Τα φαντάσματα των "πρώην" (Α' Μέρος)

Ξεκινήστε από την αρχή
                                    

«Με την Τζίνα τα 'χουμε πει και τα 'χουμε ξεκαθαρίσει!», τους διευκρίνισε λίγο αργότερα. «Κανένας από τους δύο δεν έχει όρεξη για παντρειές. Μέχρι χθες τουλάχιστον, γιατί σήμερα η φιλενάδα σου άρχισε να μου τα αλλάζει. Της είπα ότι δεν θέλω να πάμε στη μάνα της γιατί θα αρχίσει πάλι την γκρίνια και αυτή τη φορά η Τζίνα πήρε το μέρος της, λέγοντας πως μάνα είναι και πως δεν έχει άδικο να ανησυχεί ότι βλέπει έναν 32 χρονών γάιδαρο να τα έχει με την κόρη της χωρίς να έχει σκοπό να σοβαρευτεί. Της είπα ότι εγώ δεν μπορώ να ακούω τέτοια γιατί πιέζομαι και τότε άρχισε να φωνάζει πως αυτά τα λένε μόνο όσοι ψάχνουν αφορμή για να χωρίσουν. Και για να με βγάλει, λέει, από τον κόπο αποφάσισε να με χωρίζει εκείνη. Πέταξε δυο-τρία ρούχα σε μια βαλίτσα και μου είπε ότι φεύγει για τη Χαλκίδα και μέχρι να επιστρέψει να της έχω αδειάσει τη γωνιά.»

«Φεύγει για τη Χαλκίδα;»

«Ναι. Θα μείνει στου Βασίλη το Σαββατοκύριακο.»

«Είσαι εντελώς ηλίθιος;», φώναξε η Νίνα έξαλλη καθώς πετάχτηκε από τη θέση της. «Την άφησες να κάνει τέτοιο ταξίδι νυχτιάτικα;»

«Και τί να έκανα;»

«Να με έπαιρνες τηλέφωνο!»

«Πήρα αυτόν εδώ, αλλά δεν απαντούσε.»

Η Νίνα τον κοίταξε για λίγο με μάτια που πετούσαν φλόγες και στη συνέχεια άρπαξε το κινητό της και βγήκε έξω στο μπαλκόνι. Με δάχτυλα που έτρεμαν από την ταραχή πληκτρολόγησε το νούμερο της Τζίνας. Τις έτρεμε τις διαδρομές με τ' αυτοκίνητο στην Εθνική Οδό, πόσο μάλλον μες στη νύχτα και χωρίς καλή ορατότητα. Από τότε που έπαθε το τροχαίο είχε αποκτήσει χωρίς να το θέλει μια ευαισθησία στα οδικά ταξίδια, είτε αφορούσαν την ίδια, είτε κάποιο κοντινό της πρόσωπο. Ευτυχώς η Τζίνα το σήκωσε αμέσως, πράγμα που σήμαινε ότι δεν οδηγούσε πια.

«Έφτασες καλά;», τη ρώτησε. Η Τζίνα ακουγόταν κλαμένη και ταλαιπωρημένη.

«Ναι, πριν κανένα μισάωρο. Τα 'μαθες;»

«Ναι. Ήρθε από δω ο Μάρκος.»

«Μπα; Σε εσάς τελικά ζήτησε άσυλο;»

«Μας είπε ότι τον έδιωξες από το σπίτι.»

«Και πολύ καλά του έκανα! Σας εξήγησε γιατί;»

«Ναι.», είπε συγκρατώντας το μέτωπό της. «Είσαι καλά;», τη ρώτησε με ανησυχία.

«Όχι, αλλά θα τ' αντέξω.», παραδέχτηκε εκείνη. «Καθόμαστε εδώ με τον αδερφό μου και τα λέμε.»

Dreams of Dancing...Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα