He's A Wolf

Entry 12: He doesn't care

Entry 12: He doesn't care

"Sehun!"

Ako. Ako yung sumisigaw. Diba halata? Ako lang ata ang maingay sa story na 'to e. Ay, si Meia pa pala. Oh, yeah. Meia. >.<

Ayun. Tuningin sya saglit pero nagpatuloy pa rin sya sa ginagawa nya. Naman! Hindi ba sya nakikinig?

"Sehun!"

Tapos ganon ulit. Niloloko ata ako nito e.

"Uyy,"

"What??"

Ay sa wakas!

"Nakakapansin ka rin pala."

"Yes. Why?"

Tapos mukhang inosente lang sya. Aish!

"Eh, kase naman! Mali yan. Hindi dapat isasawsaw yung papel ng sobra sobra sa acetone para namang lalabhan mo yan."

"Ok."

Ayan na naman. Simula kase kanina nung may sinabi sya hindi na ko talaga maintindihan tahimik lang sya. Parang may iniisip. Ano kaya yun? Ang gulo nya talaga!

Gumawa sya ulit tapos inayos na nya. Binura ko na rin yung nadocument ko na kanina.

"Done."

Tapos sinandal ko muna yung videocam sa may tapat nung jar na pinaglagyan namin nung chromatography para ma observe na rin. I-eedit pa pala sa computer yung magiging outcome.

"So, what are we gonna do next."

"Sa susunod na lang."

"Ok."

Tapos aalis na sana sya.

"Wait! Di ka ba kakain?"

"Kakain na lang ako samin."

Tapos umalis na talaga sya. For real. Hay. Hay. Matutulog na nga lang ako. Ay. Wag na lang. Hehe. Naalala ko yung panaginip ko kanina. Nakakabago ng isip. Ay, boriiiiing..

****

(Sehun's POV)

[A/N: May POV ulit syaaa! *0*]

So I left. Hmm.

Nakakatuwa lang.

Starting now, prepare for whatever will happen Yanna.

Umuwi na ako sa dorm namin.

Actually sa iisang dorm lang ang bahay namin but we're taking different route para hindi masundan ng stalkers.

And pag uwi ko. Ang tahimik. Walang kaingay ingay na maririnig. Looks like something is wrong..

Pumasok ako.

Lahat sila nakaupo lang sa may couch nanunuod ng tv at...

"Sehunie."

It's Suho..

"Is something wrong, hyung?"

"I don't know. But..."

Hindi na nya natapos yung sasabihin nya dahil biglang may isang tao na dumating...

"So you're now here. Come. Follow me."

Sumunod naman ako. Tss. What's the problem now? Mukhang hindi nakakatuwa. Dahil nandito sya.

Umupo sya sa may swivel chair samantalang ako nasa may upuan lang na nasa tapat nya.

"Can you tell me what's the meaning of this?"

Then he threw pictures in front of me. Ang galing a! Ang gaganda ng kuha. Sino kaya ang mga nagtake nito?

"Why manager hyung? Is there any problem with that?"

"Yes, there is."

"But, wait... where did you get that pictures?"

"Easy, I got Chanyeol's and Baekhyun's camera."

Aish! That two guys! Wala talaga silang magawang maganda.

"So, what am I going to do about it?"

I asked him.

Tiningnan ko ulit yung pictures. May nagawa naman palang maganda si Baekhyun hyung at si Chanyeol hyung. Pwede ko nang ipaframe ang mga pictures na kuha nila.

Mukhang sinusubaybayan kami ni Yanna ng dalawang baliw na yun. Mas isip bata sakin. Eh, ako yung pinakabata. Hay, nako.

"You leave her."

Manager said in a straight tone. Tss. Why would I? Eh, minsan lang ako gumawa ng ganito. Pipigilan pa ko. Ha! Ayos.

He's not me to decide. Whatever.

"What if I don't?"

"You're going to lose your career."

I stood up. Tumalikod ako sa kanya pero humarap ulit sa kanya.

"Know what? I don't care about my career."

.

.

.

.

.

.

.

============

Ahihih!! Wala lang. Annyeong! Maigsi sya. Huhu. T.T ayos lang. Hihi. (Baliw ang author.)