JUST FANGIRL | Park Jimin

『6.Bölüm』

Jimin'in Ağzından

Uykuya ihtiyacım var, diye bağırmak istiyorum lakin çığlık atarcasına gelen bir ses düşüncelerimi bölüyor.

"Oppa Çebal!"

Ah şu fanlar diyorum kendi kendime. Ben bile kendimi sevemiyorken siz nasıl oluyor da beni bu kadar sevebiliyorsunuz?

Taehyung sessizce kulağıma fısıldadı:

"Son 5 kişi kaldı."

2 saattir imza günündeydik. Her ne kadar seni seven insanlarla beraber olmak güzel olsada bu biraz yorucuydu.

☆♡
♡☆

200 km hızla atan bir kalp ve içinde milyon tane kelebek bulunduran bir mide. Vücuduma ne olduğunu bilmiyorum ama benden habersiz böyle davranmaması gerekirdi. Sessiz ol kalbim, senin sesinden insanları duyamıyorum.

Bu o kızdı, niye geldin diye sormak isterdim. Daha yeni aklımdan silinmeye başlamışken neden gelip tekrar bana kendini hatırlatıyorsun? Amacın bana acı çektirmekse evet başardın!

Diğer bir yandan ise onu yeniden görmek güzeldi. Yine kocaman gözleriyle bana bakıyordu.

Gerçek dünyaya dönecek olursak, benim 5 karış açık kalmış ağzım, faltaşı gibi açılmış gözlerim ve bana dikilmiş tam 7 çift göz vardı. Menejerimizle birlikte bu sayı 8'e yükseldi. Sayının daha da artmasından endişe ettiğim için kendimi toparlamaya çalıştım. Yine o huzur verici sesiyle konuşmaya başladı:

"Park Jimin, benim için imzalar mısın?"

Konuşurken albümü önüme doğru hafifçe itekledi ve gülümsedi. Şu lanet olası tatlı gülümsemesini tekrar yapmıştı!

Düzgünce cevap vermeliyim kekelememeliyim.

"İs-ismin ne?" (KEKELEDİ)

Bu hareketim bütün üyelerin dikkatini çekmişti. Birazdan ismini öğreneceğim bu kız albümünü imzalamamız gereken son hayrandı bende imzalaması gerek son üye, bu yüzden bütün üyeler imzala da gidelim havalarında bana bakıyorlardı.

"Soomin"

Demek Soomin'miş diye geçirdim içimden. Bana henüz ne yaptığını bilmediğim, sürekli düşündüğüm kızın adı; Soomin. İsimlerimiz bile uyumlu. Albümü imzalamaya koyuldum.

"Soomin'e sevgilerle -PJ"

Evet böyle yazmıştım ama şu anda aklımdan geçen binbir düşünce vardı. Bir daha onu göremeyecek miydim yani?

Albümü ona verirken ellerimizin birbirine değmesi gerekmez miydi? Filmlerde hep böyle olurdu ama..

Arkasını dönüp giderken ne yapmam gerektiğini bilememiştim. Cidden ne yapmalıydım? Onu daha yeni buldum nasıl böyle hemencecik kaybedebilirim?

Taehyung'un dürtmesiyle kendime geldim.

"Jimin ayağa kalksana. Sen iyi misin?"

"İyiyim, sadece dalmışım."

En yapmacık gülüşümü attım.
Üyelerle birlikte selamlamamızı yaptık. Selamlamamızı yaparken fanların arasından onu bulmaya çalışıyordum, ne acınası bir durum!

Çıkışa doğru yöneldiğimde ayaklarım geri geri gitmek konusunda ısrar ediyordu. Sonunda ayaklarıma söz geçirmeyi başarıp ilerlemeye başladım. 1.adım, 2.adım, 3.adım... Daha önce hissettiklerimi tekrar hissetmeye başladım. Bunun adı çaresizlikten başka bir şey değildi, bir kez daha elimden hiçbir şey yapmak gelmiyordu.

Üyeler henüz binadan bile çıkmadan arabaya bindim. Burası oldukça sessizdi, en azından burada oturup olanları düşünebilirdim. Aslında herkesten önce arabaya binme nedenim deli gibi ağlarken beni kimsenin göremeyecek olmasıydı. Fakat öyle yapmadım, yapamazdım.

Ben bu düşüncelere dalmış iken araba kapısının açılma sessiyle irkildim.

❍❍❍
Vote vote vote !! ☺