~

*Count 1 to 10*

Para naman may thrill at ng masurprise din ako.

--<~O~>--

Loading . . . Loading . . .

Loading . . . Loading . . .

Ready . . .

"One!"

ETO NAAA!!! ETO NAAA!!!

"Twooo! Teeennn!"

ETO NAAA!!

"CHARAAAAAAAAAAAAAAAA-"

>--(O________________O)--<

H-ha? "W-wala p-pa rin?" Nanlulumo kong tanong. Naputol ang CHARAN ko dun ah! (-____-)7 Sayang tuloy ang ritual ko.

"B-baka naman nakatago lang. A-hehe! Imposible namang wala pa rin hanggang ngayon. Ano ako, hangin na lang para hindi mapansin?" sabay click ko sa 'See All Friend Requests'. 3 tao lang ang nag-add sa akin at ang masaklap, wala siya sa tatlong 'yun.

Para na akong baliw dito. Kinakausap ko na nga sarili ko with matching tawa-tawa effect pa. Alas-diyes na kaya ng gabi! Pero gaya ng dati, wala talaga. Hay naku.

Mag-aapat na taon ko ng hinihintay ang FR niya. Mag-aapat na taon ko na rin siyang gusto. Hangin lang ba ako para sa kanya? Sabagay. Sa dami-rami ba namang babaeng umaaligid sa kanya, mapapansin pa kaya niya ako?

(AN : Eh, ang tanong Devaughn, kailan ka pa nagpapapansin sa kanya?)

Kahit kailan hindi noh! Oo nga! And that is something I can be proud of. :) Inaalagaan ko ang dignidad ko at hindi ako gaya ng mga babaeng umaaligid sa kanya kaya nga kahit ayaw ko, hindi ko siya inadd sa fb eh. Baka lumaki ang ulo nun. Halos apat na taon ko na itong iniinda pero wala pa rin. Kung alam niya lang sana...

"Friend Request. 'Di ba friends lang? Ayaw na ayaw mo ba talaga akong makaibigan? Hindi naman Relationship Request 'yun eh. Friend Request lang. Malisyosong lalake talaga. Hmp."

Okay na rin sa akin 'yun para hindi na rin ako umasa. Makita ko lang siya araw-araw sa school, masaya na ako. Ngunit, nakiuso din si panahon eh. Ga-graduate na nga kami, hindi pa rin kami magkaibigan. Hayyy...

Scroll down...

Scroll down...

Shems! OMyGas! Ang pogi ni bae! Okay, OA na, Vaughn. OA na. Haha.

"Why so gwapo, my bebe?" I asked the person who's in the screen. Oo, in. As in, nasa screen. Haha. Wala nang iba kundi si Blake, myloves! Yiiiee! Kinikikig na aketch! Haha!

Hopeless eh kaya ganyan.

Teka teka!
Inopen ko ang pp niya at cover sa fb. Tae! 2 days pa lang pero 4k at 3k na ang likes! Grabe siya oh!

Kahit ano talaga ang pose niya, bagay na bagay sa kanya. :)

At binasa ko naman ang description niya sa kanyang pp.

'Mahal na mahal kita kahit hindi mo alam. Mahal kita kahit di mo man ako tinitignan. Mahal kita. Sana malaman mo.'

OMyGas! Siya na ba, Lord? Tae, ang hirap pigilan 'tong kilig na aking nararamdaman.

Binasa ko naman ang description niya sa kanyang cover photo.

'Ang hirap pala magmahal, noh? Lalo na at alam mong hinding-hindi ka niya magugustuhan. Sana nga lang ako na lang. Sana ako na lang.'

Hindi ko na kaya! Talagang pareho kami ng nararamdaman.

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!" With matching sipa-sipa pa sa floor. Char! Umeenglis!

Nang mahimasmasan ako, may napagtanto ako.

Isa akong napakalaking tanga. Hayy.. Pinabayaan kong umusbong ang paghanga na ito. Hindi ko nga alam kung paghanga lang ba ito o pag-ibig na.

Atsaka, pinapaasa at pinapahirapan ko lang ang sarili ko dahil assuming ako sa kanya.

Hayyy... kailan ka ba titigil, Devaughn? Mag-a-apat na taon mo nang binababoy ang sarili mo pati puso mo.

Ah basta. Pagbibigyan ko muna ang sarili ko. Wala naman akong masamang ginagawa eh. Wala rin naman akong girlfriend na sinagasa. Single siya ever since at ako rin, kaya bagay talaga kami! Yiieee! Hahaha.

I-o-off ko na sana ang computer nang biglang bumukas ang pinto.

"Vaughn, anak! Ang ingay mo naman. Magha-hatinggabi na at hindi ka pa rin tulog. Matulog ka na!" Dinig kong sabi ni Mama sa may pintuan.

Kaya love ko 'tong si Mama eh, pareho sila ni Papa na maalagain. :)

"Saglit lang po, Ma. Hihintayin ko na lang po ito." Saka ko siya nilingon at akma na sanang ngitian nang...

"AAAHHHHHHHHHH!" Bigla akong napasigaw.

"AAAHHHHHHHHHH!" Sigaw din niya. Hindi ko na siya kilala. Hindi pala siya si Mama. Isa siyang doppelganger! Tama ba ang spelling? Walang wifi si author eh. Ah basta!

Uwaaaaaaahhhhh!

"LUMAYO KA SA'KINNN!" Sigaw ko sa kanya nang akma siyang lumapit sa akin. Nagulat naman siya.

"Wahhhh! Mumu!" Mangiyak-ngiyak kong sabi. Takot po talaga ako sa mga mumu. Huhu. Author naman eh! Akala ko tungkol ito sa love story namin ni Blake? Y u do dis? Ahuhuhu!

"Sinong mumu?! Saan?!" Natatakot ding tugon nito. Nakatayo lang siya pero bakas sa kanyang reaksyon ang takot kahit ubod ito ng kaputian.

At pansin ko lang, panay ang kagat niya sa kanyang mga daliri. Hala! Hindi kaya...?

"Mama?" At lumapit naman ako sa kanya.

"Saan ang mumu? Huhuhu." Tae! Si Mama nga! Dito ako nagmana sa pagiging matatakutin eh.

"Ma, sorry. Napagkamalan ko po kayong aswang."

"Anong sinabi mo?! Ako? Aswan-?" Itinuro ko agad ang kanyang mukha. At na-gets naman niya ito sabay tango-tango.

"Kasi naman, nagpapaganda ako, anak. Alam mo na, para sa Papa mo." At kinindatan ako ni Mama! Take note ni Mama! Haha. Hangkyuut!

At umalis naman si Mama at natulog na rin ako. Sabado naman ngayon. Kaya walang kaso kung matagal ako matulog. Hehe. Good night, pips! :)