One Direction are finally coming to Greece after their one-year break. Katherine is a Directioner with a dream, to meet them. What happens when Niall lays his eyes on her? Will he manage to get her? And if yes, how will he keep her out of the spotli...
Her warm body feels no heavy at all on my hands. She's so tiny, like a fertile, valuable doll - priceless. Should I take her to my hotel? Is what I am going to do wrong? I think I should fight my desires before I harm her. No! - I will take her to the hotel.
But I shouldn't... She's about 17 and I'm... I'm 24? What's wrong with me?! I almost forgot my own age! I feel like a pedophile, a rapist. What am I supposed to do? God, this girl has got me so wet... But I can't make any move... I... I need to meet her parents. Yes! That's what I'll do!
Now- Ugh, great, she's asleep now! Should I put her in the trunk or the back seats?
Katherine's POV
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ" ήταν οι πρώτες "λέξεις" που μπόρεσαν να δραπετεύσουν από το στόμα μου μόλις ξύπνησα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.
Κουνάει πολύ... σκέφτηκα. Άρα πρέπει να είμαι μέσα σε... πορτμπαγκάζ? Στην αρχή νόμισα πως με είχαν απαγάγει, αλλά αφού δεν ήμουν καν δεμένη δεν παίζει...
Με ένα τράνταγμα - λακκούβα πρέπει να ήταν - αναπήδησα και χτύπησα τι κεφάλι μου στον ουρανό.
Εριξα μερικές ματιές δεξιά κι αριστερά και με το λιγοστό φως που είχα κατάφερα να διακρίνω ένα γνώριμο λογότυπο: "Range Rover" Μόνο έναν άνθρωπο ξέρω που έχει τέτοιο αμάξι...
"NIALL!!" εβγαλα μια κραυγή κι άρχισα να κοπαναω ότι έβρισκα μπροστά μου. Ξαφνικά το μεγάλο αμάξι σταμάτησε και ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα άνοιξε και η " πόρτα" μου.
"Are you awake my lovely lady?" Ο Νιαλλ χαμογελούσε χαζα.
"WHAT THE FUCK WERE YOU THINKING??!" ούρλιαξα.
Το χαμόγελο του έπεσε σαν ενός μικρού παιδιού που το μάλωσε η μαμά του. Για μια ακόμα φορά μου θυμισε πως είναι πιο ευαίσθητος από μένα... "You passed out and... I... I didn't want to put you on the back seats - they smell like fried chicken and pizza..."
Όλος ο θυμός έφυγε καθώς δεν μπορούσα να αντισταθω στο αξιολατρευτο αυτό παιδί - γιατί παιδί ήταν (ή έτσι νόμισα έως τότε τουλάχιστον...). Ξεσπασα σε γέλια και το τόσο ελκυστικό χαμόγελο του ξαναέλαμψε.
Με σήκωσε στην αγκαλιά του και προσεκτικά με έβγαλε έξω. Άρπαξε ένα μαύρο φουτερ από το πορτμπαγκάζ και μου το φόρεσε γρήγορα. "Remember," μου είπε. "we have to hide! Fans are everywhere" Άρπαξε άλλο ένα παρόμοιο φουτερ και το φόρεσε ο ίδιος. Εφαλε την κουκούλα του κι ένα ζευγάρι γυαλιά ήλιου.
Κλείδωσε γρήγορα το αμάξι και με τράβηξε από το χέρι και περάσαμε απαρατήρητοι από τις φανς που περίμεναν στην είσοδο του διάσημου ξενοδοχείου "Hilton"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ψιθύρισε εμπιστευτικά στην ρεσεψιονίστ "Horan", η οποία μας έδωσε μια κάρτα δωματίου και φύγαμε ακόμα γρηγορότερα.
3ος οροφος, δωμάτιο 487, θα πρέπει να το θυμάμαι...
Ξεκλαιδωσε την πορτα και μόλις μπήκαμε μέσα πετάξαμε τα φουτερ και αναστεναξα με ανακούφιση.
"Dude, the adrenaline was-" δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση μου και ο Νιαλλ είχε φυλακίσει τα χέρια μου, ρίχνοντας με στο βασιλικό κρεβάτι του ξενοδοχείου.
Κάρφωσε τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου με το ένα του χέρι και το άλλο πήγε για εξερεύνηση στο σώμα μου.
Το όνειρο ήρθε πάλι στο μυαλό μου. Φόβος γέμισε το κορμί μου. Δεν ήταν ο Νιαλλ, δεν μπορούσε να είναι. Καποτε θυμάμαι να ονειρευόμουν μια τέτοια στιγμη, θα πεθαινα να με βιάσει - όπως πολλές άλλες - όμως τώρα αισθάνομαι πως απειλείται η σωματικη μου ακεραιότητα.
Πρώτου προλάβει να ακουμπήσει τίποτα παραπάνω η πορτα άνοιξε απότομα. Ο Νιαλλ άφησε τα χέρια μου και κατάφερα να σηκωθω.
Ήταν ο...
"ZAYN?!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey guys, σορρυ αλλά είναι καθήκον μου να το σταματαω παντα στο καλύτερο!
