VAMPİRİN GÖZYAŞLARI #Wattys2016

6.Bölüm - "Bana benziyor..."

SINAV DÖNEMİMDE OLDUĞUM İÇİN GECİKME YAPTIM BAYA BUNUN İÇİN ÇOK ÖZÜR DİLERİM SEVGİLİ OKURLARIM. ^^ 

PS: YENİ SOUNDTRACK GELMİŞTİR! Lütfen, medyadaki yeni soundtrack'ı açarak okuyunuz, hikaye daha canlı ve daha duygulu hale gelecektir.

"Jade, bu çok güzel!" Violet, ayna karşısında bir sağa bir sola dönerek kolye ile boy gösterirken, annem ile beraber onu sessiz bir şekilde izliyorduk. Annemle aramızda oluşan kırgınlığı daha fazla sürdürmek istemiyordum ama içimdeki gururum buna yine engel olmayı başarıyordu.

"Ay, bunu takabilir miyim? Lütfen!" Violet'e bakmış, fakat ne diyeceğimi bilememiştim. Gözlerimi kaçırırken bunu ona vermemin uygun olmadığını biliyordum. Ama o çok kırılgan ve saf bir kızdı. Benden altı yaş küçük olmasına rağmen, çok çocuk ruhlu bir kızdı. Bu güne kadar ne istediyse, ona hediye etmiş birisiydim ve şu an ona onu kırmayacak ne desem diye düşünürken o benden once davranmıştı.

"Düşündüğüm kişinin hediyesi miydi yoksa?" Pot kırmışcasına suratını gerginleştirdiğini görebiliyordum. "Şey yani, Leo'nun hedi-" sessiz söylediği cümlesini her halukarda duyabilmiş ve yerimden sıçrayarak sert bir yanıt vermiştim. "Leo ile herhangi bir ilgisi yok. Sende kalsın." Bana acırcasına bakıyordu. Işte yine en nefret ettiğim şeyi yapmıştı. Hiçbir şey umurumda değildi o an yeterince sorunlarla boğuşuyordum zaten. Sadece beynimin dinlenmeye ihtiyacı olduğunu hissediyordum. Bana sanki saplantılı bir platonik aşıkmışım gibi davranmaları çok kanıma dokunuyordu her seferinde. Onlar bunu yapmaktan bir türlü vazgeçememişlerdi. Nefret ediyordum bundan.

Odama hızlıca geri çıkmış, üstümdeki kıyafetleri çıkarıp vücudumu yorgunluktan arındırmak için duş kabinime girmiştim.

Gözlerimi kapatıp, ince kemikli parmaklarımı kısacık saçlarımın arasına geçirmiştim. Su çok sıcaktı. Vücudumdan akarken, buharlar tavana doğru yükselmişti. Birkaç saniye duşta öylece beklemiş, olanları aklımda tartmıştım. Bir mektupla bir insanın hayatı anca bu kadar değişebilirdi. Bir iki ay öncesine kadar, sadece Jack ile sorunlarımın olduğunu sanıyordum. Hiçbir şeyin farkında olmadan, bu kadar derine dalmış mıydım acaba. Bir yavru balık kadar savunmazsızdım. Issız bir denizin ortasında en diplerde ve etrafı köpek balığı çevrili.

Duştan çıktığımda, çıplak vücuduma sardığım beyaz havluyu koltuk altıma sıkıştırmış, banyoyu terk etmiştim. Odaya girdiğim an, kapıyı açıp içeri giren Violet'le yüzyüze gelmiştik. Ona şaşkın birşekilde baktığımda, yüzünde beliren ciddi ifadesini izlemiştim.

"Sen sürekli insanların sana acıdığını düşünüyorsun. Ama asıl kendine acıyan sensin." Onu dinlerken ifademde herhangi bir değişiklik yapmamış, yerimden kıpırdamamıştım bile. "Jade, sorun şu ki, sen aslında geçmişi geri getirmeye çalışıyorsun. Sana hep dedim, şimdi de diyeceğim. Leo geri gelmeyecek o öldü. Sen onun ölümünü araştırarak onu geri getiremeyeceksin, işinden olduğun gibi de, ailenden olacaksın. Annen senin için ne kadar endişeleniyor bunun farkında mısın acaba? Onu birazcık olsun önemsemeyi düşündün mü? Leo da Leo bura-"

Seri ve yüksek sesle olan konuşmasını bölmüş, onun karşısına geçmiştim. Gözlerimi kısarak onun gözlerine alaycı bir biçimde bakmıştım.

           "Leo mu? Sadece o mu? Bu kadar insan önce yok oluyor, ardından intihar süsü veriliyor. Aileler      ise buna seslerini çıkarmıyor. Onların bir tehtid aldığını düşündün mü sevgili küçük avukat hanım?     Bunların hepsi birer muamma şu anda. Leo öldü evet ama onun gibi birçok insanın ölümüne engel       olabiliriz, olabilirim! Benim bunu yapamacağımı sanıyorsan, beni bunca senede hiç tanımamışsın demektir."