De kalkara nemen wraak

Jagerspaard

Langzaam word ik wakker en het water loopt me in de mond als ik de geuren die uit de keuken komen reuk. Het heerlijke aroma van koffie en honing verspreid zich snel door het huis. Ik kleed me aan en loop de kamer uit terwijl ik de slaap nog uit mijn ogen wrijf. 'Goedemorgen schoonheid, heb je lekker geslapen? Je bent vannacht nog wel een paar keer wakker geworden!' Ik kijk hem half gapend aan en weet niet zo goed wat ik zeggen moet. Opeens besef ik me dat mijn mond half open hangt, en met een zacht geluid sluit ik mijn mond. 'Jij ook goedemorgen, en ja, ik heb lekker geslapen.' Kan ik nog net uitbrengen voordat ik een stuk spek en ei in mijn mond stop. Met een slok warme sterke koffie spoel ik alles weg en dan geef ik uitgebreider antwoord op Will's vragen. Ik vertel hem over mijn nachtmerries van die nacht en terwijl ik dat vertel is Will helemaal stil. Nadat ik ben uitgepraat voel ik me nogal ongemakkelijk en besluit me maar totaal op het eten te richten. Als we alles op hebben, ga ik snel douchen en kleed ik me aan. Na de douche voel ik me helemaal wakker en heb ik zin in de dag. Snel pak ik mijn boog, een recurveboog, en span hem. Meteen daarna ga ik naar de schietbaan. Maar wanneer ik klaar sta om te schieten, komt Will naar buiten en roept me terug naar binnen. 'Vandaag gaan we werken aan het geheimschrift van de grijze jagers.' Snel loop ik naar binnen, ik heb er zin in. Na een uitgebreide uitleg van Will moet ik zelf gaan proberen om de opdrachten foutloos te maken. Als ik er uiteindelijk mee klaar ben, ga ik op zoek naar Will. Eenmaal buiten aangekomen zit hij op de rug van Trek te wachten.

Als we laat in de middag aankomen bij een oude ranch hoor ik Will keihard roepen. Als antwoord op dat geroep komt een stokoude man naar buiten. 'Dit is nu jonge Bob,' hoor ik Will zeggen,' en vraag me niet waarom hij zo heet!' Ik had mijn mond al open gedaan maar doe die snel weer dicht. 'Waarom zijn wij hier eigenlijk naartoe gegaan?' Vraag ik snel voordat Will nog wat kan zeggen. Hij zucht en gaat er eens goed voor zitten. 'Leerlingen toch altijd met al die vragen. Wij zijn hier voor jou. Nu je een rekruut van de jagers bent, kan je niet meer zonder een paard.' Jonge Bob fluit op zijn vingers en een ton op poten komt traag de weide ingestapt. Als ik beter naar het dier kijk, zie ik dat mijn eerste indruk niet ver van de waarheid zit. Het paard is zo rond als een ton en heeft vier korte beentjes, het hoofd is waarschijnlijk zijn meest sierlijke lichaamsdeel. De lange manen en donkerbruine ogen geven een schattige indruk. Het lijf en het hoofd zijn een mooie donkerbruine kleur terwijl de benen lichtbruin zijn. Het paard mag dan wel schattig zijn, maar het ziet er niet snel of mooi uit. De ruwe haren glanzen niet en het dier lijkt dan ook in de verste verte niet op de strijdrossen waarop de ridders rijden.

Nadat ik even goed naar het paardje had gekeken, werd ik toch wel nieuwsgierig. Hoe zou hij heten? Zou hij echt zo traag zijn als ik denk? 'Is dat mijn paard, is die echt voor mij?' Er klinkt ongeloof in mij stem door, en ik ben een beetje teleurgesteld als Will knikkend naar mij kijkt. 'Is het niet goed genoeg voor je?' vraagt hij en het sarcasme druipt er vanaf.' Thuis had ik een groot zwart met wit paard, dat zeker weten veel sneller is dan deze ton op pootjes.' Deze laatste belediging zei ik er snel achteraan, omdat dat toch echt mijn een eerste idee van dit paard was. Jonge Bob barst in lachen uit en Will kijkt hem vernietigend aan. 'Ben je echt niet benieuwd naar hoe het paard heet? Het is nu toch echt jouw paard, je doet het er maar mee.' Die laatste woorden kwamen heel hard en bot binnen. Met een rooie kop van schaamte knikte ik maar, als dit echt mijn werd, is de naam misschien wel handig om te weten.' Hoe heet dit paardje dan?' vraag ik nog een beetje teneergeslagen aan jonge Bob. Na weer een kakelende lachsessie van Bob krijg ik eindelijk antwoord.'Dit is Pijl!' Snel kijkt hij Will even aan en gaat gelijk weer verder met zijn verhaal.