Sevgi elle tutulur bir şey olsaydı eyer, insanlar kalplerinin yerine avuç içlerinde taşırdı sevdiklerini. Ama somut bir varlık olmadığından ellerin yerini kalpler taşır. Aşk öyle bir şeyki ne kazanması kolay, nede unutması. Oysaki kırmakta, kaybetmekte kolaydır. Koca emekleri, geçen onca zamanı en ufak bir hatada, siler atarsın. Yaşanmışlıkları, güveni hiçe sayarak yapar insan.......
Hüma yeni bir güne açtı gözlerini hastaneden çıkıp eve teyzesinin yanına gitmek istiyordu, özlemişti yaşlı teyzesini, onun o ton ton yanakları, gelincik diyen sözleri düştü aklına, yüzünde farketmediği bir tebessüm oluştu.
Kapıdan giren emreyi bile farketmemişti.
"Hastaneden çıkacağına bu kadar sevindigini bilseydim, seni gece kaçırırdım" dedi emre.
"Aslan nerde" dedi hüma.
"Aslanın, amcası vefat etmiş. Gece haberi geldi, İzmir'e gitmesi gerekti bir kaç güne gelir"
"Başı sagolsun" kısa ve net bir cevap verdi. Hüma.
"Hadi çıkış işlemlerini yaptım. Evine bırakayım seni"
"peki " dedi ve emreyi takip etmeye başladı hüma.
Emre'nin arabanın kapısını açmasıyla hümada arabaya bindi.
Sessiz geçen bir yolculuğun sonunda hüma evine ulaştı.
" Teşekkür ederim "dedi hüma.
" Birşey deil, sen hep böyle kısamı konuşursun? "
Emre, hümayı tanımaya çalışıyordu. Tek nedeni aslanın hümada ne bulduğuydu. Arkadaşını bu denli değiştiren, kızın aslında nasıl biri olduğunu merak ediyordu....
" Hayır sadice tanımadığım insanlara karşı böyleyim" dedi ve emrenin bir şey söylemesine izin vermeden arkasını dönüp gitti.
Hüma eve girer girmez teyzesine sarıldı.
"Gelincik, kızım seni iş yerinden aradılar hemen işe gitmen lazımmış"
"Tamam teyzem hemen üstümü değiştirip giderim işe"
"Bende sana kahvaltı hazırlayım kızım "
" Yok teyzem geç kaldım zaten ben gideyim " dedi ve hızlı bir şekilde odasına gitti üstünü giyindi.
" Teyze ben çıkıyorum akşama görüşürüz "
" Tamam kızım dikkat et kendine "
" Tamam teyzem "dedi hüma ve iş yerine yürümeye başladı.
Çok geçmeden çalıştığı pastaneye geldi hüma.
" Kızım nerdesin her yer dolu hadi çabuk ol patron kızacak yoksa "
" Tamam Zeynep şimdi ilgilenirim müşterilerle " hüma önlüğü giyip yoğun bir güne merhaba dedi.
Akşam üstü olmuştu ama hala pastane yoğundu, o yoğunluğun arasında bir kişi.
" Bakarmısın"dedi. Hüma bedeninin yorgunluğuna aldırış etmeden sesin geldiği yöne baktı.
"Emre "
" Adımı unutmamışsın güzel"
"Bir şeymi istemiştin"dedi hüma.
"Evet bir tane çikolatalı pasta ayrıca pastamı yedikten sonra seni eve bırakmaya geldim"
"Sağol ama ben giderim"
"Olmaz aslan burda yok ve sen bana emanetsin" Emrenin bu yakınlığı hümanın hiç hoşuna gitmesede bir şey dememeyi tercih etmişti.
"Çikolatalı pastan afiyet olsun " dedi hüma.
" Hüma patron seni çagırıyor"
Zeynep'in sözü üzerine üstündeki önlüğü çıkarıp patronunun yanına gitti hüma.
"Buyrun beni çağırmışsınız" dedi.
Patronunu oldum olası sevmesede çalışmak zorunda olduğu için yapılan her haksızlığa susup söz dinlerdi hüma.
"son zamanlarda işe geldiğin yok zaten gelsende müşterilerle konuşup zaman geçiriyorsun, belliki o zengin sevgiline güveniyorsun" patronunun iğneleyici sözlerine karşılık yine susmayı tercih etti hüma.
"Güzel kızsın, alımlısın, boyun posunda yerinde doğrusu, sana bir teklifim var senin burdaki işine son vereyim ama emin ol seni gül gibi yaşat- sözünü bile bitiremeden hüma söze atladı daha fazla dayanamadı duyduklarına.
" Ne dediğinizin farkındamısınız siz bu saatten sonra istesenizde çalışmam sizinle" dedi ve arkasını dönüp gitmek istedi hüma.
Ama patronu ondan önce davranıp kapıyı kilitledi.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen aç kapıyı gitmek istiyorum " Korku ve endişeyi barındırarak söyledi sözlerini.
" Oh ne ala ya elin zenginlerini memnun et bana gelince namuslu kesil yok öyle bir dünya güzelim, gel buraya seninle işimiz var!!! "
Bir hışımla kızı kendine çekti patron hümanın ağlamaklı çıkan sesiyle " yardım edin imdatt! " diye bağırmaları kasvetli ve bir o kadarda boş odayı doldurdu.
Kapının kırılma sesini bile bağırışlarından duymadı!
" Hüma aaaaa "
