Dark Cuts || Yoonmin

fifteen

Bu bölümü çok sevgili (!) yuuki_cross'a adıyorum.
İyi okumalar!
-------
Yoongi ani bir hareketle kolunu çekip banyoya doğru koştu.Karşısına çıkan ilk kapını banyo olması için Tanrıya yalvarıyordu.Kapıyı açtığında hemen içeri girerek ardından kapıyı kilitledi ve banyo kapısının dibine doğru yavaşça çöktü.Artık kaçamayacaktı.Jimin onu tesadüfen öğrenmişti ve Yoongi'nin planları suya düşmüştü.

"YOONGİ ŞU KAPIYI AÇ ARTIK!"

Yoongi kapıya vurulan hızla ve gelen yüksek sesle baya korkmuştu.Koluna tekrar baktı.Ten rengi kesik izlerinden ve hala duran taze kesiklerden görünmüyordu bile.Peki Jimin sorarsa ne dicekti?"Seni yanında gördüğüm her erkek ve bana ettiğin her hakaret için bir çizik Park Jimin!"mi?Elbette gerçekleri ona henüz söylemeyeceti.Ama şimdi iyi bir yalan bulmalıydı.

"YOONGİ İYİ MİSİN?!?!?LANET OLSUN ŞU SİKTİĞİMİN KAPISINI AÇ ARTIK!!!"

Yoongi birşey demeden yavaş hareketlerde kapının kilidini çevirdi.Artık dayanacak gücü kalmamıştı.Ailesinin parayı ondan önce görmesinden ve onu fark etmemesinden bıkmıştı,her sevdiği insanın teker teker gitmesinden bıkmıştı.Okulda sürekli ezilmekten ve milletten acınma sözleri duymaktan bıkmıştı.Ve evet;

Yoongi hayattan bıkmıştı.

Kapıyı açtığında gözleri kan çanağı olan ve sinirli bir Jimin ile karşılaştı.Jimin'in gözleri Yoongiyi bulunca rahatlamıştı.Yoongi Jimin'in gözlerine baktı.

"Al.Açtım kapıyı.Şimdi ne yapacaksan yap.Kız,bağır çağır ne istersen.Hatta her insan gibi sende git."

Dolu dolu gözleri yanındaki duvarın dibine çöktü.Kafasını kaldırıp Jimin'e bakarak artık göz yaşlarını tutamayacağını hissetti ve dizlerini kafasına doğru çekerek ellerini saçlarının üzerinde birleştirdi.Hıçkırıklar ardı ardına geliyordu ve bu Yoongi'nin konuşmasını daha da çok zorluyordu.

"B-ben hayatta t-tek birşey i-istedim.S-sadece i-insanlardan s-sevgi görmeyi.A-ama ailem b-bile bunu bana v-vermedi..."

Yoongi daha fazla konşamayacağını hissetti ve geçmişi hatırladıkça daha da şiddetli ağlamaya başladı.Jimin Yoongi'nin karşısına eğildi ve kafasını kaldırarak ona bakmasını sağladı.Yoongi kızarmış gözleriyle Jimin'e bakarken Jimin ani bir hareketle onu kaldırdı ve sarıldı.Yoongi hiç vakit kaybetmeyerek Jimin'e sarıldı ve omuzunda ağlamaya devam etti.

"Şşş,tamam...Yoongi şu an kriz geçiriyorsun sakin ol...Hey,yanında ben varım...Sakin ol..."

Jimin'in bu sözlerinden sonra Yoongi sakinleşmişti. Artık geriye sadece iç çekmeler kalmıştı.

"Acıktım."

Jimin Yoongi'nin bu ani sözüne karşılık güldü ve geri çekildi.Yoongi'nin gözleri ve burnu kıpkırmızıydı ama suratındaki gülümseme onu tatlı gösteriyordu.

"Hadi birşeyler yiyelim yoksa ölücem."

Mutfağa gittiklerinde masadaki soğumuş yemeklere baktılar ve masaya oturdular.Tabiki de yemek boyunca konuşmama gibi birşey yapmayacaklardı!

"Yoongi?"

"Huh?"

"Kaç yıldır bunu yapıyosun?"

Yoongi yemeğini yemeye devam ederken düşünüyordu.Neyi sorduğunu çok iyi anlamıştı ama cevap vermemek için salağa yatmayı seçmişti.

"Neyi?"

"Onu."

Yoongi anlamak için gözlerini Jimin'e çevirdi ve baktığı yere baktı.Kollarına baktığını anlayınca hiç bozmadan yemeğine devam etti.

"Cevap vericek misin?"

"Başka seçeneğim var mı?"

"Hayır:)"

Yoongi söylemek için hazırlanırken ağızındakini yutmaya çalıştı ve elindeki çatalı tabağının kenarına yavaşça bıraktı.Yutunca konuşmaya başladı.

"İki."

"Ciddi misin?İki yıldır o işkenceyi yapıyor musun gerçekten?"

"Beni tanısaydın böyle konuşmazdın Jiminnie."

"O zaman anlat."

"Neyi?"

"Seni."