Elien wracała ze szkoły.
W parku została napadnięta przez dwa wampiry..
Zaprowadzona przed jego oblicze..
Króla Wampirów.
Czy ocali ją przed śmiercią?
.....
Druga część 30 days..
(*Nie trzeba czytać 30 days. Bo wątki rzadko się łączą*)
Gdzieś na plaży w Malibu.. Gdzieś na górze Olimp..
Potężni upadają.. Słowa są tylko słowami. Ty i ja.. Podążający za upadłą miłością..
Upadamy w skale proroków.. Upadamy w przepaść przeznaczenia. Fantasyczny.. Magiczny.. Zakochany Świat.. Upada z miłości..
Upadła miłość.. Z zakamarku pustyni.. Uciekaj, biegnij.. Ty i ja.
Widze te płomienie.. Twoje serce płonie.. Smok z naszych dusz.. To jest powód dla którego żyjemy.. W upadłym z miłości świecie.. To powód do śmierci.. W upadłym z miłości świecie..
Jest piąta trzydzieści rano.. Przed oczami mam piękny wtorkowy wschód słońca, mineły cztery tygodnie.. Cztery przeklęte tygodnie.. Walki o życie, moje życie. Jestem uwięziona w pięknej rezydencji Króla Wampirów. Siedzę przed wielkim oknem i wpatruje sie w Los Angeles, miasto które budzi się do życia.. A ja, idę w stronę upadku.. Bądźmy szczerzy, siedzę tu trzy tygodnie i na palcach jednej ręki mogę wyliczyć dni, kiedy ktoś nie chciał mnie zabić..
-Pfff. Świat jest na tyle głupi żeby na trzy miliony istot ludzkich, jedną niewinną zamknąć w klatce z wampirem. Jestem jak jagnię z lwem, któreś z nas zginie. I na pewno to nie bedzie lew.. - chyba wariuje, gadam sama do siebie..
-Powiadają, że jeśli ktoś rozmawia sam ze sobą, to tak jakby rozmawiał z najmądrzejszą istotą na ziemi..- na krańcu świata rozpoznałabym ten głos pełen ironi i władczej siły. Odwracam sie i widze go. Stoi nie wzruszony, Pan Wampirów. Harry pieprzony debil, sadysta i diabeł Knight.. Ten ideał grzechu i władzy. Najpiękniejsza istota na Ziemi.. Co ja do cholery mówie???
-Zjawił się Pan pieprzona Perfekcja i myśli że ja chce go widzieć?? - wstaje i podchodzę do niego, uśmiecha się.. Szkoda że nie szczerze, lecz podle..
-Uważaj na to co mówisz.. W tym domu tylko ja mogę cię ocalić..- syczy prosto w moją twarz..
- I tylko ty możesz mnie zabić!!
- Każdy cel uświęca środki..- wzrusza ramionami, a mnie chce szlak trafić..
- To że bedę żyła, zależy od tego kiedy umrę.. To bez sensu..- wpatruje się w jego oczy. Widzę w nich coś czego nie widziałam u niego nigdy. To troska i zrozumienie.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Nic nie jest bez sensu..- delikatnie dotyka mojego policzka. - Ten sposób w jaki oddychasz, ten sposób w jaki patrzysz..- wampirzym tempem przygwoździł mnie do ściany, jego ciało ocierało się o moje. - To w jaki sposób patrzysz na ten świat.. Niezwykła, w moich ramionach delikatna.. Tracę kontrolę przy tobie..- jego czoło opiera się o moje. - Taka czysta, bez nienawiści.. Płonę, tak bardzo zakazany owocu. - czuje jego usta na moim policzku.- Jasna jak słońce, piękna jak letnia róża.. Taka delikatna, jak płatek śniegu.. Bezbronna..- całuje mnie w czoło i rozpływa się.. Uciekł z pokoju.. Wyszedł, zostawił mnie samą zdezorientowaną.. Samą w pokoju.. Samą z myślami.. Co on zrobił??
Kiedy bedę już stara i zapomniana.. Powiem ci to co pamiętam.. Nadzieje głupiego serca.. Które kiedyś upadło.. Upadło z miłości.
